صفحه نخست

سیاست

اقتصاد

جامعه

فرهنگ‌وهنر

ورزش

علم و فناوری

دین و فرهنگ رضوی

مشهد

چندرسانه‌ای

شهربانو

افغانستان

عکس

کودک

صفحات داخلی

محمد درویش: بارورسازی ابر‌ها راه‌حل بحران آب نیست | تبلیغات بیشتر از واقعیت

  • کد خبر: ۳۶۰۳۲۶
  • ۰۱ مهر ۱۴۰۴ - ۰۸:۳۰
یک فعال محیط زیست با انتقاد از طرح‌های بارورسازی ابر‌ها گفت: تجربه جهانی نشان می‌دهد این روش هیچ اثر معناداری در افزایش بارش‌ها ندارد و بیشتر جنبه تبلیغاتی و پروپاگاندایی داشته است.

محمد درویش در گفت‌وگو با خبرنگار شهرآرانیوز، با اشاره به شرایط بحرانی آب در کشور و تأثیر بارورسازی ابرها برای گذر از این وضعیت، اظهار کرد: تاکنون هیچ تجربه‌ای در دنیا وجود نداشته که نشان دهد بارورسازی توانسته میانگین ریزش‌های آسمانی را حتی در حد ۲۰ درصد افزایش دهد، یعنی هیچ‌کجای دنیا تجبه مثبتی نداشته است که با باروسازی ابرها به شکل معنی‌داری ریزش‌های آسمانی آن کشور را افزایش دهند.

وی با بیان اینکه «بارورسازی بیشتر در حد تبلیغات باقی مانده و خروجی مؤثری نداشته است»، افزود: زمانی که بحث مهندسی اقلیم مطرح می‌شود، پروتکل‌های اخلاقی وجود دارد که نگرانی‌های سازمان ملل را برانگیخته است، چرا که مجموع بخار آب موجود در کره زمین ثابت است و اگر در نقطه‌ای به شکل غیرطبیعی بخار آب بیشتری جذب و باران بیشتری ایجاد شود، در نقطه‌ای دیگر خشکسالی شدیدتری رخ خواهد داد.

این کنشگر محیط زیست خاطرنشان کرد: حتی اگر فرض کنیم در کشوری پهناور مانند ایران بارورسازی بتواند ۲۰ درصد بارندگی‌ها را افزایش دهد، این مسئله به معنای تجربه خشکسالی شدیدتر در بخش‌های دیگری از همان کشور خواهد بود. همین وضعیت در کل کره زمین نیز صدق می‌کند و به همین دلیل سازمان ملل توصیه کرده است کشور‌ها پروژه‌هایی مانند تغییر مسیر باد یا تولید مصنوعی ابر را کنار بگذارند.

این فعال محیط زیست ادامه داد: ایالات متحده آمریکا پروژه «هارپ» را کنار گذاشته و تا این لحظه نه روسیه، نه چین و نه آمریکا نتوانسته‌اند به غلبه اقلیمی دست یابند. شاهد این موضوع نیز آتش‌سوزی‌های گسترده در کشورهایی، چون کانادا، روسیه، اروپا، استرالیا و چین است که اگر امکان مهندسی اقلیم و تولید باران وجود داشت، قطعاً از آن برای مهار چنین بحران‌هایی استفاده می‌کردند.

وی تأکید کرد: بارورسازی در بهترین حالت شعاری و پروپاگانداگونه است و حتی اگر اجرا شود، تأثیر معناداری نخواهد داشت. علاوه بر این هزینه‌های بالایی دارد و می‌تواند عوارض محیط‌زیستی به دنبال داشته باشد.

درویش یادآور شد: ایران از دهه ۱۳۴۰ و در زمان پهلوی دوم، بارورسازی ابر‌ها را در یزد آغاز کرده بود و اگر قرار بود نتایج چشمگیری داشته باشد، پس از ۵۰ تا ۶۰ سال باید آثار ملموسی از آن دیده می‌شد، در حالی که چنین اتفاقی رخ نداده است.

این فعال محیط زیست در پایان گفت: بنابراین بارورسازی نه در ایران و نه در هیچ کشور دیگری نتوانسته به عنوان راهکاری مؤثر در مدیریت بحران آب عمل کند.

ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.