به گزارش شهرآرانیوز، امروزه بر حق استفاده زنان از فضاهای شهری و توجه به نیازهای خاص آنان تأکید فراوانی میشود. مدیریت شهری نیز طی چند دهه گذشته، موضوع اختصاص فضاهای ویژه بانوان را در دستور کار خود قرار داده است؛ بوستانهایی که تنها برای خانمها قابل استفادهاند و با توجه به نیازهای جسمی، فرهنگی و اجتماعی آنان طراحی شدهاند.
در شهر مشهد، تعداد و وسعت این بوستانها در مقایسه با پارکهای عمومی کم نیست. از جمله میتوان به بوستانهای حجاب، ریحانه، ملت، پردیس، ارم و مادر و کودک اشاره کرد. بااینحال، پرسش اصلی این است که آیا همه زنان شهر بهطور برابر از امکانات و فضای مطلوب این پارکها برخوردارند؟
جستوجوی عبارت «پارکهای بانوان در مشهد» در وب نشان میدهد بیشتر این بوستانها در میان بزرگراههای اصلی و در چند منطقه خاص شهر واقع شدهاند؛ به همین دلیل، توزیع مکانی متعادلی در سطح شهر ندارند. بررسیها حاکی است که در طولانیمدت، بیشترین استفادهکنندگان از این بوستانها ساکنان محلیاند و بانوان سایر مناطق تنها چند بار در سال به آنها مراجعه میکنند. بهاینترتیب، هرچند این فضاها با هدف خدماتدهی به بانوان کل شهر طراحی و اجرا شدهاند، عملاً تنها در مقیاس محلی مورد استفاده قرار میگیرند؛ در حالیکه بودجههای کلان برای ساخت و تجهیز آنها هزینه شده است.
موضوع دسترسی برای بانوان از اهمیت زیادی برخوردار است. از آنجا که زنان معمولاً مسئولیت مراقبت از اعضای خانواده را نیز بر عهده دارند و ممکن است هنگام رفتوآمد کودکی همراهشان باشد، گزینههای محدودی برای انتخاب مسیر و وسیله سفر دارند. این در حالی است که موقعیت اغلب بوستانهای بانوان مشهد، دور از ایستگاههای حملونقل عمومی و در حاشیه بزرگراههاست. در نتیجه، تنها راه دسترسی به این فضاها استفاده از خودرو شخصی یا تاکسی است؛ گزینهای که برای همه بانوان فراهم نیست.
با وجود این چالشها، میتوان با اتخاذ راهکارهایی دسترسی به این فضاها را بهبود بخشید. یکی از این راهها، ایجاد ارتباط عملکردی میان بوستانهای بانوان و مراکز فرهنگی یا مذهبی هر محله است. در هر منطقه از شهر، مساجد و فرهنگسراهایی وجود دارند که توزیع مکانی مناسبتری نسبت به پارکهای بانوان دارند. همکاری و همافزایی میان این مراکز میتواند به بهبود عدالت فضایی و افزایش دسترسی بانوان به امکانات فرهنگی و تفریحی منجر شود.