به گزارش شهرآرانیوز؛ این روزها ما بیش از هر زمان دیگر افتخار میکنیم به اینکه «ملت امام حسینیم» و ایران ما ایران حسین (ع) و همیشه پیروز است و این نهفقط یک شعار بلکه حقیقتی برآمده از تاریخ است؛ چون اگر ندای تاریخی «هَیهَاتَ مِنَّا الذِّلَّه» را با گوش دل نمیشنیدیم یا شعار «کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا» با همه وجود و حیات ما عجین نمیشد، قطعا این همه مقاومت و ایثار، شهادتطلبی و ظلمستیزی در جان و رگ و خون ما ریشه نمیکرد.
در آستانه عاشورای حسینی و در گفتوگو با آیتالله سیدابوالفضل طباطباییاشکذری، نماینده سابق ولیفقیه در سوریه و مدیر مؤسسه علمیفرهنگی جبلالصبر، از مفهوم «ایران امامحسین(ع)» رمزگشایی کردهایم.
اسلام دین عزت و حفظ عزت مسلمانان است، از اینرو هیچ مسلمانی در هیچ برههای از زمان اجازه ندارد عزت خود را بفروشد یا تن به ذلت بدهد. این یک قانون الهی برای بشر و ساری و جاری در همه ابعاد زندگی است، حتی در احکام دینی هم مورد ملاحظه قرار گرفته است و احکام اسلام همه عزتمندانهاند و هیچ حکمی برای ذلتپذیری و ذلتآوری تشریع و ایجاد نشده است، لذا بنا بر تصریح رسالههای عملیه حتی اگر جایی اجرای حکمی موجب ذلت شود، باید تا مدتی که زمینه عزت فراهم شود، از ناحیه فقیه حکیم تعطیل شود تا فضای عزت فراهم شود؛ برای مثال امام خمینی (ره) در «تحریرالوسیله» درباره تیمم میفرمایند: «اگر انسان بخواهد وضو بگیرد و آب نداشته باشد، اما دیگری، ظرف آب داشته باشد و، چون بخواهد، به او بدهد و مبلغی هم نخواهد، اما در صورت درخواست، عزت او را زیرسؤال ببرد، آب نگیرد و تیمم کند و زیر بار ذلت کسی نرود!».
امام حسین (ع)، امام عزتمندان و عزتطلبان است و شعار «هَیهَاتَ مِنَّا الذِّلَّه» شعار قرآنی است که بر زبان امامحسین (ع) جاری شده است. این شعار، هم یک پرده و بنر نوشتهشده از یک قانون است، هم همیشگی و هرزمانی و هم همگانی و همهجایی است و هیچ استثنایی ندارد. این شعار به عاشورای ۶۱ هجری محدود نشد، بلکه امروز هم چنانچه امامحسین (ع) را با جسم مبارکشان درکنار خود میدیدیم، بازهم شعار هَیهَاتَ مِنَّا الذِّلَّه را از ایشان میشنیدیم و این قانونِ ساری و جاری، ممنوعیت ذلتپذیری را اعلام میکند.
در پاسخ به دلیل همیشگی بودن این شعار باید گفت عاشورا یک حادثه در عبور تاریخ نیست، بلکه جریانی در مسیر تاریخ است؛ اگرچه عاشورا در نیمروزی رخ داد، اما در تاریخ بشریت جریان دارد وقتی امامحسین (ع) و عاشورا جریان است نهفقط یک حادثه؛ برای همین است که شعار دومی ایجاد شده است؛ یعنی «کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا». «هَیهَاتَ مِنَّا الذِّلَّه» به ما یاد میدهد که هر روز تکلیف عاشورایی داریم.
در واکاوی این دو شعار معلوم میشود که دو جبهه حق یعنی امام حسین (ع) و باطل یعنی یزیدیان از ابتدای تاریخ بشریت وجود داشتهاند؛ مثل تقابل ابراهیم (ع) و نمرود، موسی (ع) و فرعون، پیامبر (ص) و قریش، امیرالمؤمنین (ع) و معاویه، امامحسین (ع) و یزید. عاشورا نه آغاز این تقابل بود نه پایان آن، بلکه نمادی از اوج تقابل بود.
این جبهه امروز هم برپاست. جبهه مقاومت، همان جبهه امامحسین (ع) و جبهه استکبار همان جبهه باطل است؛ یعنی به موازات این دو جبهه، دو تفکر درست و غلط هم وجود دارد. یکی میگوید با ظالمان سازش کنیم و دیگری بر مقاومت و ایستادگی مقابل ظالمان و ستمگران تأکید میکند. شعار «هَیهَاتَ مِنَّا الذِّلَّه» و «کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا» بهروزرسانی تقابل این دو جبهه در زندگی معاصر ماست؛ اینکه به تأسی از ابوعبدا... (ع) ما اجازه سازش نداریم؛ اگرچه در این پذیرش مخیر باشیم. ممکن است برخی بگویند بیطرف باشیم. در پاسخ باید گفت در تقابل این دو جبهه، رأی ممتنع و بیطرفی نداریم. بیطرفی یعنی قرار گرفتن در صف باطل.
