به گزارش شهرآرانیوز، اگر چه میان مردم معروف شده که بعضی روز‌ها مبارک و بعضی روز‌ها مانند ماه صفر شوم و نحس می‌باشد. یکی از مسایلی که امروزه میان عموم مطرح شده و به عنوان امر جدی نگریسته میشود خوشحالی پایان ماه صفر و ورود به ماه ربیع الاول از ماه‌های قمری است این خوشحالی که ریشه در برخی نقل‌ها دارد، احیانا توجه به صحت مطالب دیگری که درباره ماه گفته ربیع شود را کمتر میکند؛ و احادیثی بعضا غیر مقبول منتشر می‌گردد.
از نظر عقل چنین مطلبی صحیح به نظر نمی‌رسد، زیرا در اجزای زمان تفاوتی نیست و همه روز‌ها و شب‌ها آفریده خدا هستند. معنا ندارد یکی از روزهای خدا را نحس بدانیم. معروف بودن سعد و نحس ایام در میان مردم در ارتباط با حوادثی است که در آن واقع شده است.
از امیر مؤمنان علی (ع) نقل شده است در روز چهارشنبه قتل هابیل به دست قابیل واقع شد، یا گفته شده روز سوم ماه نحس است، چون آدم و حوا از بهشت بیرون رانده شدند؛ بنابراین نحس بودن در این موارد مربوط به وقایع میشود.
علامه طباطبایی (ره) در تفسیر المیزان پس از نقل روایات می‌گوید: اخبار و آیاتی که درباره نحوست و سعادت ایام وارد شده، بیش از این دلالت ندارد که این سعادت و نحوست به جهت حوادث دینی است که بر حسب ذوق دینی و یا بر حسب تأثیر نفوس یا در فلان روز ایجاد حسن کرده و یا باعث قبح و زشتی آن شده است، اما این که خود آن روز و یا آن قطعه از زمان متصف به میمنت و یا نحوست شود و تکویناً خواص دیگری داشته باشد که سایر زمان‌ها آن خواص را نداشته باشد از آن روایات بر نمی‌آید هر روایتی که بر خلاف آنچه گفتیم ظهور داشته باشد باید حمل بر تقیه کرد و یا به کلی آن را طرح بی اعتبار نمود.
پس طبق این روایات و آیات روز‌ها نحس نیستند بلکه نتایج اعمال ما آن روز یا شب را به خوب یا بد بودن متصف میکند.
شهید مطهری (ره) با دقت در مسائل علمی، ضمن روشنگری این مطلب ذاتی بودن نحوست ایام را رد کرده است و شوم بودن را منتسب به اتفاقات شوم میداند نه خود آن ایام. ایشان می‌آورند که در موضوع نحوست ایام دو مسئله است. یک مسئله این است که ما برخی روزهای سال را مبارک می‌شماریم و برخی را نحس و شوم، به اعتبار حادثه‌ای که در آن روز واقع شده است. مقصود ما این نیست که این روز از آن جهت که این روز است، مبارک است یا این روز از آن جهت که این روز است شوم است.
به طور نمونه روز عید غدیر را روز مبارک می‌دانیم ولی نه به اعتبار این که هجدهم ذی‌الحجه است یا چنین نیست که دهم محرم روزی بوده که از اولی که عالم ساخته شده اصلاً این روز بد ساخته شده شوم ساخته شده و حادثه کربلا در روزی واقع شد که بالذات شوم بود. حادثه کربلا هم در یک روز شوم واقع شد یک وقت انسان این طور فکر میکند این طرز فکر اساسی نمی‌تواند داشته باشد.
شروع عزاداری در ماه محرم به قضیه ورود به کربلا و ختم آن با رحلت پیامبر (ص)، امام حسن مجتبی (ع) و امام رضا (ع) است، بنابراین اغلب مردم این دو ماه را ماه عزا و نحوست می‌شمارند و از برگزاری مجالس شادی در این دو ماه خودداری و مسائلی را رعایت می‌کنند.
لذا روایتی که به نحس بودن ماه یا روزی اذعان داشته باشد وجود ندارد و بالعکس از نحس شمردن ایام خدا نهی شده است. از پیامبر اعظم (ص) نقل شده است «لا تُعادوُا الأَیّامَ فَتُعادیکُمْ؛ با روز‌ها دشمنی نکنید که آنها با شما دشمنی خواهند کرد.»