مریم شیعه | شهرآرانیوز؛ سحرگاه غزه است. مه غلیظی روی شهر افتاده است. حوالی دریا، همیشه هوا رطوبت بیشتری دارد. صدای چرخ‌های ویلچر روی آسفالت محله صبرا شنیده می‌شود. احمد یاسین از مسجد بیرون می‌آید. سال‌هاست که روی این ویلچر می‌نشیند. جمعیت دور او حلقه می‌زنند و گپ‌وگفتشان ادامه دارد.
بعد از اقامه نماز صبح، کم‌کم اهالی محله از مسجد بیرون می‌آیند. صدای پچ‌پچ نمازگزاران حوالی مسجد بلند می‌شود. آماده می‌شوند تا به خانه‌هایشان برگردند. محافظان احمد یاسین به او نزدیک می‌شوند تا صحن مسجد را ترک کنند. سکوت سحرگاه با صدای شدید و دلهره‌آوری شکسته می‌شود.
نگاه‌ها به سمت آسمان می‌چرخد. جهشی از دوردست، این صدای سنگین را زیر سقف شهر پراکنده می‌کند. غرش جت‌های جنگنده و هلی‌کوپتر است. کسی نمی‌داند چرا این وقت از روز، جت‌ها تا این اندازه به خانه‌ها نزدیک شده‌اند. لحظه‌ای بعد، آتش از آسمان فرود می‌آید. موشک هلی‌کوپتر در نزدیکی در اصلی مسجد منفجر می‌شود و شعاعی از نور، صبح را می‌شکافد.
ویلچر واژگون می‌شود، احمد یاسین روی زمین می‌افتد و گردوخاک داغ، صدا‌ها را می‌برد. روی زمین خون جاری می‌شود، دیوار‌ها فرومی‌ریزد و آدم‌ها به گوشه‌ای پرتاب می‌شوند. بسیاری زخمی شده‌اند. یاسین و دو محافظش همان‌جا به شهادت می‌رسند و مجروحان، از جمله دو پسر او، روی دست‌ها راهی بیمارستان می‌شوند. خبر به‌سرعت از کوچه به شهر و از شهر به جهان می‌دود. رهبر معنوی حماس به دست تروریست‌های صهیون، با موشک شلیک شده از هلی‌کوپتر‌های اسرائیلی به شهادت می‌رسد.
خیابان‌ها با ازدحامی خشمگین لبریز می‌شوند. غزه آرام نمی‌نشیند. کرانه باختری، میدان شعار‌های تند و تیز می‌شود و رخداد صبح، روزگار اهالی غزه را شب می‌کند. شورای عالی امنیت ملی، واکنش نشان می‌دهد. رسانه‌های بین‌المللی این اقدام را محکوم می‌کنند و هشدار دور تازه‌ای از خشونت‌ها را می‌دهند. برخی کشور‌ها این اقدام را ترور هدفمند و نقض قوانین بین‌الملل می‌نامند و اسرائیل مدعی است که این کار، اقدامی دفاعی در برابر حملات آینده است.
پیکر سبک او بر دوش‌ها می‌چرخد. شهر، به راهی باریک با دیوار‌های انسانی تبدیل می‌شود. از محله صبرا تا مسجد عمری، جمعیت موج می‌زند. پرچم‌های حماس در دست زنان و مردان است و یک صدا شعار می‌دهند. صد‌ها هزار سوگوار از کوچه‌ها به خیابان اصلی می‌رسند و مثل رودی تیره، پیکر را به قلب شهر می‌برند.
«احمد اسماعیل حسن یاسین» زاده روستای «الجوره» نزدیک عسقلان است که پس از ۱۹۴۸ به غزه پناه می‌آورد. نوجوانی که در سانحه‌ای نخاعی، فلج می‌شود و تا پایان عمر بر ویلچر می‌نشیند. معلم زبان عربی، خطیب مسجد و بعد‌ها چهره‌ای محوری در تشکل‌های اسلامی غزه است.
در خیزش ۱۹۸۷ فلسطینیان، همراه عبدالعزیز و دیگران، «حماس» را بنیان‌گذاری می‌کند. سال‌ها زندان و تبعید و بازداشت خانگی در کارنامه اوست. ۱۹۸۹ به حبس ابد محکوم می‌شود و ۱۹۹۷ پس از ماجرای ناکام ترور خالد مشعل در معامله‌ای آزاد به غزه بازمی‌گردد. همان‌جا دوباره نقش رهبری را از سر می‌گیرد.
