ریحانه موسوی | شهرآرانیوز؛ نمایشگاه تصویرسازی «آوای تصویر و روایت»، مجموعه‌ای از آثار هنرمندان تصویرسازی در مجموعه فرهنگی‌هنری «ریحانه»، این روز‌ها در نگارخانه اشراق حوزه هنری برپاست. در این نمایشگاه، آثاری از هنرمندان و هنرجویان زیر نظر سعیده نصرتی فر، مدرس رشته تصویرگری، به نمایش درآمده و شامل تصویرگری کتاب‌های حوزه کودک بوده، که دو نمونه آن منتشر شده و چند مورد آن در نوبت انتشار است. تکنیک این آثار آبرنگ، میکس مدیا، دیجیتال و اکرلیک است، که برخی از آن‌ها دو رنگ و برخی دیگر چهار رنگ کار شده است.
سعیده نصرتی فر، کارشناس ارشد رشته نقاشی و مدرس تصویرگری، این نمایشگاه را ماحصل دوره آموزشی هنرجویان رشته تصویرگری بیان کرد و گفت: این کار پروژه محور است؛ هنرجویان گروه ما دقیقا مثل یک مسیر حرفه‌ای که به هنرمندان سفارش داده می‌شود، فعالیت خود را در کنار آموزش شروع کردند. تکنیک آثار بر اساس محتوا و مخاطبی که داشتیم و در کنار آن میزان مهارت هنرجویان در این مقطع است. این سه عامل تکنیک، مهارت و محتوا باعث شد که ما تنوع آثار داشته باشیم.
این هنرمند استقبال از نمایشگاه را ضعیف‌تر از حد تصور توصیف کرد و گفت: این موضوع بسیار برای نگارخانه داران اهمیت داشت، که باید حالت آرت بر فریم‌ها قالب باشد و مواردی که برای جذب مخاطب جذاب لازم است، در ساختار نگارخانه گردی و تعریف نگارخانه برایشان پررنگ بود.
نصرتی فر، با اشاره به وجود دانشگاه‌های هنر و مطرح بودن این رشته، بیان کرد: به دلیل نگاه اولیه‌ای که به تصویرگری وجود دارد و احساس می‌کنند شاید راحت و ساده باشد، بسیاری افراد علاقه‌مند هستند تا تجربیات خود را در این بخش محک بزنند. اما نکته حائز اهمیت این است که، سیر ترجمه بصری بر اساس نوع مخاطب، مسئولیتی است که بر گردن تصویرگر بوده و برای کسانی که می‌خواهند به صورت حرفه‌ای فعالیت کنند، یک عامل مهم است. در مراحل آموزشی بسیار کم به این موضوع توجه می‌شود و بیشتر می‌خواهند ظرفیت هنرمند را افزایش دهند. ما سعی کردیم درباره هنرجویان گروه خود که می‌خواهند برای نمایشگاه کار کنند، این موضوع را مدنظر قرار دهیم.
وی بازار کار این هنر را وابسته به سرانه مطالعه و فرهنگ کتاب خوانی دانست و توضیح داد: تصویرگری یکی از رشته‌های کاربردی است و می‌توان آن را میان رشته‌ای هم قلمداد کرد، این نگاه کاربردی باعث می‌شود شاید در جایگاهی نباشد که بخواهیم بعد هنری آن را پررنگ کنیم.
نصرتی فر افزود: در این گروه تمام هنرمندان تا حدی با کلیات تصویرسازی آشنا می‌شوند؛ معمولا در آموزشگاه‌های دیگر شاید به این صورت باشد که بعد از آن که به مقطعی می‌رسند رها می‌شوند، اما هنرجویانی که در این جمع حضور دارند، در قالب‌های رشد روحی، ذهنی، مهارتی و تخصصی رها نمی‌شوند و کار تیمی همچنان در جریان است. این امر باعث می‌شود تا کنار یکدیگر رشد پیدا کنند؛ ما در قالب پاتوق‌ها و نشست‌های کوچک تخصصی که با یکدیگر داریم، سعی می‌کنیم به این دانش عمق ببخشیم.
