به گزارش شهرآرانیوز، علی حاتمی‌نژاد، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر در اثر جدید خود به سراغ نمایشنامه‌ای از شکسپیر رفته و تصمیم گرفته است تا این آثار را با تغییر ژانر به‌گونه‌ای متفاوت بازآفرینی کند. نمایش جدید او اقتباس از نمایشنامه شاه لیر است، تغییرات عمده‌ای را در سبک اجرایی و نگاه به مفاهیم تئاتری به همراه دارد.
در ادامه، گفت‌وگوی ما را با علی حاتمی‌نژاد، کارگردان این نمایش که از روند شکل‌گیری ایده، چالش‌های نویسندگی و کارگردانی سخن گفته است، می‌خوانید.
علی حاتمی‌نژاد که در جدیدترین پروژه نمایشی خود به اقتباس از سه نمایشنامه شکسپیر پرداخته است، در این باره می‌گوید: تغییرات اساسی در ژانر این نمایشنامه‌ها ایجاد کرده‌ام. اولین نمایش با اقتباس از نمایشنامه هملت شکسپیر، «هملت هپی اند» نام دارد. دومین نمایش با اقتباس از نمایشنامه شاه لیر ، «شاه لیر، فلش بک فلش فوروارد» شناخته می‌شود. سومین پروژه من بر اساس نمایشنامه «مکبث» است که نام آن «مکبث بک استیج» است. چیزی که برای من در این کار اهمیت داشت، تغییر ژانر این نمایشنامه‌ها بود. ژانر اصلی نمایشنامه‌های شکسپیر تراژدی است، اما در این اقتباس‌ها، تلاش کرده‌ام که ژانر را به مرزهای گروتسک نزدیک کنم.
او که علاوه بر نمایشنامه‌نویسی، کارگردانی نمایش را بر عهده دارد، درباره چالش‌های این ترکیب دو نقش می‌گوید: برای من این چالش بزرگ وجود دارد که چگونه مرز میان نویسنده و کارگردان بودن را به‌درستی رعایت کنم. در این کار سعی کرده‌ام که هرکدام از این دو نقش را به‌طور جداگانه و مستقل در نظر بگیرم. این نمایش برای من یک تجربه جدید و متفاوت است که با آثار قبلی‌ام کاملاً تفاوت دارد.
کارگردان این نمایش درباره تیم بازیگری نمایش خود توضیح می‌دهد: در انتخاب بازیگران این نمایش تلاش کردم که از افرادی استفاده کنم که توانایی بازی در نقش‌های مختلف را داشته باشند. برای مثال، وحید عباسی و نیلوفر طبایی به‌عنوان بازیگران اصلی انتخاب شدند و سایر بازیگران نیز نقش‌های متعدد را ایفا می‌کنند.
او همچنین به انتخاب دو بازیگر دیگر، سهیل سهیلی و علیرضا روان‌دل اشاره می‌کند که هرکدام در چهار نقش مختلف ظاهر می‌شوند. حاتمی‌نژاد هدف از این انتخاب‌ها را ایجاد تنوع در شخصیت‌ها و توانمندی‌های بازیگران می‌داند.
حاتمی‌نژاد درباره بازخورد‌های نمایش بیان می‌کند: این نمایش قطعاً برای مخاطب عام طراحی نشده است و به همین دلیل نمی‌توانم انتظار داشته باشم که همه تماشاگران با آن ارتباط برقرار کنند. این نمایش از نظر من بیشتر یک تجربه است و در درجه اول هدف ما ارائه یک فضای متفاوت است. البته بازخورد‌هایی که از تماشاگران گرفته‌ایم تا این لحظه مثبت بوده است. این نمایش از قصه‌گویی مرسوم در تئاتر فاصله دارد و به‌طور عمدی به سمت ساختار‌های متفاوت حرکت کرده است.
او در نهایت به تأثیرات این نوع نمایش‌ها بر دنیای تئاتر ایرانی اشاره می‌کند و می‌گوید: من بر این باورم که تئاتر باید در مسیر تحول و تغییر حرکت کند. در سال‌های اخیر شاهد بودیم که بیشتر تئاتر‌ها به سمت داستان‌های ملودرام و سینمایی پیش رفته‌اند. ما باید از این روند فاصله بگیریم و به سمت تجربیات جدید برویم. این نمایش برای من یک قدم جدید است که امیدوارم در آینده هم ادامه داشته باشد.