به گزارش شهرآرانیوز، شاهد احمدلو را سال‌هاست که می‌شناسیم؛ از همان دوران کودکی که مقابل دوربین مسعود کیمیایی رفت، تا حالا که عرصه‌های مختلفی چون نویسندگی، بازیگری، کارگردانی و... را تجربه کرده و تاکنون پنج اثر سینمایی ساخته است. فیلم «چند می‌گیری گریه کنی» او برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل و جایزه ویژه هیئت داوران برای بهترین کارگردانی از بیست‌وچهارمین جشنواره فیلم فجر شد.
احمدلو امسال در چهلوسومین جشنواره فیلم فجر، با آخرین فیلم سینمایی‌اش، «شاه نقش»، در بخش مسابقه حاضر است. این فیلم نگاهی به بدنه سینما دارد و درباره خود سینماست. به همین بهانه گفتگویی با این سینماگر ترتیب داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
امسال با «شاه نقش» در فجر چهل‌وسوم حضور دارید؛ از نظر ساختار و فرم چه شباهتی به ساخته‌های قبلی‌تان دارد؟
«شاه‌نقش» نزدیک‌ترین فیلم به شخصیت و علائق درونی‌ام است که از لحاظ موضوع، ساختار و شکل بصری در فرمت یک پارادوی سینمایی محسوب می‌شود. شاه‌نقش کاری برای تمام علاقه‌مندان به فیلم‌های سینمای ایران بوده که روزگاری ما را مسحور و عاشق خود کرده است.
درباره موضوع این فیلم بیشتر توضیح دهید.
این فیلم ریشه در زیست من دارد. به طور کل موضوع پشت پرده سینما و روابط میان آدم‌هایش از دغدغه‌های شخصی من بوده که در سینمای ایران کمتر به آن موضوعات توجه و پرداخته شده است.
فیلم‌های کوتاه «سیاهی لشگر»، «چارلی غمگین است»، «سینما سگ»، مستند «پس از سکوت» و فیلم بلند «سینماخر» همگی درباره پشت پرده سینما و زندگی آدم‌هایش بوده است و حالا «شاه نقش» در قالب یک فیلم حرفه‌ای در بدنه سینمای ایران، در تداوم آن‌ها به موضوع انتخابات و رقابت میان دو هنرور سینما، دو کتک‌خور حرفه‌ای به نام‌های «ناصر عشقی» و «رضا شهاب» در انجمن هنروران سینما می‌پردازد که زیر متن آن، مسائل آشنای سیاسی‌اجتماعی روزگار ماست.
ایده اولیه فیلم از کجا آمد؟
فیلم‌نامه بر اساس طرحی از خودم توسط هومان فاضل نگارش شده است. از هشت سال پیش، من به دنبال نگارش و ساخت این فیلم‌نامه بودم و حتی یکی‌دو بار برای تولید آن اقدام کردم، ولی نشد؛ چون در سینمای کنونی ایران که براساس میل حداکثری مخاطب و سینماداران پیش می‌رود، ساخت چنین فیلمی با چنین رویکرد و دغدغه‌ای کار حضرت فیل است. اما با لطف خدا، پشتکار و انگیزه‌ای که خودم داشتم بالاخره توانستم با حمایت و همراهی تهیه‌کننده فیلم علی قائم‌مقامی به‌صورت شخصی و مستقل و البته بدون وابستگی و سفارش هیچ ارگان، نهاد یا سازمانی شرایط تولید این فیلم را بعد از سال‌ها فراهم کنم. فیلم‌نامه در طول این مسیر و بیشتر در پیش‌تولید، برحسب شرایط روز چندین دفعه بازنویسی شد.
اسامی بازیگرانی که در «شاه نقش» بـه ایفای نقش می‌پردازنـد نیـز در نـوع خود جالب توجه است؛ چگونه بـه این ترکیب رسیدید؟
بر حسب شرایط تولید، هماهنگی با زمان‌بندی بازیگران نامزدشده و توانایی آن‌ها از لحاظ فیزیکی در ایفای نقش و مهم‌تر از همه شناخت و علاقه ذاتی مشترک به دنیای فیلم، به این ترکیب از بازیگران رسیدیم. در این فیلم، بازیگران جوان در کنار پیشکسوتانی که سال‌ها کار نکرده‌اند، حضور دارند. یعنی توفیق شد با این بزرگان و خاطره‌سازان فراموش‌نشدنی سینمای ایران بعد از سال‌ها همکاری کنیم. فیلم یک نگاه و لایه مستندوار نیز دارد که بر حسب آن، بخش عمده‌ای از بازیگران مکمل و فرعی را از میان بچه‌های قدیمی ارباب جمشید انتخاب کردم. این نکته‌ای مهم در شخصیت و شمائل بازیگری فیلم است.
فکر می‌کنید «شاه‌نقش» مخاطبان شما را راضی کند؟
سعی کردم کاری ساخته شود که بتواند موردتوجه مخاطب عام و خاص قرار بگیرد. شاه نقش فیلمی از بچه سینماست؛ کسی که در سینما چشم باز کرده، رشد کرده و برای اثبات خود تلاش می‌کند.
در ساخت این فیلم چقدر از واقعیت وام گرفتید؟
ایده اولیه این فیلم برگرفته از یک داستان حقیقی و برآمده از هر جامعه‌ای است که در آن انتخابات صورت می‌گیرد. کمدی نیست، اما برای جلب نظر مخاطب حداکثری، شکل دیگری از طنز را لحاظ کردم که آن را از دیگر فیلم‌های من متمایز می‌کند. ترکیب طنز با یک موضوع اجتماعی و سیاسی جدی باعث می‌شود که فیلم برای تماشاگران جذاب باشد.
کدام یک از سکانس‌های این فیلم را بیشتر دوست داشتید؟
«شاه نقش» تنها فیلمی است که تک‌تک سکانس‌هایش را دوست دارم؛ چون در آن به‌شدت خودم هستم. این اقبالی است که برای هر کارگردانی پیش نمی‌آید.
در ساخت این فیلم با چه موانعی روبه‌رو شدید؟
فیلمم به صورت مستقل و با هزینه کاملاً شخصی تهیه‌کننده ساخته شده است؛ بنابراین از لحاظ پروداکشن با فیلم‌هایی که با هزینه زیاد ساخته می‌شوند، اصلاً قابل‌مقایسه نیست. باوجوداین، تک‌تک عوامل سعی کردند بهترین خود باشند. فیلم با عشق ساخته شده است؛ با انگیزه و با امید.
به نظر شما این فیلم چه توفیقی در جشنواره فیلم فجر امسال کسب خواهد کرد؟
شاید اگر حمایت تهیه‌کننده و همراهی بازیگران و دیگر همکاران عزیزم در پشت صحنه نبود، این فیلم هیچ‌گاه ساخته نمی‌شد که به نظرم حیف می‌شد؛ بنابراین «شاه نقش» به نوعی یک دستاورد شخصی برای من و تیم سازنده محسوب می‌شود که امیدوارم مورد توجه مخاطبان و نیز هیئت داوران قرار بگیرد. اما تا همین‌جا نیز ما برنده‌ایم.