نکته دیگری که وجود دارد این است که، ارتباط هنرجویان این گروه با دیگر گرایش‌های مرتبط با خودشان برقرار است؛ یعنی گرافیست‌ها و نویسندگان در میان ما حضور دارند و دائم در ارتباط با محتوا‌ها با یکدیگر گفت‌و‌گو و مسیر خود را تحلیل می‌کنند.
سریه آرمین که با اثری مربوط به گروه سنی «ب» و «ج» در این نمایشگاه حضور داشت، درباره آن توضیح داد: کار من «رخشانک» نام دارد و جریان دو کرم است که، در تلاش برای رسیدن به هدف خود هستند و «رخشانک» مانند یک ولی آن‌ها را راهنمایی می‌کند. این کار و اینکه چگونه می‌خواهم کرم‌ها را طراحی کنم، در ابتدا برایم چالش برانگیز بود. بدین منظور به طبیعت رفتم و از لحاظ بصری نمونه‌های مختلف را دیدم. کار من دیجیتال است و با قلم نوری آن را انجام داده‌ام، اما تمایل داشتم دستی به نظر بیاید و زیاد فرم مصنوعی نداشته باشد.
وی بر این باور است که اکنون تصویرگران خوبی در مشهد فعالیت دارند و ارتباط آن‌ها در حال پررنگ شدن است. همچنین رابطه تصویرگر با نویسنده بسیار مهم بوده، تا زبان یکدیگر را بفهمند و خروجی خوبی ارائه دهند. این هنرمند در پایان بیان کرد: داستان‌های زیادی در حوزه کودک چاپ شده، که همه ترجمه آثار خارجی هستند و نوعی خلأ در این حوزه وجود دارد که باید پر شود.
زکیه مصطفوی درباره کتابی که تصویرگری کرده است، توضیح داد: این کار مربوط به چند چتر است و با توجه به موضوع داستان با چالش‌هایی مواجه می‌شوند، که سعی می‌کنند با کمک یکدیگر آن‌ها را برطرف کنند تا به شرایط ایدئال خود برسند. این هنرمند با اشاره به استعداد‌های زیادی که در حوزه تصویرگری وجود دارند، اما هنوز کشف نشده‌اند، گفت: من به هنر تصویرگری علاقه‌مند بودم، اما به صورت اتفاقی وارد آن شدم. به همین دلیل فکر می‌کنم اگر استعداد‌ها در این زمینه کشف شوند، انقلابی در زمینه هنر تصویرسازی در مشهد رخ می‌دهد. بسیاری از افراد مستعد هستند، اما خود از این موضوع خبر ندارند.
مصطفوی تصویرگری را شامل شاخه‌های مختلف دانست و در پایان گفت: هر کدام از بخش‌های تصویرگری مخاطبان زیادی دارند، به همین دلیل برای درآمدزایی ظرفیت بالایی دارد. اما مستلزم این است که مخاطب خود را پیدا کنیم و از این کار خسته نشویم.
صفیه اخلاقی، دیگر هنرمند حاضر در این نمایشگاه، درباره برگزاری آن گفت: ما مرداد سال ۱۴۰۲ شروع به کار کردیم؛ مجموعه ما به صورتی است که، تربیت نویسنده و طراح را به صورت موازی دارد. بدین منظور، یک سری پروژه‌های داستانی به ما سپرده شد و در حین کار بر روی داستان ها، مراحل تصویرسازی را نیز زیر نظر استاد سعیده نصرتی فر می‌گذراندیم.
در این نمایشگاه یک سری فریم‌ها از داستان‌های ما وجود دارد. وی بیان کرد: اکنون اگر وارد کتاب فروشی‌های شهر شویم، متوجه خواهیم شد که بیشتر آثار ترجمه هستند، یعنی اثری که کار نویسنده و تصویرگر بومی باشد بسیار کم است. داستانی که نویسنده ایرانی بنویسد با فرهنگ ما سازگارتر است؛ همچنین تصویرسازی‌های آن‌ها نیز بیشتر به دل می‌نشیند. ما در حوزه فرهنگ و هنر به یک جهش نیاز داریم، که مجموعه «ریحانه» تلاش دارد تا در این باره فرهنگ سازی کند.