اما آنچه بیشتر از دستاورد‌های ورزشی الهامی در ذهن فوتبال‌دوستان باقی مانده، رفتار‌های جنجالی و غیرحرفه‌ای اوست که بار‌ها منجر به ایجاد حواشی مختلف شده است. یکی از جنجالی‌ترین رفتار‌های الهامی در جریان فینال جام حذفی سال ۱۳۹۹ بین تراکتور و استقلال رخ داد. اعتراضات شدید او به تصمیمات داوری و استفاده از الفاظ نامناسب باعث شد تا از روی نیمکت اخراج شود. این صحنه نه‌تنها وجهه او را تحت تأثیر قرار داد، بلکه انتقادات بسیاری را از سوی کارشناسان و رسانه‌ها برانگیخت. در موارد متعددی، الهامی به دلیل اعتراضات شدید به داوران، از زمین اخراج یا پس از بازی با جریمه و محرومیت مواجه شده است. آخرین نمونه، حمله لفظی و توهین‌آمیز به یحیی گل‌محمدی و حمید مطهری در بازی فولاد و نساجی بود که واکنش‌های زیادی را به همراه داشت. این رفتار‌ها تصویری ناخوشایند از یک مربی حرفه‌ای در فوتبال ایران به نمایش گذاشت.
یکی دیگر از ویژگی‌های الهامی، مصاحبه‌های اوست که گاه به جای تحلیل فنی، به عرصه تخریب سایر مربیان و بازیکنان می‌پردازد. این صحبت‌ها که اغلب با ادبیات تند و دور از شأن حرفه‌ای همراه است، فضای فوتبال ایران را متشنج‌تر می‌کند. حضور الهامی کنار زمین معمولاً با هیجان و گاه رفتار‌های تحریک‌آمیز همراه است. این رفتار‌ها در برخی بازی‌ها باعث ایجاد درگیری یا اعتراض از سوی تیم‌های مقابل شده و فضایی پرتنش در میدان مسابقه ایجاد کرده است.
چنین رفتارهایی، اگرچه ممکن است برای برخی جنبه سرگرم‌کننده داشته باشد، اما در درازمدت به فوتبال ایران آسیب می‌زند. الهامی به‌عنوان یک مربی باسابقه، می‌تواند الگوی مثبتی برای بازیکنان و جوانان علاقه‌مند به فوتبال باشد. اما ادامه این رفتار‌ها نه‌تنها به اعتبار خودش، بلکه به اعتبار فوتبال ایران نیز لطمه وارد می‌کند.
ساکت الهامی، با تمام مهارت‌های فنی و توانایی‌هایی که در هدایت تیم‌هایش دارد، باید به این نکته توجه کند که موفقیت واقعی، نه‌تنها در کسب جام‌ها، بلکه در ارائه الگویی مناسب از رفتار حرفه‌ای و اخلاقی در فوتبال است. تنها در این صورت می‌تواند میراثی ماندگار در ورزش ایران بر جای بگذارد.