شخصی به محضر امام صادق (ع) رسید و عرض کرد من در کربلا حضور داشتم، اما صرفا کاتب بودم و یک تیر هم بهسمت سپاه امامحسین (ع) رها نکردم، مطابق برخی نقلها امامصادق (ع) بغض کردند و فرمودند: «اگر شما سیاهیلشکر دشمن نمیشدید، دشمن جرئت آن جنایات را در حق جد ما نمیکرد». بیطرفی در فرهنگ اسلام معنا ندارد. رأی ممتنع در صندوق دشمن شمرده میشود. در این تقابل امروز و بهروزشده ۶۱ هجری، باید چند نکته را مورد توجه قرار بدهیم؛ نخست، شناخت امام جبهه حق و همراهی تماموکمال با او. شناخت تنها کفایت نمیکند؛ همراهی و پیروی و فرمانبری لازم است.
ایران اسلامی، ایران امام حسین (ع) است؛ چون ثابت کرد در طول ۴۶ سال انقلاب اسلامی، هم جبهه حق را میشناسد و هم امامش را و هم لحظهای از همراهی او دست نمیکشد؛ ولو در این مسیر شهدای بزرگی را تقدیم کند؛ سرمایهای مثل حاجقاسم، شهدای جنگ تحمیلی دوازدهروزه، فرماندهان نیروهای مسلح و دانشمندان هستهای و...، اما ملت امامحسین (ع) همراهی کرد و کوتاه نیامد.
ایران امامحسین (ع) پیروز است. نمادی از پرده دوم شب و روز عاشوراست؛ همان تعبیر و شعار یاران باوفای امامحسین (ع) است که گفتند: اگر هزاربار کشته و سوزانده شویم و خاکسترمان را به باد دهند، از شما دست نمیکشیم.
ما ملت ایران هم اگر تحریم شویم، شهید بدهیم یا به ما حمله شود، از امام و رهبر معظم انقلاب دست نمیکشیم. مادر چهار شهید به محضر امامخمینی (ره) رسید و، چون تصاویر فرزندان شهیدش را نشان داد، امام گریستند و آن بانو عرض کرد من چهار شهید دادم که گریه شما را نبینم! تکلیف امروز ما تکلیف همراهی است؛ همانطور که یاران حسینی از حضرت دست نکشیدند، ملت ایران هم در این دوازده روز از رهبر و کشورشان دست برنداشتند. ایران امام حسین (ع) یعنی ایران همراه حسین زمان خود؛ رهاورد این همراهی قطعا پیروزی است.
نکته دوم آنکه ما اجازه خسته شدن در راه طولانی مقاومت را نداریم. قرآن میفرماید: «لا تَهِنُوا فِی ابْتِغاءِ الْقَوْمِ» (نساء، ۱۰۴)؛ یعنی «و در تعقیب و جست وجوی دشمن سستی نکنید»، اگر شما درد میکشید و نگران هستید، اذیت میشوید، شهید دادید و خانههایتان تخریب شد، دشمن از شما بیشتر خسارت دیده است. ایران امامحسین (ع) یعنی ایرانی که برای دفاع از حق و ارزشها و ایستادگی مقابل دشمن صهیونیست، هرگز خسته نمیشود و ما این درس را از اهلبیت (ع) به ارث بردهایم.
اهلبیت همراه امامحسین (ع) در مسیر رفت و برگشت از مدینه به مکه و سپس کربلا و کوفه و شام و بعد هم بازگشت به مدینه، بنابر تخمین محققان، ۴ هزارو ۱۰۰ کیلومتر راه پیمودند. در این مسیر، همهجا حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) بودهاند و هیچ جایی در چهره و زبان آنها خستگی و سستی احساس نشد و لحنشان سست و تضعیف نشد و با شهادتها ناامید نشدند، حتی در خرابه شام، رقیه (س) از دست رفت، اما دست از مقاومت نکشیدند و این مبارزه تا قیامت ادامه دارد.
ایران امامحسین (ع) یعنی ملتی که پیامبر (ص) دست بر فرزند آن، سلمان، گذاشتند و فرمودند: «سلمان منا اهلالبیت (ع)» و سپس فرمودند: «از نسل او کسانی هستند که با ظلم سازش نمیکنند و هم خدا دوستشان دارد و هم آنها خدا را دوست دارند»؛ ملتی پیرو حمزه و ابوطالب که دشمنان پیامبر (ص) را بیچاره کردند. ایران امامحسین (ع) در زیر پرچم حسین زمان، دشمن را بیچاره کرد و اگرچه دشمنان اعتراف نکنند، اینها رسواشدگان و بیچارگان اقتدار ایران اسلامی هستند.