نجف، شهری که با حضور پاکبانان شهر امام رضا(ع) بوی خدمت به خود گرفته است + فیلم

به گزارش شهرآرانیوز؛ اینجا، زیر آفتاب سوزان نجف با دمای ۵۰ درجه، عشق و ارادت به امام علی (ع) نه‌فقط در زیارت، بلکه در جاروزدن خیابان‌ها هم جاری است. آن‌ها بی‌آنکه از گرما و خستگی گله کنند، با رضایت قلبی کار می‌کنند و خیابان‌ها را برای میلیون‌ها زائر تمیز نگه می‌دارند.

تمیزی خیابان، آرامش زائر

در سایه‌ یک مغازه کوچک فروش تسبیح، پیرمردی با چهره آفتاب‌سوخته ایستاده و با لبخند به یکی از پاکبانان که از روبه‌رو می‌آید، سلام می‌دهد. او خودش را «حاج‌ ستار عبود» معرفی می‌کند؛ ۶۵ ساله، فروشنده قدیمی تسبیح و جانماز در شارع امیرالمؤمنین نجف.

حاج ستار می‌گوید: «والله این جوان‌ها کارشان خیلی بزرگ است. ما سال‌هاست در این ایام چشم‌انتظار حضورشان هستیم. با آمدن آن‌ها خیابان‌ها خیلی تمیز می‌شود. وقتی خیابان تمیز باشد، زائر هم با آرامش راه می‌رود. ما از جمهوری اسلامی و شهرداری مشهد ممنون هستیم.»

او ادامه می‌دهد: «بیشتر کسبه این محدوده با من هم‌نظرند. ما دعا می‌کنیم خدا خیر بدهد به این جوان‌ها. در این گرما ساعت‌ها کار می‌کنند، بدون اینکه ناراضی باشند.»

ایران و عراق یک ملت

کمی جلوتر درست مقابل درمانگاه علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) که جمعیت هلال‌احمر خراسان مشغول خدمت به زائران است، با «احمد کاظم» هم‌صحبت می‌شویم؛ مردی که بساط فروش لباس پهن کرده. وقتی از او درباره پاکبان‌های مشهدی می‌پرسم، لبخندی می‌زند و می‌گوید: «من از صبح تا شب اینجا کار می‌کنم و می‌بینم این برادر‌ها چطور عرق می‌ریزند. این خدمت، خدمت به زائر امام حسین (ع) است. وقتی ایرانی‌ها به ما کمک می‌کنند، یعنی ما با آن‌ها یک ملت هستیم و اینجا مرز معنایی ندارد.»

احمد باافتخار می‌گوید چند بار برای کارگر‌های ایرانی غذای نذری برده و با آن‌ها گپ زده است: «بیشترشان از مشهد امام‌رضا آمده‌اند، مردم عراق آن‌ها را دوست دارند و دلشان به بودنشان گرم است.»

قدر خادمان را می‌دانیم

در میدان نزدیک «ثوره العشرین»، «سالم جبار»، راننده ون که زائران را این روز‌ها به کربلا منتقل می‌کند، منتظر مسافر ایستاده. وقتی موضوع گزارش را می‌شنود، می‌گوید: «اگر این برادران نبودند، مخصوصاً در این ایام اربعین، خیابان‌ها پر از زباله می‌شد. هم ما خسته می‌شدیم، هم زائران اذیت می‌شدند. کارشان بی‌پاداش نمی‌ماند، چون خدمت به علی (ع) است. اهمیت کارشان را وقتی می‌فهمید که سری به خیابان‌هایی بزنید که پاکبان ندارند؛ بوی زباله و حجم زباله‌های رها شده واقعاً آزاردهنده است.»

در حین صحبت، زنی عراقی با دو کودک به دست نزدیکمان می‌شود و می‌خواهد با سالم جبار عازم کربلا شود. او خودش را «ام‌زینب» معرفی می‌کند، خانه‌دار و ساکن کوچه‌ای در نزدیکی حرم حضرت علی (ع) است.‌ ام‌زینب با مهربانی می‌گوید: «ما هر روز می‌بینیم پاکبان‌ها را، حتی قبل از طلوع آفتاب. خدا خیرشان بدهد. بچه‌هایم هم یاد گرفته‌اند آشغال را زمین نیندازند.»

او نگاهی به خیابان تمیز اطراف می‌اندازد و ادامه می‌دهد: «ما در نجف همیشه میزبان زائران اربعین هستیم، اما این تمیزی که امسال می‌بینم، با سال‌های دیگر فرق دارد. ایرانی‌ها فقط برای زیارت نیامده‌اند و بروند؛ آمده‌اند برای امام حسین (ع) و حضرت علی (ع) کار کنند، خدمت کنند.»

خیابان‌ها همچنان تمیزند. زائران با آرامش قدم می‌زنند، کسبه با لبخند به رهگذران نگاه می‌کنند و پاکبان‌ها با همان لباس‌های فیروزه‌ای، بی‌وقفه مشغول کارند. نجف این روز‌ها بوی خدمت می‌دهد؛ خدمتی که نه‌تنها زباله‌ها را جمع می‌کند، بلکه دل‌ها را هم به‌هم نزدیک‌تر می‌کند.