به گزارش شهرآرانیوز، تبدیل یک هنر به هنری دیگر نیاز به نگاهی عمیق و دقیق و ظریفانه است که این نگاه کاوشگر را این روزها میتوان در نمایشگاه نقاشی انفرادی «کوکنقش» در آثار بانوی هنرمند مشهدی، فائزه خسروینیا دید. تابلوهایی که هر نقش آن بر گرفته از کوکهای سوزندوزی (رشتیدوزی) شده است و ۲۶ اثر به نمایش گذاشته شده گویی پیوندی میان طبیعت و سنت را به دیدگان مخاطب منتقل میکند و تماشای هر کدام از آثار، تماشاگر را از سویی به یاد پارچههای بافته شده سیستان و بلوچستان میاندازد و از سویی، اثری مملو از دنیای رنگها را به تصویر میکشد. برای شنیدن راز تلفیق این دو هنر در گفتگوی ما با فائزه خسروینیا همراه شوید تا کمی، چشم و دلتان به نور هنر، آغشته شود و لذت ببرید.
فائزه خسروینیا، از جمله بانوان نقاش جوان مشهدی است که سفر هنری او از دوران کودکی آغاز شد، زمانی که به همراه خواهر بزرگترش که خود هنرمند بود، به نقاشی مشغول میشد و با تشویقهای او این هنر را آموخت و همین، باعث شد در هنرستان، رشته گرافیک را انتخاب کند.
به گفته خسروینیا هنر ابزاری برای بیان احساسات و افکار است و این تأثیر مثبت باعث شد علاقهاش به نقاشی روز به روز بیشتر شود تا جایی که بعد از گذراندن مقطع کارشناسی، به تدریج متوجه شد گرایش اصلی او به سمت نقاشی است، حال او علاوه بر برگزاری بیش از ۱۰ نمایشگاه گروهی و انفرادی، در جشنوارهها و سمپوزیومهای مختلفی از سال ۱۳۸۶ تا کنون شرکت کرده و چند سالی است رشتههای طراحی و نقاشی را در دانشگاههای مشهد و بجنورد تدریس میکند.
این بانوی هنرمند و مدرس نقاشی تاکید میکند: این تغییر در مسیر هنریام نشاندهنده جستجوی من برای یافتن صدای واقعیام در دنیای هنر بود. پس از فارغالتحصیلی از دانشگاه، فرصتهای مختلفی برای برگزاری نمایشگاههای انفرادی و گروهی پیش آمد. در این نمایشگاهها، آثار خاصی را به نمایش گذاشتم که هر کدام داستانی منحصربهفرد داشتند. یکی از موضوعات موردعلاقهام، کوزهها و چهرههایی بود که از دل آنها بیرون میآید. این آثار نه تنها از نظر بصری جذاب بودند، بلکه عمق فلسفی و احساسی نیز داشتند و توانستم با استفاده از رنگ و فرم، داستانهایی را روایت کنم.
خسروینیا درباره سومین نمایشگاه انفرادی آثارش با نام "کوکنقش" که این روزها در گالری رادین در حال برگزاری است به شهرآرانیوز میگوید: این نمایشگاه شامل ۲۶اثر با تکنیک نقاشی با آبرنگ و آکریلیک است که کار بر روی بوم یا مقوا انجام شده است. البته در تعدادی از آثار نیز برای انتقال بهتر مفهوم، از خودکار و رواننویس استفاده کردم.
وی با بیان این مطلب که مجموع آثار به نمایش درآمده حدود سه سال زمان برده است میافزاید: تابلوهای کوچک که بر روی مقوا انجام شده حدود یک هفته و تابلوهای بزرگتر که روی بوم کشیده شده، نزدیک به دو هفته زمان برده است، البته به دلیل مشغلههایی مانند تدریس و نقش مادری و همسری، وقفههایی در کار پیش آمد که دلیل طولانی شدن زمان تولید آثار شده است.
این مدرس نقاشی ادامه میدهد: اگرچه تا قبل از تکمیل مجموعه آثار، در یک نمایشگاه عمومی در بجنورد نیز شرکت کردم، اما امسال تصمیم گرفتم مجموعه را تمام کنم و به نمایش انفرادی برسانم. دوست داشتم نمایشگاه را تابستان برگزار کنم، اما به دلیل برگزاری نمایشگاه نقاشی همسرم و کمک به ایشان و بعد هم شروع مدارس دو فرزندم، کار به تعویق افتاد تا در زمان مناسبتری این نمایشگاه را برپا کنم.
