برنده‌ها و بازنده‌های بزرگ جام جهانی باشگاه‌ها

به گزارش شهرآرانیوز، جام جهانی باشگاه‌ها به پایان رسید و چلسی به لطف عملکرد درخشان کول پالمر در ورزشگاه مت‌لایف در نیوجرسی، جام را بالای سر برد. این یک پایان عجیب بود و کمترکسی انتظار داشت آبی‌های لندنی در این رقابت بزرگ برنده شده و بتوانند پاری‌سن‌ژرمن را در فینال با نتیجه‌ای مقتدرانه شکست دهند. با این حال، شاگردان انزو مارسکا کاملا شایسته پیروزی ۳ بر صفر برابر قهرمان اروپا بودند و مانع از این شدند که فصل رؤیایی پاریسی‌ها با یک جام دیگر به پایان برسد.

در مجموع، اما این تورنمنت با چندین مشکل مهم از جمله دمای بالای ورزشگاه‌ها هنگام بازی‌ها روبه‌رو بود و زنگ خطر را برای میزبانی آمریکا در جام جهانی سال آینده به صدا درآورد. جام جهانی باشگاه‌ها در وضعیتی به پایان رسید که برخی بازیکنان و تیم‌ها در این رقابت درخشیدند، اما برخی دیگر از شرکت در آن پشیمان بودند.

ظهور دوباره پالمر در قامت ستاره

کول پالمر در نیمه دوم فصل گذشته افت وحشتناکی داشت، به طوری که این هافبک تهاجمی فقط در بازی مقابل رئال بتیس در لیگ کنفرانس اروپا به میدان رفت. او همچنین در بیشتر مسابقات چلسی در جام جهانی باشگاه‌ها تاثیرگذاری خاصی نداشت.

با این حال، پالمر بار دیگر ثابت کرد که مرد این رویداد بزرگ در ایالات متحده است و با یک دبل زیبا و یک پاس گل درجه یک در پیروزی نهایی مقابل پاری‌سن‌ژرمن، توانایی خود را به همه یادآوری کرد. او حالا در سه فینال گذشته خود برای باشگاه و کشورش، در شش گل نقش داشته است.

پالمر در فینال بهترین بازیکن زمین بود، جایی که برخی از مدعیان اصلی توپ طلای امسال حضور داشتند؛ بنابراین شکی نیست که اگر او بتواند به ارائه این نوع نمایش‌های قاطع و خیره‌کننده برای چلسی و انگلیس ادامه دهد، در جمع نامزد‌های توپ طلای سال آینده خواهد بود.

حسرت بی‌پایان امباپه

کیلیان امباپه به دلیل ابتلا به بیماری گوارشی شدید، کل مرحله گروهی را از دست داد، اما این در مقایسه با دردی که این مهاجم فرانسوی در جریان دیدار دوباره‌اش با پاری‌سن‌ژرمن متحمل شد، چیزی نبود. امباپه در تمام دقایق شکست تحقیرآمیز ۴ بر صفر رئال مادرید مقابل باشگاه سابقش بازی کرد، اما حتی نتوانست کمی از سنگینی شکست پرگل تیمش کم کند.

آن مسابقه به خوبی نشان داد که پی‌اس‌جی از زمان رفتن او چقدر پیشرفت کرده و رئال از زمان ورود او به سانتیاگو برنابئو چقدر پسرفت داشته است.

در حال حاضر، رئال مادرید به هیچ وجه در سطح پاری‌سن‌ژرمن نیست و همین باعث می‌شود انتقال امباپه به مادرید یکی از بدترین تصمیمات تاریخ فوتبال به نظر برسد.

آقایی فوتبال سلسائو

در طول مرحله گروهی جام جهانی باشگاه‌ها، لوئیس آراخو، وینگر فلامنگو، از قدرت باشگاه‌های برزیلی گفت و زمانی که هر چهار نمانده سلسائو توانستند به مرحله حذفی برسند، حرف او تایید شد. فلامینگو و بوتافوگو مسئول بزرگترین شگفتی‌ها در مرحله گروهی بودند و به ترتیب چلسی و پاری‌سن‌ژرمن را شکست دادند، قبل از اینکه در مرحله یک هشتم نهایی حذف شوند.

پالمیراس به یک چهارم نهایی رسید، در حالی که فلومیننزه به نیمه نهایی رسید و در آنجا بود که توسط قهرمان این رقابت‌ها، یعنی چلسی حذف شد.

به غیر از باشگاه‌ها، برزیل از نظر بازیکن هم بیشتر از هر کشور دیگری در این رقابت‌ها نماینده داشت. با شروع مرحله حذفی جام جهانی باشگاه‌ها، هیچ کشوری باشگاه‌ها یا بازیکنان بیشتری نسبت به برزیل نداشت تا فوتبال سلسائو را بتوان یکی از برنده‌های مهم این تورنمنت نامید.

زیر سوال رفتن میزبانی آمریکا

چالش‌های مختلف برگزاری جام جهانی باشگاه‌ها تردید‌های زیادی در مورد مناسب بودن ایالات متحده برای میزبانی مشترک جام جهانی سال آینده ایجاد کرد.

چندین مربی و بازیکن از وضعیت زمین‌ها بسیار ناراضی بودند و به عنوان مثال لوئیز انریکه، سرمربی پی‌اس‌جی بعد از پیروزی تیمش مقابل سیاتل در مرحله گروهی، به شدت از ناهمواری چمن ورزشگاه انتقاد کرد.

آب و هوا چالش بعدی بود و به دلیل دمای بالای ایالات متحده، تیم‌ها به مشکل خوردند. به عنوان مثال انزو مارسکا، سرمربی چلسی، گفت که گرما آنقدر خفه‌کننده است که برگزاری جلسات تمرینی عادی غیرممکن است و انزو فرناندز، هافبک این تیم هم اعتراف کرد که در طول بازی‌ها احساس سرگیجه می‌کرده است.

بدتر از آن، شش مسابقه به دلیل طوفان و رعد و برق به تعویق افتاد یا با وقفه طولانی همراه شد. مارسکا پس از تعلیق ۱۱۳ دقیقه‌ای دیدار چلسی و بنفیکا در مرحله یک هشتم نهایی گفت: برای من این فوتبال نیست. اگر هفت یا هشت بازی در یک تورنمنت تعلیق شود، احتمالا به این معنی است که آنجا مکان مناسبی برای برگزاری تورنمنت‌های بزرگ نیست.