زهرای اطهر(س) از معدودشخصیت‌هایی است که تصویر او در آینه کلام همه ائمه‌اطهار(ع) منعکس شده است. در این شرایط، اگرچه در باب جایگاه و فضائل بی‌بی دو عالم، سخن فراوان است، اما به نظرم می‌آید که در این فرصت اندک و توفیق ارزنده‌ای که برای گفتوگو با مردم شریف مشهد فراهم آمده، شخصیت فاطمه زهرا(س) را از منظر قرآن کریم و معصومین بررسی کنیم. در صدر همه این‌ها نیز کلام نورانی وحی است؛ چه مضامین بلندی و چه مفاهیم گهرباری!
قریب به ۳۴ آیه در قرآن کریم متقارن یا متضامن به شخصیت فاطمه زهرا(س) کشف شده که از جمله همان آیه۳۳ سوره مبارکه احزاب است؛ آنجاکه خدای عالم فرمود «إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ‌الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا» و عصمت اهل‌بیت(ع) را با خطابی به زهرای مرضیه(س) اعلام کرد. می‌دانید که قبل و بعد این آیه، سخن پروردگار عالم درباره زنان پیامبر(ص) است و اتفاقاً یکی از شبهاتی که به این آیه مطرح شده، همین بحث محل قرارگیری است. در واقع، کوردلان تلاش دارند این آیه شریفه را نیز همچون قبل و بعد از آن به زنان پیامبر(ص) نسبت دهند درحالی که کلام وحی، رسواکننده جاعلان و آگاه‌کننده جاهلان است.
«برای کشف حقیقت قرآن، باید به خود قرآن رجوع کرد». آیه۳۳ سوره مبارکه احزاب نیز خود بیانگر حقیقت است؛ تاجایی‌که اگر به پس‌وپیش فراز مشهور آن رجوع کنیم، آشکارا شاهد تفاوت لحن و پرداخت هستیم. پیش از آیه تطیهر آمده «وَقَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّةِ الْأُولَىٰ وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِینَ الزَّکَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ» و پس از آن نیز فرموده «وَاذْکُرْنَ مَا یُتْلَىٰ فِی بُیُوتِکُنَّ مِنْ آیَاتِ اللَّهِ وَالْحِکْمَةِ» درحالی که در آیه می‌فرماید «إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا». تفاوت لحن را دیدید؟ ناگهان روایت از ضمایر جمع مؤنث «کُنَّ» به ضمیر جمع مذکر «کُم» تغییر می‌کند.
افزون بر قرائن کلامی، در روایت آمده که رسول خدا(ص) تا سه ماه پس از نزول این آیه، هر روز جلوی خانه اهل‌بیت(ع) می‌ایستاد، آیه را با صدای بلند تلاوت می‌کرد و اهل کساء را با عنوان «اهل‌البیت» مخاطب قرار می‌داد. این‌همه تأکید برای چه بود؟
در روایت آمده «خَرَجَ اَلنَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ هُوَ آخِذٌ بِیَدِ فَاطِمَةَ عَلَیْهَا اَلسَّلاَمُ فَقَالَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْهَا فَهِیَ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ وَ هِیَ بَضْعَةٌ مِنِّی وَ هِیَ قَلْبِی وَ رُوحِیَ اَلَّتِی بَیْنَ جَنْبَیَّ فَمَنْ آذَاهَا فَقَدْ آذَانِی وَ مَنْ آذَانِی فَقَدْ آذَى اَللَّهَ» یعنی روزى پیامبر در حالى که دست فاطمه را در دست گرفته بود، گفت: «هر کس این دختر را نمى‌شناسد، بداند که او فاطمه دختر من است. همانا او پاره‌اى از وجود من، قلب من و روح من است؛ پس هر که او را آزار دهد، مرا آزرده است و هر که مرا بیازارد، خدا را آزرده است».
شما این تعابیر را ببینید! عزیزان من، مردم شریف مشهد! همان پیامبر عظیم‌الشأنی که خدای عالم چهار دارایی عظیم شامل «وَالقُرآنِ العَظیم»، «خُلُقٍ عَظیم»، «فَضلَ اللهِ عَلَیکَ عَظیما» و «مُلْکًا عَظِیمً» را به او عنایت کرده است، خطاب به دخترش فاطمه زهرا (س) می‌فرماید «فِدا‌ها اَبوها» یعنی پدرش به فدایش. علاوه بر این، در ذکر مصیبت امیرالمؤمنین(ع) می‌خوانیم «اَلسَّلام عَلیکَ یا فاطِمَةَ الزَّهراء یا بِنتَ رَسولِ الله یا قُرَّةَ عَینِ النَّبیِّ المُصطَفی» و زهرای مرضیه(س) را به‌عنوان نور چشم پیامبر(ص) خطاب می‌کنیم. اساساً همان مولا امیرالمؤمنینی که اول‌مظلوم عالم و اَبوالاَئِمّه یعنی پدر ائمه‌اطهار(ع) است، در نامه ۲۸ نهج‌البلاغه می‌فرماید «مِنّا خَیرُ نِساءَ العالَمین» و به خود می‌بالد که همسر زهرای مرضیه است. عظمت جایگاه فاطمه(س) در این حد است. به همین دلیل است که می‌گوییم برای تصویر نورانی زهرای اطهر(س)، بهترین آینه کلام بلند قرآن و اهل‌بیت پیامبر(ص) است.