به گزارش شهرآرانیوز، در ماه‌های اخیر، موضوع قدرت دفاعی و توان موشکی ایران بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. فیلم سینمایی خدای جنگ که در جشنواره امسال به نمایش درآمده، به همین مقطع حساس از تاریخ معاصر ایران پرداخته و واکنش‌های متفاوتی را برانگیخته است. محسن عقیلی، مستندساز، در گفت‌و‌گو با ما به تحلیل این فیلم پرداخته که در ادامه می‌خوانید.
محسن عقیلی، مستندساز، درباره فیلم خدای جنگ می‌گوید: این فیلم در زمان درستی به نمایش درآمد. در ماه‌های اخیر، بحث دفاع موشکی و حملات به سرزمین‌های اشغالی در فلسطین مورد توجه بوده و همین باعث شد که مخاطبان در سینما، واکنش‌های احساسی خاصی داشته باشند. برای اولین بار در یک اکران سینمایی دیدم که هنگام نمایش صحنه‌های شلیک موشک، تماشاگران با همان سبک و سیاقی که در جشن‌ها دست می‌زنند، فیلم را تشویق کردند.
او اضافه می‌کند: کارگردان سعی کرده روایتی دراماتیک از یک دوره تاریخی ارائه دهد، اما برخی تغییرات مانند انتخاب نام مستعار برای شخصیت حسن تهرانی‌مقدم، ممکن است برای مخاطبانی که به دنبال واقعیت‌های مستند هستند، چالش‌برانگیز باشد.
این مستندساز توضیح می‌دهد: این فیلم، درام خودش را ساخته و مسیر قهرمان را شخصی کرده است. قهرمان داستان، همسرش را در حمله‌ای موشکی از دست داده و این فقدان، انگیزه‌ای شخصی برای او ایجاد کرده است. این خط روایی باعث شده که مخاطب بتواند با شخصیت اصلی همراه شود.
عقیلی درباره کیفیت فنی فیلم ادامه می‌دهد: از نظر فیلم‌برداری، کیفیت قابل قبولی دارد، اما برخی سکانس‌ها مثل سکانس خانه ونک، از نظر تعلیق، می‌توانستند بهتر باشند. این صحنه‌ها در درام خانوادگی کند و در بخش هیجانی نیز آن‌طور که باید، پرکشش نبودند.
او تماشای «خدای جنگ» را ضروری می‌داند و تأکید می‌کند: حتی اگر کسی به مطالعه تاریخ جنگ علاقه نداشته باشد، این فیلم به اندازه خواندن یک کتاب، ارزشمند است. مهم نیست که از نظر فنی یا داستانی ضعف‌هایی داشته باشد، موضوع این فیلم درباره قهرمانان ملی ماست و باید آن را دید.
این مستندساز درباره تحلیل محتوای فیلم اشاره می‌کند: خدای جنگ دو نگاه متفاوت را نمایش می‌دهد؛ از یک‌سو عزت و ایستادگی، و از سوی دیگر، مذاکره و دیپلماسی. در فیلم، فرمانده‌ای را می‌بینیم که طرفدار مذاکره است، اما در نهایت تصمیمات او در برابر تصمیم قهرمان داستان، مقایسه می‌شود. این موضوع، با شرایط امروز کشور هم ارتباط دارد.
عقیلی می‌گوید: این اولین فیلمی نیست که درباره تهرانی‌مقدم ساخته شده، اما قطعاً نسبت به آثار قبلی، کیفیت بهتری دارد. ضمن اینکه به لحاظ داستانی و احساسی، مخاطب را بیشتر درگیر می‌کند.
او در پایان تأکید می‌کند: این فیلم روایتی از بخشی از تاریخ معاصر ماست. ممکن است برخی بخش‌های آن از واقعیت فاصله گرفته باشد، اما در نهایت، اثری است که باید دید و درباره آن فکر کرد.