ریحانه موسوی | شهرآرانیوز؛ این رویداد در سه رده سنی دانش آموزان دوره ابتدایی (۷ تا ۱۲سال)، دوره متوسطه اول (۱۲ تا ۱۵سال) و دوره متوسطه دوم (۱۵ تا ۱۸سال) برگزار می‌شود. کار‌های رسیده به دبیرخانه جشنواره به وسیله گروهی از داوران ایران و کانادا بررسی می‌شود. از هر رده سنی ۱۰ نفر برگزیده و نمایشگاه ویژه‌ای از آثار برگزیده در نگارخانه «شیث» تهران برگزار خواهد شد.
مهرداد پارسه، شاهنامه پژوه و از برگزارکنندگان این رویداد، درباره برگزاری آن گفت: هر آنچه که گمان می‌کنم سبب گسترش شاهنامه و آشنایی مردم به ویژه نسل جوان با آن شوند انجام خواهم داد. این رویداد نقاشی از شخصیت‌های شاهنامه هم در همین راستاست.
به گمان او، در مدارس آن گونه که باید و شاید دانش آموزان با شاهنامه آشنایی پیدا نمی‌کنند و دغدغه لازم را ندارند. پارسه در این باره بیان کرد: این مسابقه نقاشی به همت گروهی از دوستان به صورت خودجوش برگزار و تصمیم بر این شد که در سطح دانش آموزان ابتدایی و متوسطه اول و دوم روی دهد تا جرقه و انگیزه‌ای باشد برای اینکه در بخشی از جشنواره، دانش آموزان درباره شاهنامه، پژوهشی انجام دهند و درباره شخصیت‌های آن اطلاعات کسب کنند. حتی اگر نسبت به آن آگاهی داشته باشند، نقاشی آن‌ها نشان می‌دهد تا چه اندازه با شاهنامه آشنا هستند.
وی مهم‌ترین و بنیادی‌ترین معیار ارزیابی آثار را در ابتدا همکاری دانش آموزان و توجه آن‌ها به شاهنامه بیان کرد و افزود: نقاشی باید نشان دهد که خالق آن تا چه حد با شاهنامه و شخصیت‌های آن آشناست.
پارسه بیان کرد: شرکت کنندگان یک ماه برای ارسال آثار خود فرصت دارند و در این مدت، اطلاع رسانی جشنواره در مدارس انجام می‌شود. تاکنون تعداد آثاری که به دستمان رسیده، خوب بوده و بیشتر از سطح انتظار ماست.
وی فعالیت‌های فرهنگی و هنری در حوزه شاهنامه را در خراسان ضعیف دانست و گفت: متأسفانه این موضوع در خطه خراسان کافی و مطلوب نیست. اگر سری به فضای مجازی که به نام شاهنامه فردوسی است بزنید، می‌بینید که حتی ۱۰درصد از داده‌های آن مربوط به شاهنامه نیست و بخش بزرگی از آن مربوط به سایر حوزه هاست. نه اینکه بد باشد، اما انتظار ما این است که وقتی وارد صفحه یا مکانی که به نام شاهنامه است می‌شویم، بخش بزرگی از اطلاعات آن مربوط به شاهنامه باشد.
پارسه با بیان اینکه شاهنامه فرازونشیب‌های فراوانی را پشت سر گذاشته تا به دست ما رسیده است، گفت: نسخه‌ای که در دست ماست به گونه‌ای نیست که بگوییم دیگر هیچ خطری متوجه آن نخواهد شد. یکی از بزرگ‌ترین تهدید‌های دوره ما این است که بخواهیم شاهنامه را به گونه‌ای دیگر روایت کنیم. وقتی شخصی برداشت ناروایی از شاهنامه دارد احساس خطر می‌کنم.