به گزارش شهرآرانیوز؛ بیشتر کارگرانی که از ابتدای سال هنگام کار در ساختمان‌های در دست احداث به دلایل مختلف به قعر چاله آسانسورها سقوط کرده و جان باخته یا مصدوم شده‌اند، جوان بوده‌اند. این حوادث بیشتر در محدوده غربی شهر به ویژه در حوالی بولوار پیروزی رخ داده است. متأسفانه در این مدت ۱۰ نفر از کارگران باوجود تلاش آتش نشانان و کادر درمان، جان خود را از دست داده‌اند. جان باختگانی که بین رده سنی ۲۵ تا ۵۵ سال بودند و برخلاف دیگرکارگران ساختمانی هیچ کدامشان از اتباع خارجی نبوده‌اند.
نگاه به حوادث رخ داده برای کارگران در چاله آسانسورها نشان می‌دهد که همه افراد کشته شده در این گونه حوادث، کارگرانی بودند که در ازای اندک دستمزدی وارد چاله آسانسور یا همان گودال مرگشان شده‌اند. بیشتر آن‌ها کارگر شرکت‌هایی بوده‌اند که برای نصب آسانسور با سازندگان مجتمع مسکونی قرارداد می‌بندند؛ شرکت‌هایی که هر روز تبلیغاتشان را در سایت‌های واسطه گر می‌توان دید.
هرچند در این تبلیغات آورده‌اند که شرکتی متخصص در امور آسانسور هستند، اما در تبلیغات بسیاری از آن‌ها اسم شرکت بیان نشده و در عوض چندین خط از خدماتشان عنوان شده است. اما به گفته عضو هیئت مدیره اتحادیه کشوری آسانسور و پله برقی کشور و مسئول دفتر این اتحادیه در خراسان رضوی، مسئول بروز بسیاری از حوادث، همین شرکت‌ها هستند.
محمود خبیری با اشاره به حوادث متعددی که در چاله آسانسورها رخ می‌دهد، می‌گوید: ۹۹ درصد از حوادثی که برای کارگران ساختمانی در چاله آسانسورها به وقوع می‌پیوندد، مربوط به افراد یا شرکت‌هایی است که بدون دریافت مجوز فعالیت می‌کنند و تخصصی در این زمینه ندارند. به جز افرادی که اصطلاحا موتوری در عرصه نصب و تعمیر آسانسور فعالیت می‌کنند، حدود ۱۱۰۰ شرکت در این حوزه فعال هستند.
آن هم از بینشان فقط حدود ۳۷۰ شرکت از اتحادیه آسانسور و پله برقی یا سازمان صمت مجوز دریافت کرده‌اند. مالکان مابقی این شرکت‌ها به اداره ثبت مراجعه کرده و با یک سرمایه اندک شرکتی با عنوان نصب و طراحی آسانسور به ثبت رسانده‌اند.
رئیس اتحادیه آسانسور و پله برقی خراسان رضوی ادامه می‌دهد: همه شرکت‌های مجاز، دوره‌های آموزشی را طی کرده‌اند و مسئول فنی داشته که هنگام کار کارگران در چاله آسانسور، نظارت خاصی روی رعایت استاندارد‌ها دارند. آن‌ها کارگران را ملزم می‌کنند در چاله آسانسور داربست نصب کنند.
از کلاه، کفش و سایر تجهیزات استفاده کنند و مهم‌تر از همه کمربند ایمنی و طناب مهار داشته باشند. این شرایط و ضوابط را شرکت‌های دارای مجوز از ما رعایت می‌کنند؛ اما معلوم نیست افراد یا به اصطلاح شرکت‌های ثبت شده فاقد مجوز، رعایت کنند.
خبیری اضافه می‌کند: برای جلوگیری از بروز سقوط و مرگ کارگران در چاله آسانسور و البته بروز بسیاری از حوادث دیگر، یک راه وجود دارد و آن جلوگیری از فعالیت شرکت‌های بدون مجوز است؛ یعنی اداره ثبت پیش از اینکه یک شرکت نصب آسانسور ثبت کند، از ما استعلام بگیرد. شهرداری هم هنگام صدور پروانه به سازندگان لیست شرکت‌های دارای مجوز را ارائه کند؛ فهرستی که سازندگان ملزم باشند برای حفر چاله آسانسور و نصب آسانسور از بین آن‌ها انتخاب کنند. شرکت‌هایی که علم و مهارت لازم را دارند. برای تحقق این امر ما مکاتبات بسیاری انجام دادیم؛ اما متأسفانه نه اداره ثبت پاسخ داده و نه شهرداری.
در بیشتر حوادثی که برای کارگران ساختمانی پس از سقوط به قعر چاله آسانسور رخ داده است، این امدادگران آتش نشانی هستند که به محل اعزام شدند. کارگران اگر خوش شانس باشند، زنده می‌مانند که آتش نشانان با توجه به احتمال آسیب‌های نخاعی، آن‌ها را تحت تدابیر خاصی بیرون می‌آورند و به امدادگران اورژانس می‌سپارند.
معاون عملیات سازمان آتش نشانی مشهد که در بسیاری از عملیات‌های امداد و نجات کارگران پس از سقوط به چاله آسانسور شرکت داشته است، درباره علت و چگونگی سقوط کارگران ساختمانی در چاله آسانسور می‌گوید: بیشتر سقوط کارگرانی که به چاله آسانسور افتاده‌اند، در رده سنی سی تا چهل سال بوده‌اند. دلیل اصلی سقوط آن‌ها هم چیزی جز رعایت نکردن مسائل ایمنی نبوده است.
آتش پاد حسین صالح نظرآبادی ادامه می‌دهد: متأسفانه بسیاری از کارگران در چاله آسانسور مسائل ایمنی را رعایت نمی‌کنند. برخی کارگران فکر می‌کنند حرفه‌ای هستند و استفاده از کمربند ایمنی، طناب مهار، کلاه ایمنی و کفش مخصوص، دیگر برای آن‌ها لازم نیست یا فکر می‌کنند اگر از این تجهیزات استفاده کنند، کارفرما تصور می‌کند آن‌ها حرفه‌ای نیستند.
این کار آن‌ها شبیه به شنا کردن یک شناگر ماهر در دریا بدون تجهیزات غواصی است. شناگر می‌گوید من دیگر حرفه‌ای شده‌ام و در دریا هم می‌توانم شنا کنم؛ تصوری که مشخص است چقدر برای او گران تمام می‌شود. به همین دلیل می‌گویم تقریبا حوادثی که برای کارگران حرفه‌ای و تازه کار رخ می‌دهد، به یک اندازه است. کارگر تازه کار به خاطر مهارت نداشتن و کارگر حرفه‌ای به خاطر اعتماد به نفس کاذب، در معرض خطر سقوط است.
وی ادامه می‌دهد: در همه عملیات‌های امداد و نجاتی که من و همکارانم رفته‌ایم، تا به حال ندیده‌ایم که کارگر سقوط کرده از تجهیزات ایمنی استفاده کرده باشد. متأسفانه بیشتر افرادی که از طبقات دوم یا بالاتر سقوط کرده‌اند، جان خود را از دست داده‌اند. بیشترین دلیل فوت هم صدماتی است که پیش از رسیدن به قعر چاله به سرشان وارد شده است. حالا اگر همان فرد یک کلاه ایمنی می‌داشت و از کمربند و طناب حمایت استفاده می‌کرد، احتمالا زنده می‌ماند.