به گزارش شهرآرانیوز، سیدمحمدعلی موحد ابطحی (۱۳۰۹ش/۱۳۴۹ق اصفهان- ۱۳۸۱ش/۱۴۲۲ق تهران) فقیه، رجالی، محدث و از مراجع تقلید شیعه در قرن چهاردهم هجری شمسی بود. او از علمای بسیار پرکاری بود که در علم رجال، علم حدیث، علم فقه و تفسیر قرآن صاحب نظر بود.
سیدمحمدعلی موحد ابطحی در ۲۸ صفر ۱۳۴۹ قمری در اصفهان متولد شد و در شب میلاد امیرالمؤمنین علی(ع) (سیزدهم رجب) سال ۱۳۸۱ در بیمارستانی در تهران وفات یافت. پیکر او در تهران تشییع شد و در قم در حسینیه ایشان دفن گردید.
پدر ایشان، آیتالله سیدمرتضی موحد ابطحی بود که در اصفهان به تدریس دروس حوزوی، وعظ و خطابه و ارشاد، و طبابت طب سنتی میپرداخت و بیماری علامه محمدحسین طباطبایی را درمان کرده بود. آرامگاه ایشان در جعفریه شهر اصفهان قرار دارد.
مادر ایشان، دختر آیتالله سیدمحمدتقی موسوی اصفهانی، صاحب کتاب معروف «مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم» بود.
برادران او، آیتالله سیدمحمدباقر موحد ابطحی، حجتالاسلام سیدعلی، حجتالاسلام سیدمحمدرضا، حجتالاسلام سیدحجت، حجتالاسلام سیدحسن و حجتالاسلام سیدحسین هستند.
پدر همسر ایشان، مرحوم حاجحسن کافی از تجار قدیم اصفهان بود که پس از خواندن دروس رسائل و مکاسب در حوزه علمیه، به تجارت روی آورد.
وی در هشتسالگی به تحصیل علوم دینی روی آورد و پس از فراگیری علوم مقدماتی، در پانزدهسالگی به حوزه علمیه قم مهاجرت کرد. سپس در قم در درسهای خارج آیات عظام شرکت جست و در علوم عقلی و نقلی به مدارج بالایی دست یافت. وی در سال ۱۳۳۳ شمسی در حالی که به درجه اجتهاد رسیده بود، برای تکمیل تحصیلاتش به نجف اشرف هجرت کرد و در محضر علمای حوزه علمیه نجف به شاگردی پرداخت. وی در سال ۱۳۵۳، پس از بیست سال تحصیل و تدریس در نجف، به اصفهان بازگشت و در سال ۱۳۶۷، به قم هجرت نمود و بساط تحقیق، تألیف و تدریس را در حوزه علمیه قم گسترانید.
سیدمرتضی موحد ابطحی، عباس ناصح، سید آقا جان، سیدمحمد طبیبزاده، شیخ محمود مفید، سیدمحمدباقر حسینی سدهی، شیخ هبهالله هرندی، سیدعبدالحسین طیب، حاج آقا رحیم ارباب، میرزا رضا کلباسی، شیخ محمدباقر قزوینی، سید ابوالقاسم طبیب (طب) و حاج میرزا علیآقا شیرازی (طب) از اساتید وی در اصفهان بودند. وی شاگرد اساتیدی چون آیتالله بروجردی، آیتالله سیدمحمد حجت کوهکمری و علامه طباطبایی و نیز آیات عظام سیدمحسن حکیم، سیدعبدالهادی شیرازی، سیدجمالالدین گلپایگانی، سیدمحمود شاهرودی و سید ابوالقاسم خویی در قم و نجف بود.
وی از علما و آیات عظام از جمله بروجردی، امامخمینی(ره)، محقق داماد، گلپایگانی، خوانساری، اراکی، مرعشی نجفی، حکیم، شیرازی، خوئی، شیخ آقا بزرگ تهرانی و برخی از علمای مذهب زیدیه اجازه روایت یا اجازه اجتهاد داشت.
از او ۱۴۵ عنوان کتاب در علوم تفسیر و فقه، اصول و رجال، حدیث، تاریخ، کلام و فلسفه و سایر مسائل اسلامی بر جای مانده و بنا به گفته وصی ایشان، شمار دستنویسهای ایشان به بیش از هزار عدد میرسد.
سیدمحمدعلی موحد ابطحی سازنده مساجد متعدد در استان فارس و طراح مسجد جمکران نیز بود.