به گزارش شهرآرانیوز؛ از چند روز پیش که آتش سوزی گسترده در «لس آنجلس» آمریکا آغاز شد، کسی گمان نمی‌کرد که این حادثه تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین فجایع تاریخ آمریکا شود و از آن به عنوان «جهنم لس آنجلس» یاد شود. با وجود این، آتش سوزی خارج از کنترل در کشوری که همواره تلاش داشته خود را برترین کشور جهان در تمام موضوعات نشان دهد، دگرباره ثابت کرد که سراب رسانه‌ای با واقعیت‌های میدانی غرب همخوانی ندارد.
در این میان هرچند عده‌ای در بعد اعتقادی، تخریب و کوچ اجباری ساکنان این شهر سوخته را با وضعیت غزه مقایسه می‌کنند، اما یک پرسش اساسی در پس ذهن شهروندان وجود دارد که اگر مشهد با چنین فاجعه‌ای روبه رو شود، چقدر می‌توان به آتش نشانان مشهدی اعتماد کرد؟ سؤالی که بی پرده و صریح آن را با حمیدرضا کافی نیا، مدیرعامل سازمان آتش نشانی مشهد، در میان می‌گذاریم و ماحصل این گفت‌و‌گو را در ادامه خواهید خواند.
اول باید اعلام کنم که استاندارد‌های آتش نشانی کشور ما با استاندارد‌های آمریکا یکی است و هر دو کشور از استاندارد «NFPA» که یکی از برجسته‌ترین استاندارد‌های جهانی آتش نشانی است، استفاده می‌کنیم؛ با این تفاوت که ما این استاندارد را بومی سازی کرده‌ایم.
در یک سری موضوعات مثل اطفا و اعلام با توجه به وضعیت کشور تغییراتی ایجاد شده است؛ به طور مثال بخشی از این استاندارد مربوط به آتش سوزی ساختمان‌های چوبی است که در آمریکا وجود دارد، اما ساختمان‌های چوبی در کشور ما بسیار کم و ناچیز است. همچنین تمام مقررات لحاظ شده در آتش نشانی مشهد و کشور با مقررات ملی ساختمان هم پوشانی دارد و قوانین ما دقیقا همان قوانین سازمان نظام مهندسی است.
یکی از تفاوت‌های عمده ما بحث انگیزه و تعهد است. ایرانی‌ها در بحران‌های مختلف ثابت کرده‌اند که نسبت به کارشان متعهد هستند؛ موضوعی که آمریکایی‌ها آن را ندارند و با بروز کوچک‌ترین مشکلی در هنگام اطفای حریق، صحنه را خالی می‌کنند. نمونه آن را می‌توان در فیلم‌ها و تصاویری دید که از حادثه آتش سوزی لس آنجلس منتشر شده است، مانند رسیدن خودروی آتش نشانی بدون آب، یا خاموش کردن آتش از سوی یک آتش نشان با مخروط کله قندی؛ البته ما ادعای بهتر بودن از آن‌ها را نداریم، اما قطعا امدادگران و آتش نشانان ایرانی متعهدتر هستند که آن هم نشئت گرفته از اعتقاداتشان است.
در آتش نشانی مشهد مباحث پیشگری از وقوع حادثه مدت هاست که دنبال می‌شود و ایجاد سیستم‌های اطفا و اعلام حریق در کاربری‌های مسکونی و تجاری یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های ماست؛ در این راستا بار‌ها پیش آمده که حادثه آتش سوزی در منازل و هتل‌ها به آتش نشانی اعلام شده است، اما پس از رسیدن آتش نشانان مشخص شد که هیچ خبری در آن محله نبوده است، امدادگران ابتدا گمان می‌کنند که تماس مزاحمی بوده است، اما پس از رفتن به درون ساختمان‌ها مشخص شده است که فعال بودن سیستم‌های اطفا و اعلام حریق، آتش را پیش از گسترش مهار کرده است. هر ماه چند مورد حادثه به این شکل در مشهد رخ می‌دهد.
بله، بررسی آمار آتش سوزی‌های ۹ ماهه مشهد در مقایسه با مدت مشابه سال قبل نشان می‌دهد که در تعداد وقوع آتش سوزی‌ها ۸ درصد کاهش داشته‌ایم و این آمار کمی برای یک کلان شهر همچون مشهد نیست. در اهمیت این آمار، همین بس که حتی یک درصد کاهش هم اهمیت دارد.