خانواده‌اش پرشمار است، یازده فرزند دارد. خانه‌اش در غزه ساده است. در نگاه اهالی غزه نماد مقاومت است. در سال ۲۰۰۴ پیکرش به خاک سپرده می‌شود و شهر تا ساعت‌ها، زیر بار صدای جمعیت می‌لرزد. مراسمی که بسیاری آن را بزرگ‌ترین گردهمایی سال‌های اخیر در غزه می‌خوانند.
جغرافیای سیاسی غزه در اواخر دهه ۱۹۸۰ صحنه‌ای شلوغ و پر تردد است. شبکه‌های خیریه و مذهبی، شاخه‌های محلی اخوان‌المسلمین، کمیته‌های اعتصاب و گروه‌های مسلح متنوع در غزه حضور دارند. در چنین بستری، حماس در ۱۹۸۷ شکل می‌گیرد؛ ترکیبی از سازمان سیاسی، اجتماعی و شاخه‌ای نظامی تحت عنوان گردان‌های عزالدین قسام.
در اندیشه مردم غزه، جنبش مقاومت اسلامی است که هم خدمات رفاهی و مذهبی عرضه می‌کند و هم مبارزه مسلحانه را راه مشروع پایان اشغال می‌داند. از سال ۲۰۰۷ که کشتار در غزه بالا می‌گیرد، حماس به پناهگاه مردم تبدیل می‌شود. حلقه محاصره دورتادور غزه تنگ‌تر می‌شود و حملات پیاپی رژیم اشغالگر، زندگی انسانی اهالی غزه را از آنها سلب می‌کند. مردم روزبه‌روز فرسوده‌تر و منزوی‌تر به حیاتشان ادامه می‌دهند. در بامداد ۷ اکتبر ۲۰۲۳ اتفاقی بی‌سابقه رخ می‌دهد.
حماس عملیات «طوفان الاقصی» را آغاز می‌کند؛ هزاران نفر از نیرو‌ها و دیگر گروه‌های مسلح هم‌سو، با شکستن موانع مرزی، به شهرک‌ها و پایگاه‌ها در جنوب اسرائیل یورش می‌برند؛ هم‌زمان صد‌ها راکت شلیک می‌شود. جنگ تا همین امروز ادامه پیدا می‌کند و در غزه به تلفات غیرنظامی گسترده، ویرانی و بحران انسانی کم‌سابقه می‌انجامد. دولت‌ها و نهاد‌های حقوق بشری متعدد، از ده‌ها هزار کشته و زخمی در غزه و آوارگی میلیونی خبر می‌دهند.
دهه‌ها آوارگی گسترده، اشغال و محاصره، تخریب خانه‌ها، زندان، جابه‌جایی اجباری و تبعیض ساختاری از سوی اشغالگران، زندگی میلیون‌ها فلسطینی را فرسوده کرده‌است. نسل‌های پی‌درپی با محدودیت حرکت، بیکاری مزمن و فقدان افق سیاسی بزرگ شده‌اند. در چنین فشار مزمنی، احساس بی‌عدالتی و استیصال عمیق می‌شود و برخی رخداد‌ها به‌مثابه انفجار خشم جمعی فهم می‌شوند. امروز، سالگرد طوفان‌الاقصی است.
رهبر معظم انقلاب، عملیات طوفان‌الاقصی را همواره تحسین کرده‌اند و با اشاره به اینکه سال‌های متمادی مراکز تبلیغاتی و رسانه‌ای آمریکایی‌صهیونیستی برای فراموش‌شدن مسئله فلسطین تلاش کردند، گفته‌اند: در پرتو طوفان‌الاقصی و ایستادگی مردم غزه، فلسطین اکنون مسئله اول جهان است و آمریکا هم در مقابل اجماع جهانی ملت‌ها دچار انفعال شده و دیر یا زود مجبور می‌شود دستش را از پشت رژیم صهیونیستی بردارد.
ایشان عملیات طوفان‌الاقصی را حرکتی درست، منطقی و منطبق بر قوانین بین‌المللی و حقوق ملت فلسطین می‌دانند و معتقدند طوفان‌الاقصی و مقاومت غزه و لبنان موجب بازگشت رژیم صهیونی به دغدغه حفظ موجودیت خود است و این یعنی مجاهدت مردان مبارز فلسطین و لبنان توانسته است رژیم صهیونیستی را هفتاد سال به عقب برگرداند.