خاطره حجت‌الاسلام‌والمسلمین رستمی از محفل قرآن در دوران نوجوانی / شهیدی که با نذر تلاوت سوره «نحل» راهی حج شد

به گزارش شهرآرانیوز، حجت‌الاسلام‌والمسلمین مصطفی رستمی شامگاه دوشنبه ۱۳ آبان ۱۴۰۴ در مراسم تجلیل از اساتید و فعالان قرآنی خراسان رضوی که هم‌زمان با سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) و روز ملی مبارزه با استکبار جهانی در تالار شهر مشهد برگزار شد، با اشاره به جایگاه والای حاملان قرآن در فرهنگ اسلامی، بر ضرورت پیوند قرآن و عترت در مسیر هدایت جامعه تأکید کرد.

حاملان قرآن، مشمولان رحمت الهی‌اند

رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها بیان کرد: پیامبر اعظم(ص) در توصیف جایگاه حاملان قرآن، آنان را «ویژه‌شدگان رحمت الهی» معرفی کرده‌اند.

وی افزود: پیامبر(ص) در حدیثی دیگر فرمودند گرامی‌ترین بندگان خدا پس از انبیا، عالمان و حاملان قرآن‌اند که همانند پیامبران از دنیا می‌روند و در قیامت نیز همراه آنان محشور می‌شوند. این تعبیر نشان می‌دهد که جایگاه قاریان و مربیان قرآن تنها در آموزش آیات نیست، بلکه در عمل به پیام الهی و تربیت جامعه معنا پیدا می‌کند.

قرآن بی‌عترت، جامعه را به گمراهی می‌کشاند

حجت‌الاسلام رستمی در ادامه با اشاره به حدیث متواتر پیامبر(ص) درباره ثقلین گفت: پیامبر اکرم(ص) فرمودند «انی تارک فیکم الثقلین، کتاب الله و عترتی اهل‌بیتی، ...»، من در میان شما دو میراث گران‌بها باقی گذاشتم؛ قرآن و عترتم و این دو از هم جدا نخواهند شد تا روز قیامت. بنابراین حاملان حقیقی قرآن کسانی‌اند که پیوندشان با اهل‌بیت(ع) روشن و استوار باشد.

وی تأکید کرد: هر کس که صرفاً صدای خوشی در قرائت دارد یا حافظ قرآن است، الزاماً حامل قرآن محسوب نمی‌شود. در تاریخ اسلام، گاهی قرآن در دستان اهل باطل قرار گرفت و برای مقابله با حق مورد سوءاستفاده واقع شد. همان‌گونه که در جنگ صفین، سپاه دشمن قرآن‌ها را بر نیزه کرد و در برابر امیرالمؤمنین(ع) ایستاد. حضرت علی(ع) فرمودند: این قرآن صامت است و باید کسی آن را به سخن درآورد. یعنی قرآن، بدون تفسیر اهل‌بیت(ع)، سخنی ندارد و ممکن است به ابزار فریب تبدیل شود.

آسیب تاریخی جدایی قرآن از حدیث

رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها در بخش دیگری از سخنان خود به یکی از تلخ‌ترین رویداد‌های پس از رحلت پیامبر(ص) اشاره کرد و گفت: در سال‌های نخست پس از پیامبر(ص)، برخی از حاکمان وقت نقل احادیث را ممنوع و مجموعه‌ای از روایات را نابود کردند. آنان می‌پنداشتند که حدیث، رقیب قرآن است و باید فقط به ظاهر آیات بسنده کرد.

وی ادامه داد: نتیجه این اقدام، فاصله‌گرفتن جامعه از تفسیر حقیقی قرآن و بروز انحرافات خطرناک بود. همین نگاه بعد‌ها به شکل‌گیری جریان‌های افراطی و تکفیری منجر شد که با استناد به ظواهر قرآن، در برابر اولیای خدا ایستادند.

وی با ذکر خاطره‌ای از سردار شهید حسین همدانی افزود: ایشان نقل می‌کردند که در سوریه، جوانانی از کشور‌های مختلف با نیتی نادرست و بر اساس فهمی ناقص از قرآن، به صف تکفیری‌ها پیوسته بودند. این همان نتیجه‌ای است که از جداکردن قرآن از عترت حاصل می‌شود؛ قرآنی که تفسیرش از اهل‌بیت(ع) گرفته شود، می‌تواند به ابزاری برای انحراف تبدیل گردد.

قرآن و اهل‌بیت(ع)، دو حقیقت جدانشدنی

حجت‌الاسلام‌والمسلمین رستمی تصریح کرد: ما باید خدا را شاکر باشیم که ملت ایران، از دریچه اهل‌بیت(ع) راه انس با قرآن را یافته است. قرآن و عترت دو جلوه از یک حقیقت‌اند و هر دو در دل شیعه جای دارند. قرائت، فهم و تدبر در قرآن باید با تفسیر علوی و اهل‌بیتی همراه باشد تا مسیر هدایت روشن بماند.

وی با اشاره به توصیه پیامبر(ص) به حاملان قرآن اظهار کرد: پیامبر(ص) فرمودند «خدا را در نظر داشته باشید درباره قرآن که به شما سپرده شده است. شما حاملان قرآن هستید و نسبت به این امانت مسئولید.» همان‌گونه که پیامبر(ص) در رساندن رسالت مسئول بودند، شما نیز در حفظ و ترویج این میراث الهی مسئولید.

قرآن، راهنمای پایداری در برابر ظلم

رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها با بیان اینکه فرهنگ قرآن، فرهنگ مقاومت و ایستادگی است، افزود: قرآن امیرالمؤمنین(ع) قرآنی است که در برابر ظلم و انحراف می‌ایستد. حاملان حقیقی قرآن کسانی‌اند که همچون امام علی(ع) در کنار مظلوم می‌ایستند و از حق دفاع می‌کنند، نه آنان که با قرائت طولانی و ظاهر دین‌داری، در عمل همراه ستمگران می‌شوند.

خاطره‌ای از انس با قرآن در دوران نوجوانی

حجت‌الاسلام‌والمسلمین رستمی با اشاره به خاطره‌ای از دوران نوجوانی گفت: در دوران راهنمایی در جلسات قرآن مدرسه شرکت می‌کردیم و یکی از مربیانم که بعد‌ها شهید شد، نخستین کسی بود که مرا با فضای طلبگی آشنا کرد. همان‌جا بود که انس واقعی با قرآن در دل من شکل گرفت و مسیر زندگی‌ام تغییر کرد. یکی از شهدای آن جلسات، نوجوانی یتیم بود که با تلاوت سوره «نحل» نذر کرد به حج برود و خداوند این توفیق را نصیبش کرد. همین عشق به قرآن بود که او را تا مرز شهادت پیش برد.