به گزارش شهرآرانیوز، درصورتی که زوجی یک سال پس از ازدواج و بدون استفاده از لوازم جلوگیری از بارداری نزدیکی داشته باشند و نتوانند باردار شوند، نازا یا نابارور محسوب می‌شوند و برای دریافت درمان‌های کمک باروری باید به مراکز درمان نازایی مراجعه کنند. در این مراکز متناسب با شرایطی که هر زوج دارد، از روش‌های مختلفی برای باروری استفاده می‌شود که در ادامه به برخی از شیوه‌های معمول اشاره خواهد شد.
ناگفته نماند که در شرایط کنونی همه گیری بیماری کرونا، پزشکان استفاده از هیچ کدام از این روش‌ها به ویژه انتقال جنین و تخمک را توصیه نمی‌کنند، چون هنوز تأثیر ویروس روی جنین مشخص نیست و میزان خطر آن بالاست، مگر اینکه فردی در شرایط اضطراری باشد و نتوان صبر کرد.
استفاده از دارودرمانی برای نازایی نخستین روش توصیه شده در درمان ناباروری است. کلومیفن و گنادو تروپین رایج‌ترین دارو‌های مصرفی است که هورمون‌های جنسی بدن را تنظیم و باعث آزاد شدن یک یا چند تخمک در هر ماه از تخمدان می‌شود. بیشتر خانم‌ها از این دارو‌ها به مدت ۳ تا ۶ ماه قبل از اقدام به بارداری یا امتحان کردن راه‌های دیگر استفاده می‌کنند.
در درمان بیماری‌هایی نظیر ترکیبی از نقص‌های ژنتیکی، وجود فیبروم، وجود بافت اندومتریوزیس، بسته بودن لوله فالوپ یا درمان سندرم تخمدان پلی کیستیک، از روش جراحی استفاده می‌شود.
این روش معمولا در کنار روش IVF و برای برطرف کردن مشکلات ناباروری در مردان در کنار لقاح سلول تخمک استفاده می‌شود. در روش درمانی ICSI یک اسپرم به داخل یک تخمک تزریق و سپس رویان به دست آمده به داخل رحم مادر منتقل می‌شود.
در روش آی وی اف یا میکرواینجکشن تخمک پس از خارج شدن از تخمدان در محیط آزمایشگاه با اسپرم ترکیب و سپس سلول حاصل ۷۲ تا ۴۸ ساعت در آزمایشگاه نگهداری می‌شود تا تقسیم سلولی اتفاق بیفتد و رویان حاصل از این فرایند از طریق دهانه رحم به داخل رحم زن منتقل شود. موفقیت این روش برای زنان سی وچهارساله و کمتر حدود ۴۰ درصد، برای زنان سی و پنج تا سی و هفت ساله حدود ۳۱ درصد، برای زنان سی و هشت تا چهل ساله حدود ۱۱ درصد و برای زنان چهل وسه ساله حدود ۵ درصد است.
در این روش پزشک اسپرم‌های مقاوم را از طریق یک لوله باریک و بلند مستقیم از راه دهانه رحم به رحم انتقال می‌دهد.
در این روش رویان تشکیل یافته از اسپرم و تخمک به رحم فرد دیگری منتقل می‌شود و تا پایان دوران بارداری جنین در بدن آن فرد باقی می‌ماند. معمولا بیشتر مادران از این روش خوششان نمی‌آید و از لحاظ عاطفی آن را نمی‌پذیرند، چون کنترلی بر روند بارداری خود ندارند. میزان موفقیت این روش به اندازه روش IVF است.
در این روش با استفاده از IVF تخمک زن دیگری با اسپرم مرد ترکیب و سپس به داخل رحم مادر منتقل می‌شود. معمولا این روش هم خوشایند بیشتر مادران نیست، چون احساس هم خون نبودن جنین داخل شکم کمی آن‌ها را می‌آزارد. شانس موفقیت در این روش به تخمک اهداشده بستگی دارد. احتمال بارور شدن تخمک تازه ۵۰ درصد، تخمک فریزشده ۳۸ درصد و رویان فریزشده ۳۷ درصد است.