گزارشی از حال و هوای زائران حرم امام رضا (ع) در شب بیست و یکم رمضان | طنین العفو ده‌ها هزار نفری عاشقان مولا علی (ع)

به گزارش شهرآرانیوز، حرم مطهر امام رضا (ع) در هر روز و شب، مأمن عاشقان و دلدادگان اهل‌بیت (ع) است؛ اما در شب‌های خاصی مانند شب شهادت حضرت علی (ع) و احیای شب قدر، حال و هوای آن به گونه‌ای دیگر است. گویی آسمان و زمین، دل در گرو سوگ امیرالمؤمنین (ع) داده‌اند و زائران، با چشمانی اشکبار و دل‌هایی آکنده از عشق و اندوه، در این فضای قدسی به راز و نیاز با پروردگار خویش مشغول‌اند.

ورود به صحن‌های حرم؛ آغازی بر شب قدر

هنگامی که از خیابان‌های اطراف حرم به سوی بارگاه ملکوتی امام هشتم (ع) قدم برمی‌داری، حال و هوای شهر مشهد را دگرگون می‌بینی. فضای شهری، رنگ و بوی دیگری دارد. از گوشه و کنار، صدای نوای «الغوث، الغوث» و ذکر‌های عاشقانه‌ی زائران به گوش می‌رسد. کوچه‌های اطراف حرم، مملو از مردمانی است که با دل‌هایی شکسته و چشمانی خیس، خود را برای یک شب بی‌مانند آماده کرده‌اند.

ورود به صحن‌های حرم، تجربه‌ای وصف‌ناشدنی است. از همان ابتدا، بوی گلاب و عطر ناب حرم، مشامت را پر می‌کند. فرشی از نور، بر سنگ‌های حرم گسترده شده است. همه‌جا سیاه‌پوش است و در کنار گنبد طلایی امام رضا (ع)، پارچه‌های مشکی و کتیبه‌هایی با مضمون عزاداری حضرت علی (ع) آویخته شده‌اند.

مجالس سوگواری؛ ماتم پدری مهربان

در هر گوشه‌ای از حرم، مراسم سوگواری برپاست. در صحن انقلاب، مداحی با صوتی حزین، روضه شهادت حضرت علی (ع) را می‌خواند. صدای گریه زائران، با زمزمه‌های سوزناک مداح در هم آمیخته و حال و هوایی عجیب به صحن داده است. برخی زائران، قرآن کوچکی در دست دارند و با دستانی لرزان، آیات الهی را تلاوت می‌کنند.

در رواق امام خمینی (ره)، مراسم احیای شب قدر با شکوهی خاص برگزار می‌شود.   صدای «الهی العفو» زائران، همچون امواجی به هم پیوسته، فضای رواق را پر کرده است. دل‌ها شکسته، اشک‌ها جاری و زبان‌ها به استغفار گشوده شده است.

مراسم قرآن بر سر گرفتن؛ اوج شب قدر

نیمه‌شب که می‌رسد، لحظه‌ای ناب و سرشار از نور است. زائران در صحن‌ها، رواق‌ها و حتی در خیابان‌های اطراف حرم، قرآن‌ها را بر سر می‌گذارند. نجوا‌های عاشقانه‌ی «بک یا الله، بک یا الله...» در تمام فضا طنین‌انداز شده و ملائک، گویی بر زمین نازل شده‌اند تا این اشک‌ها و استغاثه‌ها را به آسمان ببرند. هرکس در دل خویش، قصه‌ای دارد. یکی دل‌شکسته از روزگار، دیگری امید بسته به رحمت الهی، و آن دیگری در تمنای عاقبت‌بخیری.

زائران، آرام و بی‌صدا، قرآن‌ها را بر سر گرفته‌اند و نام معصومین (ع) را زمزمه می‌کنند. هنگامی که نام امام علی (ع) بر زبان جاری می‌شود، صدای گریه‌ها بلندتر می‌شود. دل‌ها به یاد مولای غریب کوفه می‌سوزد، مردی که در محراب عشق، فرقش شکافت و وصیتش جز به عدالت و مهربانی نبود.

زیارت امام رضا (ع)؛ پناهی برای دل‌های بی‌قرار

پس از پایان مراسم احیا، بسیاری از زائران راهی روضه منوره می‌شوند. گنبد طلایی، زیر نور مهتاب، همچون خورشیدی در دل شب می‌درخشد. زائران در کنار ضریح مطهر، اشک‌هایشان را نثار امام مهربانی‌ها می‌کنند و نجواکنان، درد‌های دلشان را با او در میان می‌گذارند. یکی شفای بیمار خود را طلب می‌کند، دیگری آرامش خانواده‌اش را، و آن دیگری تنها آمده است تا دلش را به صاحب این بارگاه بسپارد.

برخی در گوشه‌ای از حرم نشسته‌اند، سجاده‌ای گسترده و دل به نیایش سپرده‌اند. برخی دیگر، سر بر دیوار‌های حرم نهاده و در سکوتی سرشار از اشک، با امامشان سخن می‌گویند.

حرم مطهر امام رضا (ع) در شب شهادت امام علی (ع) و احیای شب قدر، تجلی‌گاه عشق و عرفان است. اینجا، دل‌ها آرام می‌گیرد، اشک‌ها معنا می‌یابد و دعا‌ها به آسمان صعود می‌کند. هر زائری که این شب را در این حریم قدسی سپری می‌کند، گویی سبک‌تر و رها‌تر می‌شود. اینجا، خانه‌ای است برای همه دل‌های بی‌قرار، برای همه‌ی عاشقانی که امیدشان به رحمت الهی گره خورده است.

شاید آنان که امشب، زیر گنبد طلایی دعا کردند، فردا با دلی آرام‌تر و ایمانی استوارتر، راه زندگی را ادامه دهند. شب قدر، شب سرنوشت است؛ و چه خوش سرنوشتی که در جوار امام مهربانی‌ها، رقم بخورد.