قطعا توجه به مسائل پیشگیرانه و اخطار‌هایی که برای بنا‌های آسیب‌پذیر صادر می‌شود، مؤثر بوده و از این گذشته در بحث صدور پروانه پایان کار ساختمان ها، دقت افزایش یافته است و استفاده از تجهیزات ایمنی را از مالکان ساختمان‌ها درخواست می‌کنیم.
در بحث امکانات، تقریبا اولین در کشور هستیم؛ البته در مقایسه با تهران دوم هستیم.
البته توجه داشته باشید که بالگرد‌ها در آتش سوزی‌های شهری کاربرد ندارند و کاربری شان برای خارج از شهرهاست. وجود ساختمان‌های مرتفع، درختان و انواع دکل‌ها و... باعث می‌شود تا بالگرد‌ها کاربرد نداشته باشند؛ اما در بحث دیگرامکانات به روز هستیم و نردبان هفتادو دومتری آتش نشانی مشهد در هیچ کجای کشور نیست. امروز در مشهد ساختمان‌هایی با ارتفاع ۱۴۰ متری داریم که در هیچ کجای دنیا نردبان ۱۴۰ متری وجود ندارد.
ما برای حل این مشکل به سمت استفاده ساختمان‌ها از تجهیزات اطفایی رفته‌ایم؛ تا جایی که خود ساختمان بتواند جلوی گسترش حوادث کوچک را بگیرد؛ اما یکی از مشکلات استفاده از تجهیزاتی همچون نردبان هفتادودومتری، مسئله کاربرد نداشتن برای تمام مناطق به ویژه بافت فرسوده و کوچه پس کوچه‌های بافت مرکزی شهر است؛ زیرا برای استفاده از همین نردبان باید عرض معابر را در نظر گرفت و هشت متر فضا لازم است تا جک‌های خودرو بتواند روی زمین قرار بگیرد. از آن گذشته استفاده از این نردبان هشت تن نیرو به زمین وارد می‌کند که نباید زیر زمین کانال، چاه و... باشد.
با شناسایی این مشکل در مشهد، برای اولین بار قرار است تا پایان سال پهپاد آتش نشان را در اختیار داشته باشیم؛ به همین دلیل با یک شرکت دانش بنیان در مشهد قرارداد نوشته‌ایم تا اولین پهپاد آتش نشانی را به ما تحویل دهند. این پهپاد امکان انتقال شیلنگ یک ونیم اینچی تا ارتفاع صد متری را دارد. البته این پهپاد به صورت آزمایشی وارد عمل می‌شود که اگر مشکلی برای پرواز آن همچون شاخه درختان، کابل‌های برق و... نباشد، تعداد بیشتری از آن را به کار بگیریم؛ زیرا تولید هر پرنده الکترونیک بین چهار تا پنج میلیارد تومان هزینه دارد؛ در صورتی که برای نردبان هفتادودومتری، ۲۰۰ میلیارد تومان هزینه شده است.
یکی از مشکلات ما موضوع شهرک‌های صنعتی است؛ از آنجا که این شهرک‌ها در گذشته ایجاد شده و کارخانه‌ها کنار یکدیگر ساخته شده‌اند، به هیچ عنوان پیش بینی معابر نشده است که پهپاد در اینجا بسیار می‌تواند به ما کمک کند. نمای ساختمان‌های بلند مرتبه، دومین هدف ما در استفاده از این پرنده است؛ زیرا برخی ساختمان‌های قدیمی همچون برج سلمان در خیابان راهنمایی که سال‌ها قبل دچار حادثه شد، علت حادثه استفاده از نمای قابل اشتعال بود که آتش را به داخل ساختمان هدایت کرد. در این گونه حوادث نیز این پهپاد قطعا کارایی دارد.
ما تا به امروز مشکل خاصی برای مهار آتش نداشته و پیش بینی‌های لازم را داشته‌ایم؛ البته معتقدیم و افتخار می‌کنیم که پشتمان به نگاه حضرت رضا (ع) و بعد از آن به نیروی انسانی خبره و کاربلد و همچنین تجهیزات مناسبی که داریم و آن را به روز نگه می‌داریم، گرم است.