سفر هنرمندانه استاد صباغیان به طبیعت مشهد با «فراسوی زمان»

به گزارش شهرآرانیوز، دنیای رنگ‌ها و طرح‌ها همیشه روح‌نواز بوده و چشم‌ها وقتی به تماشای درآمیختن هنرمندانه رنگ‌ها روی بومی سفید و ساده میهمان می‌شود، آدمی را مسخ کرده و تا عمق وجودش نفوذ می‌کند، مثل تماشای آثار استاد هنرمند و پیشکسوت خراسان رضوی، حسین صباغیان‌طوسی که نشان از تجربه و هنر و دانش او دارد، آثاری که دسترنج انگشت‌های هنرمندانه‌اش در طول سالیان سال بوده و امروز ۲۶مهرماه در نگارخانه فردوس مشهد با عنوان «فراسوی زمان» به نمایش درآمده است و تا پنجشنبه، یکم آبان‌ماه ادامه دارد.

ترسیم پاییز زیبا و سبک زندگی روستایی با رنگ و طرح

اگر مشهدی یا غیرمشهدی هم که باشید و هیچ شناختی نسبت به روستا‌های اطراف این شهر نداشته باشید یا طبیعت زیبای پاییزی مشهد را تاکنون ندیده باشید، با تماشای تک‌تک آثار استاد حسین صباغیان می‌توانید تا حد زیادی آشنا شوید. آثاری که این استاد توانمند و شناخته‌شده استان، با آبرنگ، رنگ‌وروغن و آکریلیک بر روی بوم‌های ساده و استفاده از تکنیک‌های مختلف آن‌ها را به بهترین شکل ممکن به تصویر درآورده است؛ تاجایی‌که هم اساتید بازدیدکننده و هم آن‌ها که دستی بر هنر دارند یا دانشجویانش، جمله‌ای نمی‌گویند جز تعریف از سبک و تکنیک و حظ بصری که از تماشای آثار برده‌اند. دقت به جزئیات سبک زندگی روستا‌های کنگ، حصارگلستان مشهد، نقندر و دهیار، طبیعت پاییزی حاشیه مشهد، باغ ملی و ساختمان‌های سرای ملک از جمله آثار دلچسبی است که می‌توان در این گالری دید که تماشاگران علاقه‌مند می‌توانند از فردا تا یکم آبان‌ماه، صبح‌ها از ساعت ۹تا۱۲ و عصر از ۱۷ تا۱۹ چشمانشان را به تماشای این زیبایی‌ها میهمان کنند.

استادی که نقاشی را از برادرش آموخت

حسین صباغیان‌طوسی متولد ۱۳۳۲ در مشهد است که از چهارده‌سالگی، به آموزش هنر نقاشی به صورت حرفه‌ای و جدی نزد برادر مرحومش، استاد قدیر صباغیان‌طوسی روی آورده است. دانش‌آموخته رشته هنر است. او اگرچه معلم و استادی بازنشسته است، اما همچنان زندگی هنری خود را ادامه داده و تاکنون در نمایشگاه‌های گروهی و انفرادی متعددی شرکت کرده، داوری آثار را به عهده داشته و هنرجویان متعددی را در این رشته پرورش داده است. صباغیان همچنین کتابی با نام «برگ‌های زرین» با موضوع سبک‌های هنری جهان تدوین کرده که به زبانی ساده و روان، تاریخچه هنر نقاشی در آن ذکر شده است.

حسین صباغیان‌طوسی در گفت‌و‌گو با شهرآرانیوز به تاثیر برادرش استاد قدیر صباغیان‌طوسی در علاقه‌مندی او به نقاشی اشاره کرد و گفت: من از کودکی به واسطه حضور برادرم که استاد نقاشی و دانش‌آموخته دانشکده هنر‌های زیبا بود، در خانواده به نقاشی علاقه داشتم، اما تا چهارده‌سالگی، جسته و گریخته آن را انجام می‌دادم تا اینکه یک روز برادرم گفت افراد زیادی به سراغم می‌آیند و از من نقاشی یاد می‌گیرند، تو چرا از این فرصت استفاده نمی‌کنی؟ گفتم «من که نقاشی می‌کنم»، گفت «نه، این‌طور فایده ندارد، باید پیوسته و جدی، آن را یاد بگیری.» در نهایت با تشویق‌ها و حمایت‌های برادرم، انگیزه یادگیری در من روزبه‌روز بیشتر شد و اثر اصرار‌های برادرم، تا امروز ادامه دارد.