ایده شروع کار را وقتی از زبان خسروینیا شنیدیم برایمان شنیدنی بود. او در این باره توضیح میدهد: ایده اولیه از یک سری پارچههای سوزندوزی شده بود که نمونهای از آن را در بازار تهران دیدم و خریدم. دستفروشهایی را دیدم که این پارچهها را میفروختند. خیلی از نقوش دوخت و کار دستی که روی آنها انجام شده بود، تأثیر زیادی بر من گذاشت. مدتها این پارچه روی مبل خانه ما پهن بود و من از نقوش و بافتش لذت میبردم. همیشه در ذهنم بود که بتوانم مثل این نقشها که روی پارچه است را انجام بدهم، اما نه با دوختن، بلکه با نقاشی.
این هنرمند مشهدی ادامه میدهد: هرچه بیشتر به آن پارچه نگاه میکردم بیشتر دلم میخواست نقش و نگارهایش را با هنرم به تصویر بکشم. سعی کردم بافت کوک در سوزندوزی را با رنگ اجرا کنم. وقتی کار را شروع کردم فقط آنچه در ذهن داشتم را با رنگها شروع کردم به همین دلیل است که طرحها به صورت ذهنی شکل گرفتند و فضاهای انتزاعی ایجاد شدند.
بافت کوک مانند را در همه آثار اجرا کردم تا یکنواختی احساس کوک زدن یا تکرار حرکت در کل کار وجود داشته باشد.
خسروینیا با اشاره به طرح پایاننامهاش در مقطع کارشناسی ارشد که درباره پترن بود، ادامه داد: پترن، در واقع مجموعهای از نقوش تکرارپذیر است که به صورت هنرمندانه، منظم و با سبک و سیاقی خاص کنار هم قرار گرفتهاند. برخی آثار فعلی نمایشگاه نیز مرتبط با پایاننامهام بودند و سعی کردم این رویکرد را در این مجموعه ادامه دهم. اگر توجه کنید میبینید بیشتر صنایع دستی ما نیز همواره تکنیک تکرار در آنها دیده میشود؛ اگر به پارچههای سوزندوزی هم نگاه کنید، یک نقش در آنها به صورت هماهنگ، تکرار شده است با این تفاوت که در کارهایم، با نظم خودم یا با بینظمی یا ترکیببندیهای ناخودآگاه چیدمان کردم و لزوما از یک نظم ریاضی خاص استفاده نکردم یا نقشه خاصی برای آنها در ذهنم نکشیدم و همه چیز را به ناخوداگاه و ذوق هنری و بازی رنگها سپردم. من رنگ را روی بوم میریختم و از دل رنگها، هرجا که حس میکردم تصویری جلوه کرده، فقط سعی میکردم آن را به یک گل یا خط یا طرحهای کوکمانند سوزندوزی تبدیل کنم.
وی این تکنیک را بازی با چشم و ذهن عنوان کرد که این رنگها هستند که هنرمند را به سوی خلق یک تصویر هدایت میکنند و او فقط کافی است با نگاهی ریزبینانه، از دل رنگها بر اساس آنچه در ذهنش است به نوعی ترکیببندی بصری برسد و تصمیم بگیرد کجای صفحه، گلها با نظم و تکرار بیشتر نمایان شود.
خسروینیا تصریح کرد: در نقاشی، معمولاً هنرمند یک طرح اولیه در ذهن دارد و به دنبال آن میرود، اما در اینجا، این فرآیند خود به خود و تصادفی پیش میرفت که برای من، این نوع کار کردن بسیار هیجانانگیز و لذتبخش است. اینکه بخواهم رنگها را رها کنم تا خودشان حرکت کنند و شکل بگیرند، تجربهای خاص است. مثلاً گاهی رنگ را میریزم یا آن را تاش میزنم و بعد از فاصلهای به آن نگاه میکنم تا ببینم چه شکلی ایجاد شده است. وظیفه من این است که آن را برجسته کنم یا شاید تصمیم بگیرم که دوباره روی آن کار کنم. در نهایت، این فرآیند خلاقانه و کشفشده برای من بسیار جذاب است.
گفتنی است نمایشگاه نقاشی با عنوان «کوکنقش» با آثاری از فائزه خسروینیا، از ۲۴ آبانماه ساعت ۱۸ تا ۲۱ در گالری رادین به نمایش درآمده و تا ۲۸آبانماه فرصت بازدید برای علاقمندان مهیاست.