می‌گفت عشق که باشد هیچ چیز برایت معنا ندارد از ب بسم ا... شروع می‌کنی و تا نون پایان می‌روی و می‌دوی.. آخرش هم می‌شود چند کلمه خوش یا نا خوش که برای اولین نفر صحت و سقمش را در می‌آوری و نتیجه این همه دویدین و پیگیری را زمانی به آرامش خیال تبدیل می‌کنی که همان چند کلمه را با عنوان خبر فردا صبح بر روی صفحات روزنامه روی دکه مطبوعات رصد کنی..
این، اما تمام ماجرا نیست خبرنگاری و دامنه پر از فراز و نشیبش شکلی متمایز و حتی شاید جایگاه اجتماعی بالا در میان مشاغل مختلف جامعه داشته باشد، اما وقتی به عمق و بطن ماجرا تامل می‌کنی متوجه می‌شوی جدای از مصائب و مشکلاتی که به وفور بر سر راه خبرنگاران وجود دارد و یکی بعد از دیگری بر سر راهشان سبز می‌شود، آخر و نتیجه کار خبرنگار است، اما این بار بازنشستگی یک خبرنگار با بازنشستگی یک کارمند معمولی زمین تا آسمان فرق دارد.
خبرنگار که باشی حتی اگر آلزایمر هم بگیری باز فراموشی هایت به تکرار اخبار گذشته و جوانی‌های خبریت بر می‌گردد. دوستی می‌گفت وقتی پیر شوم تکرار‌های بیماری آلزایمرم می‌شود حرف فلان مسئول و اختلاس فلان مدیر.. حتی کودکی‌های بچه هایم را نیز به خبر می‌سپارم... این است تمام آنچه که در بیست سال خدمت! یک خبرنگار می‌گذرد... درست شنیدید ۲۰ سال کار، اما گویا در میان این دو رقمی بیست!، عدد دیگری هم وجود دارد...
طبق تعریف وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی کار‌های سخت و زیان آوربا بیست سال سابقه کار، کار‌هایی است که در آن‌ها عوامل فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی و بیولوژیکی محیط کار، غیر استاندارد بوده و در اثر اشتغال کارگر تنشی به مراتب بالاتر ازظرفیت‌های طبیعی (جسمی و روانی) در وی ایجاد گردد. به استناد این تعریف خبرنگاری هم مشمول مشاغل سخت و زیان آور می‌شود آن هم به دلیل تنش و استرس بالایی که خبرنگاران در طول دوران خدمت خود دو الی سه برابر بیشتر از کارگران معمولی تجربه می‌کنند..، اما گویا این قصه پر غصه سر دراز دارد و این بار همانان که برای مشکل همه می‌نویسند خودشان در اجرای یک قانون به ضعف و بن بست رسیده اند.. چه آن‌ها که تحت عنوان بیمه هنرمندان و نویسندگان خبرنگار بودند و حالا در پیچ و تاب قوانین ارشاد مشخص می‌شود که عنوانی از خبرنگار برایشان نام برده نشده است .. چه آنانی که سال‌های متوالی روزنامه نگار بوده اند با یک وقفه چند روزه در طول سنوات کاری، حالا به جای ۲۰ سال کار باید ۲۵ سال کار کنند و بازنشسته شوند و چه آنانی هم که سال‌ها خبرنگار بودند، اما فقط از روی علاقه و بدون توجه به آینده میانسالی کار کردند و کار کردند و بیمه‌ای نداشتند.. باز هم روز خبرنگار است و سالی دیگر به سال‌های کاری ما افزوده شد بدون اینکه این هزار توی بیمه بازنشستگی بیست سالگی به راه راست و مستقیم تبدیل شود.