روح مورینیو در تن گواردیولا

به گزارش شهرآرانیوز، سرمربی منچسترسیتی، به نظر می‌رسید که با رویکردی شبیه به پارک‌کردن اتوبوس، برگی از کتاب تاکتیکی رقیب بزرگ خود، یعنی مورینیو را الگو قرار داده است، اما این رویکرد در تساوی یک بر یک مقابل آرسنال، به‌ضرر آن‌ها تمام شد. در این بازی، ارلینگ هالند، مهاجم سیتی، در بهترین فرم خود بود، اما در میانه‌های نیمه دوم به طرز شگفت‌آوری تعویض شد. در نهایت هم رویکرد عجیب دفاعی این تیم در خانه توپچی‌های لندنی نتیجه‌بخش نبود و گابریل مارتینلی، مهاجم برزیلی آرسنال، توانست در لحظات پایانی مسابقه گل تساوی را وارد دروازه شاگردان گواردیولا بکند.

البته تغییر تاکتیک‌های گواردیولا تنها به نیمه دوم مربوط نبود و در تمام طول بازی، سبک بازی این تیم با چیزی که در سال‌های گذشته از سیتی سراغ داشتیم، متفاوت بود.

دفاع اتوبوسی، انتخاب عجیب گواردیولا

سیتی در این مسابقه حساس، به شیوه‌ای غیر از آن چیزی که در سال‌های گذشته از تیم‌های گواردیولا می‌شناختیم، به گل رسید. تیمی که همیشه با تکیه بر مالکیت توپ و فشار روی دروازه حریفان با استفاده از پاس‌کاری‌های متوالی به گل می‌رسید، برابر آرسنال دل به ضدحملات بسته بود. در همان دقیقه ۹ مسابقه بود که تیجانی رایندرز با سرعت در ضدحمله پیش رفت و در ادامه پاس خوبش به هالند را این مهاجم نروژی به گل تبدیل کرد.

پس از این گل، سیتی به‌جای اینکه مانند همیشه سعی در گرفتن مالکیت توپ از حریف و کنترل بازی برای رسیدن به گل‌های بعدی داشته باشد، سبکی را در پیش گرفت که تا پیش از این به نام مورینیو و تیم‌هایش شناخته می‌شد. آن‌ها دفاعی فشرده و اتوبوسی را برابر مهاجمان آرسنال قرار دادند و امیدشان برای گلزنی را به ضدحملات دوخته بودند.

این سیستم برای آن‌ها تا آخرین لحظات مسابقه جواب هم داده بود، اما مارتینلی در سومین دقیقه از وقت‌های تلف‌شده بازی، بالاخره دروازه دوناروما را باز کرد تا سیتیزن‌ها برد در خانه آرسنال را با تساوی عوض کنند.

این نتیجه، نه‌تنها ۳ امتیاز حیاتی را از چنگ سیتی درآورد، بلکه آمار تلخ ۷ امتیاز از ۵ بازی را برای این تیم رقم زد تا بدترین شروع آبی‌های منچستر در دوران ۱۰ساله سلطنت گواردیولا در این تیم رقم بخورد.

مشکلات ادامه‌دار سیتیزن‌ها

تیم بی‌نقصی که پپ در سال‌های گذشته با آن در فوتبال جزیره یکه‌تازی می‌کرد، حالا لنگ می‌زند و هواداران را به یاد فصل گذشته می‌اندازد. فصل با پیروزی قاطع ۴ بر صفر مقابل ولورهمپتون شروع شد. هت‌تریک ارلینگ هالند و پاس گل فیل فودن، یادآور دوران طلایی سیتی با گواردیولا بود، اما ۲ بازی بعدی مقابل تاتنهام و برایتون با شکست به پایان رسید تا کابوس‌های فصل گذشته در نیمه آبی شهر منچستر تکرار شود.

در فصل جدید باوجود بازگشت رودری و خرید‌های جدید، خط هافبک سیتی طراوت گذشته را ندارد و گویا توان شکستن بلوک‌های دفاعی و پرس‌های سنگین رقبا، دیگر در این تیم دیده نمی‌شود. نرخ بازپس‌گیری توپ سیتی از ۱۸ به ۱۴ سقوط کرده، و پرسینگ بالا یا همان امضای گواردیولا حالا دیگر با موفقیت در بازی‌های این تیم پیاده نمی‌شود. سیستم ۱-۴-۲-۳ گواردیولا بر پایه مالکیت توپ بالا و پاس‌های کوتاه حالا آسیب‌پذیر شده است؛ به طوری که آرسنال در بازی گذشته، با فشار روی این تیم ۱۲ بازپس‌گیری توپ در زمین سیتی داشت.

هالند همچنان ماشین گلزنی است، اما در آمار او هم افت محسوسی دیده می‌شود. در خط دروازه هم باوجود جذب دوناروما، همچنان نگرانی‌هایی برای عدم هماهنگی بین دروازه‌بان و مدافعان وجود دارد.

سیتی، پس از ازدست‌دادن قهرمانی به لیورپول در فصل گذشته، ۲۵۰ میلیون پوند خرج کرد. جذب تیجانی رایندرز، رایان چرکی و عمر مرموش قرار بود خلاقیت خط میانی و پست شماره ۱۰ را افزایش دهد، اما تاکنون چنین اتفاقی نیفتاده و جای خالی کوین دی‌بروینه در ترکیب این تیم به‌وضوح احساس می‌شود. در جناحین هم به‌جز جرمی دوکو، گواردیولا بازیکن باکیفیتی در اختیار ندارد.

در این وضعیت شاید گواردیولا چاره‌ای جز تغییر سبک تاکتیکی خود در برخی مسابقات دشوار مانند جدال گذشته با آرسنال نداشته باشد، اما اگر آن‌ها رؤیای تکرار قهرمانی در لیگ جزیره را در سر دارند، باید بتوانند دوباره به همان سیستم همیشگی خود بازگردند.