گروه ورزش|شهرآرانیوز: باشگاه چادرملوی اردکان که امسال با هزینه‌های سنگین و برنامه‌ریزی گسترده وارد رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران شد، هنوز نتوانسته در شهر یزد، میزبان دیگرتیم‌ها باشد؛ مشکلی که ریشه در بی‌توجهی مسئولان ورزشی استان یزد و کم‌کاری مدیران باشگاه دارد.
برگزاری بازی‌های این تیم در ورزشگاه تختی تهران، به‌جای ورزشگاه شهید نصیری یزد، نه‌تنها از شور و هیجان هواداران محلی کاسته بلکه نوعی بی‌تفاوتی مسئولان این باشگاه و فوتبال یزد را نمایان می‌سازد.
در شرایطی که لیگ برتر ایران یکی از پرهزینه‌ترین عرصه‌های ورزشی کشور است و هر تیم برای حضور در آن نیازمند پشتیبانی مالی، امکانات مناسب و زیرساخت‌های استاندارد است، پذیرفته‌شدن تیمی بدون ورزشگاه آماده، جای تعجب و پرسش جدی دارد.
انتظار می‌رفت از ماه‌ها پیش، یعنی پیش از شروع فصل بیست‌وپنجم، ورزشگاه شهید نصیری یزد بازسازی شده و آماده میزبانی مسابقات شود؛ اما تعلل و بی‌برنامگی مدیران باعث شد تا تیم پرهزینه چادرملو ناچار شود کیلومترها دور از خانه و در شهری دیگر بازی کند.
این اتفاق تنها مشکل فنی یا اجرایی نیست؛ بلکه نشانه‌ای از کم‌توجهی به حقوق هواداران و مردم یزد است. فوتبال، فراتر از یک رقابت ورزشی، بستری برای شور اجتماعی، نشاط جوانان و ایجاد همبستگی شهری است.
وقتی تیمی که به نام یک شهر در لیگ برتر حاضر می‌شود، نمی‌تواند در همان شهر بازی کند، عملاً بخش بزرگی از فلسفه وجودی‌اش زیر سؤال می‌رود. هواداران که باید از نزدیک تیم محبوب خود را حمایت کنند، به تماشاگران تلویزیونی تقلیل پیدا کرده‌اند و این ضربه‌ای جدی به انگیزه‌ها و روحیه آنان است. اوج فاجعه آنجاست که یزد در فصل جاری دیگر در شهر خود میزبان دو تیم استقلال و پرسپولیس نخواهد بود؛ چراکه میزبانی از این دو تیم در ورزشگاه تختی تهران انجام شده است!
از سوی دیگر، سازمان لیگ نیز در این وضعیت مسئول است. چرا باید مجوز حضور تیمی صادر شود که زیرساخت‌های لازم برای میزبانی را در اختیار ندارد؟ اگر قرار باشد هر تیمی بدون داشتن ورزشگاه استاندارد، وارد لیگ شود، نظم و اعتبار مسابقات ملی زیر سؤال خواهد رفت. سازمان لیگ وظیفه داشت پیش از شروع فصل، یا از آماده‌بودن زیرساخت‌ها اطمینان حاصل کند یا باشگاه را ملزم به تکمیل پروژه‌ها نماید.
هرچند گفته شده دیدار چادرملو و استقلال در تاریخ سیزدهم ماه جاری آخرین باری است که این تیم در تهران میزبان خواهد بود، اما پرسش اصلی همچنان پابرجاست: چرا چنین بی‌توجهی و بی‌برنامگی در سطح استانی رخ داده است؟ چه تضمینی وجود دارد که از این پس نیز مشکلات تکرار نشود و هواداران یزدی بتوانند تیم خود را در خانه تماشا کنند؟
تجربه چادرملو باید هشداری جدی برای مسئولان فوتبال کشور باشد. تیم‌های استانی تنها با سرمایه‌گذاری مالی اداره نمی‌شوند؛ زیرساخت، مدیریت درست و احترام به حقوق هواداران نیز به همان اندازه اهمیت دارد. اگر قرار است فوتبال در شهرهای مختلف رونق یابد و عدالت ورزشی برقرار شود، باید نگاه مسئولان از امروز تغییر کند؛ وگرنه تیم‌هایی مانند چادرملو قربانی کم‌توجهی‌ها خواهند شد.