به گزارش شهرآرانیوز، ۱۴ قرن است نوایی در عالم پیچیده است. نوایی که از نای شریف‌ترین بشریت، خاتم انبیاء (صلی الله علیه وسلم) برخاسته است: «اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤمنینَ لا تَبْرُدُ اَبَداً». پیشگویی که زمان گذشت تا ثابت شد. شعله محبت حسین (علیه‌السلام) در دل آنان که ایمان دارند افروخته‌است و خاموش نمی‌شود. شعله عشقی که مومنان از بدو تولد در سینه دارند و نسل به نسل پیش آمده تا به ما رسیده است.
عشق به حسین (علیه‌السلام) در جای جای زندگی دلدادگانش جا گرفته است. راه و رسم شهدای کربلا را می‌توان در رفتار و رویه حسینیان زمان دید. آنان که به گفته پیامبر رحمت (صلی الله علیه وسلم)، گرمای حسین (علیه‌السلام) در دل‌هایشان هست. عشق حسین (علیه‌السلام)، گوهری است که راه را برایشان نشان می‌دهد.
گفت‌و‌گو با عزاداران حسینی که در تاسوعا به خیابان‌های مشهد آمده‌اند، جملات گذشته را تصدیق می‌کند. آنان به خوبی می‌دانند بر سر و سینه کوبیدن و بلندکردن عَلَم، نمادی از تعظیم شعائر نبوی است؛ اما باور دارند این عزاداری‌ها همه اقامه شعائر نیست.
زائران و مجاوران در تاسوعای حسینی که به باب الحوائج اباالفضل العباس (سلام الله علیه) منتسب است، در خیابان‌های منتهی به حرم امام مهربانی، علی بن موسی الرضا (ع) روانه شده‌اند و به عزاداری می‌پردازند و سرشک غم و اندوه در چشمان و نوری ایمان و یقین در قلب دارند. می‌دانند راه حسین بن علی (علیه‌السلام) راه حق است و همین است که پس از ۱۴۰۰ سال هنوز پر رهروست، با همه مکر و کید و کینه ورزی‌ها برای بستن طریق الحسین (علیه‌السلام).
تاسوعا یادآور پایبندی برادرانه عباس بن علی بن ابیطالب (سلام الله علیه) به آرمان برادر است که جز ایستادگی در کنار مظلوم و پیروی از حق نبوده و نیست. در تاسوعا، زن و مرد و پیر و جوان از رسم وفا می‌گویند از عباس (سلام الله علیه) که در کربلا، وفاداری به آرمان و باورش را به حد کمال به نمایش گذاشت.
در لابه لای دسته عزادارن حسینی چشم می‌گرداندم که تصاویری از شهدای اخیر جنگ دوازده روزه را دیدم تصاویری که محرم امسال را با آنچه از عزاداری ماه محرم در حافظه داریم، متفاوت کرده بود. گویا امسال، خط فاصل میان حق و باطل و مظلوم و ظالم واضح‌تر از پیش شده است. عزاداران حسینی که وجودشان سرشار از حرارت و عشق به حسین (علیه‌السلام) است نیز می‌گویند که حال و هوای عزاداری‌ها امسال، غریب‌تر از سال‌های گذشته است. باورمندانه می‌گویند با دیدن تصاویر شهدای این روزها، بیشتر می‌توان عاشورای سال ۶۱ هجری را درک کرد. می‌گویند عاشورا در همه اعصار جاری است و در این زمانه نیز خون‌های پاک است که برای اثبات حقانیت سید و سالار شهیدان بر زمین ریخته می‌شود.
با دیدن زنان و مردانی که نوزادان خود را نیز به عرصه حضور در مراسم تاسوعا آورده‌اند، بیشتر می‌توان فلسفه این عبارت «لا تَبْرُدُ اَبَداً» در بیان پیامبر رحمت را دریافت. عشق به حسین (علیه‌السلام) سینه به سینه از پدران و مادران به ما رسیده است و این سلسله حفظ می‌شود تا به قیام قائم (عجا الله فرجه) منتهی شود. فطرت‌های پاک، پذیرای این عشق است و تا پایان عمر نیز دست از آن بر نخواهد داشت.
آنها که در گرمای امروز تاسوعای حسینی و به عشق سید و سالار شهیدان به سوی حرم مطهر رضوی پیاده راه می‌پیمایند، باور دارند همان گونه که ندای مظلومیت شهدای کربلا تا قیامت در گوش بشریت طنین انداز است، ظلم و ستم هم همچنان زنده است و ایادی آن، در تلاشی بی‌ثمر و به دنبال خاموش کردن نور حق هستند.
عزاداران حسینی می‌دانند ظلم و ظالم، همچنان هست تا سره از ناسره جدا افتد و حقیقت آشکار شود و این پیام را بر زبان دارند که همانگونه که حسین (علیه‌السلام) و یارانش، جان خود را فدا کردند تا راه حق را تا ابد مشخص کند، این پرچم امروز به دست کسانی است که میراث دار و خون‌خواه آنها هستند و قرار است به نسل‌های بعدی سپرده شود. عزادارن حسینی می‌گویند باید شمر زمانه را بشناسیم. باور دارند ظلم و ظالم، تغییر چهره داده؛ ولی خلق و خوی آن تغییر نکرده است. ایستادگی در برابر ظلم را تنها راه پیروی از سالار شهیدان می‌دانند. به وضوح، نام اشغالگران صهیونیست را به عنوان ظالم زمانه بر زبان می‌آورند و آنها را دشمن اتحاد ملت ایران و امت اسلامی می‌خوانند. ملت متحدی که زیر پرچم سیدالشهدا (علیه‌السلام)، پای حقانیت و محبت امام حسین (علیه‌السلام) ایستاده و «ملت امام حسین (علیه‌السلام)» است.