هنرجوی امروز برای ماندگاری آثارش، باید نقاشی را مبنایی بیاموزد

صباغیان‌طوسی ادامه داد: ابتدا گمان می‌کردم خیلی زود به مرحله نقاشی با آبرنگ می‌رسم، اما تا دو سال اول، فقط دوره طراحی می‌گذراندم و کم‌کم، اصول نقاشی را برادرم یاد داد و من هشت سال تمام، پیش برادر مرحومم دوره کارورزی گذراندم، چیزی که امروز میان هنرجویان نقاشی بسیار کم‌رنگ است.

این هنرمند برجسته کشور با تأکید بر اینکه هنرجو باید نقاشی را به صورت پایه‌ای بیاموزد، افزود: آنچه من از برادرم آموختم با آنچه در دانشگاه یاد گرفتم، خیلی متفاوت بود. این موضوع برای دانشجوی امروز هم صدق می‌کند. من هنرجویانی دارم که می‌گویند استاد، آنچه ما از نقاشی یاد گرفتیم، در کلاس‌های شما بود نه دانشگاه. دانشجوی هنر و افرادی که به نقاشی علاقه دارند، باید برای اینکه نام و اثرشان ماندگار شود، آکادمیک این رشته را فرا بگیرند. آکادمیک به این معنا که باید مبانی هنر، تاریخ، رنگ، ترکیب‌بندی، طراحی، خط، کنتراست نور، تونالیته و فرم را یاد بگیرد و قبل از اینکه دست به قلم‌مو ببرد، حداقل ۲هزار طراحی کرده باشد و با اصول علمی، این هنر را یاد بگیرد، نه اینکه در عرض چند ماه، سراغ نقاشی برود و بخواهد تابلویی داشته باشد، در این صورت فرد با عمق هنر نقاشی آشنا نمی‌شود و خیلی زود هم آن را فراموش می‌کند. مثل این می‌ماند که فرد بدون اینکه الفبا را بیاموزد، جمله‌ای را به او یاد بدهند و او فقط همان را تکرار کند.

عمرم را صرف آموزش هنر به هنرجویان جوان کرده‌ام

وی دلیل برپایی نمایشگاه «فراسوی زمان» را خواست مؤسسه آموزش عالی فردوس عنوان کرد و گفت: دانشگاه از من خواست نمایشگاهی برگرفته از آثار هنری خود برپا کنم تا هم علاقه‌مندان به این هنر، از آن بهره ببرند و هم کارگاهی آموزشی برای دانشجویان باشد. خب، من هم، همه عمرم را صرف آموزش هنر به هنرجویان مختلف به ویژه جوان کردم و از این کار، همیشه لذت بردم. برگزاری این نمایشگاه را فرصتی مغتنم دانستم که راهی برای دستیابی به این هدف باشد.

دوست دارم با هنر نقاشی زندگی کنم

صباغیان دلیل نام‌گذاری نمایشگاه به «فراسوی زمان» را این‌گونه بیان کرد: آثاری که در این نمایشگاه به نمایش درآمده، در طول عمر هنری که داشتم، ترسیم شده است. برخی از تابلو‌ها در دهه۶۰ کشیده شده و درواقع، این نمایشگاه، گذری بر عمر هنری است که داشته‌ام.

این نقاش مشهدی استفاده از تکنیک و متریالی را که در تابلو‌های خود به کار برده است، ویژگی آثارش دانست و بیان کرد: در نگاه اول شاید به نظر بیاید این تابلو که مربوط به سال ۶۸ است ساعت‌ها و شاید روز‌ها زمان برده، اما من در طراحی تابلو، از متریال و موادی استفاده کردم که در عرض سه ساعت آماده شد تا کهنگی و قدمت زمانی را که می‌خواستم، با آن نشان بدهم.

صباغیان با اشاره به خاطره‌ای دور از برادرش، آرزوی خود را هم برایمان گفت که دلش می‌خواهد عمرش در عرصه هنر و پای تابلوهایش خرج شود: «همچون برادرم که پای یکی از تابلو‌های نقاشی‌اش فوت کرد و بعد از مرگش هنوز آخرین تابلویش خیس بود، من نیز تا لحظه‌ای که در این دنیا هستم، دوست دارم با هنر و رنگ زندگی کنم.»