در فوتبال ایران، کم پیش میآید چهرهای پیدا شود که محبوب همه باشد؛ از قرمز تا آبی، از هوادار قدیمی تا تماشاگر امروزی. اما کریم باقری از آندست آدمهایی است که احترامش مرز رنگ و تعصب را درنوردیده است. مردی آرام، باوقار و بیهیاهو که در تمام این سالها نشان داده میتوان بزرگ بود، بیآنکه فریاد زد.
اخیراً هم وقتی در حاشیهی درگیری زبانی میان هواداران پرسپولیس و استقلال، او بهعنوان یک پرسپولیسیِ تمامعیار از همهی استقلالیها عذرخواهی کرد، این حرکت بار دیگر یادآور شد که چرا کریم باقری محبوب همهی فوتبال ایران است. او همیشه در سمتِ درست ماجرا ایستاده؛ همانجا که احترام، ادب و انسانیت جریان دارد.
باقری هیچگاه برای گرفتن پُست یا جایگاه در پرسپولیس تلاش بیهوده نکرد. پرسپولیس برای او فقط یک باشگاه نیست؛ بخشی از قلبش است. با احتیاط و دقت از آن مراقبت کرده، درست همانطور که از خانوادهاش و از آبروی خودش مراقبت کرده است. در تمام سالهایی که جنجال و کریخوانی بخشی از فضای فوتبال بوده، او نهتنها از حاشیه دوری کرده، بلکه بارها نقش میانجی را ایفا کرده است؛ با واژههایی آرام، با ادبیاتی محترمانه، و با پرهیز از هر نوع گفتار سخیف یا تحریکآمیز.
در دوران بازیگری هم چنین بود؛ در زمین همیشه آرامش را به تیم تزریق میکرد، از درگیریهای بیثمر دوری میجست و تلاش میکرد با عملکردش پاسخ دهد. برای حریف احترام قائل بود، برای هواداران احترام قائل بود، و اگر قدرتی داشت، آن را فقط در زمین و در مسیر موفقیت تیم به کار میگرفت.
کریم باقری هیچگاه عضوی از باند و گروهی نبود، هیچگاه اهل فخاشی یا جار و جنجال نبود. زندگی خانوادگیاش سالم، مسیرش مستقیم و سلوکش بیریا بوده است. شاید به همین دلیل است که امروز، در دنیایی پر از صدا و ادعا، نام او همچنان با وقار، صداقت و احترام همراه است. سرمایهای مشترک برای تمام فوتبال ایران.