بچه‌های خوب! ترس بجا و به‌موقع خیلی خوب و نشانه عقل انسان است و به حفظ جان ما کمک زیادی می‌کند، اما می‌دانید اگر بیهوده نترسید و با نظر بزرگ‌ترها و حمایت آن‌ها و رعایت اصول ایمنی حاضر به اندکی خطر کردن باشید، می‌توانید مهارت‌های خوبی را به‌دست بیاورید؟
سروش ایلاتی، ۹ساله و دانش‌آموز پایه سوم دبستان پسرانه سما۳ است. او از ۵سالگی ورزش را با رشته اسکیت شاخه‌ی آلپاین شروع کرده است.
اسکیت آلپاین ترکیبی از اسکی و اسکیت است که در آن اسکیت‌سواران از سطح شیب‌دار، مسابقه را آغاز می‌کنند و پس از عبور از موانع و دروازه‌های مارپیچ، به خط پایان می‌رسند. بازی‌کن دوبار این مسیر را طی می‌کند و در نهایت بهترین رکورد برایش ثبت می‌شود.
سروش اکنون در این ورزش مهارتی، جزو برترین‌های کشور است. گفتگوی ما با این قهرمان کوچک را در ادامه دنبال کنید.
سروش جان! چه شد که اسکیت را برای ورزش کردن انتخاب کردی؟
انتخاب این ورزش، اول از همه برای سلامتی جسمم بود، اما به‌نظرم هرکسی باید ورزشی را به‌صورت حرفه‌ای انجام دهد که من هم با راهنمایی مامان و بابا رشته‌ی اسکیت آلپاین را انتخاب کردم و تا انتخابی تیم ملی و عضو شدن در آن پیش خواهم رفت.
البته رشته‌های ورزشی دیگری که در آن‌ها فعالیت می‌کنم فوتسال و شناست و اگر روزی بخواهم ورزش دیگری به‌جز اسکیت را انتخاب کنم شنا و پیوستن به تیم واترپلو خواهد بود.
از اینکه زمین بخوری و آسیب ببینی نمی‌ترسی؟
راستش، اسکیت استقامت بدنی را زیاد می‌کند، به‌ویژه در ناحیه پا قدرت زیادی پیدا می‌کنیم. من‌هم این رشته‌ی ورزشی را دوست دارم و تصمیمم این است که با حمایت خانواده و تلاش‌های خودم و مربی عزیزم تا عضوشدن در تیم ملی و کسب سکوی جهانی در این مسیر پیش بروم.
البته خب گاهی هم به‌دلیل اینکه تمرینات در رمپ‌های آهنی شیب‌دار انجام می‌شود زمین خورده و آسیب‌های جزئی داشته‌ام، اما مربی‌ام همیشه به همه‌ی ما می‌گوید: «باید قوی باشید و بدانید این اتفاق‌ها در برابر اراده شما چیزی نیست.»
زیرا زمین‌خوردن به‌معنای زمین نشستن نیست و نباید خودمان را ببازیم.
از پیروزی‌ها و شکست‌هایت در این راه برایمان بگو.
پیش از هرچیز، برای موفقیت در این رشته ورزشی باید بدنی انعطاف‌پذیر همراه با دقت و تمرکزی بالا داشته باشیم تا بتوانیم مسیر حرکت را پیش‌تر در ذهن آنالیز و با دقت از کنار موانع و دروازه‌ها عبور کنیم و موفق شویم رکورد بهتری را به ثبت برسانیم.
من هم اولین موفقیتم را یک ماه پس از شرکت در کلاس‌های اولیه اسکیت، در مسابقات باشگاهی استان در رده سنی خردسالان با کسب مقام اول تجربه کردم.
پس از آن موفقیت‌های مختلف دیگری را در این رشته به‌دست آوردم تا اینکه مرداد ۱۴۰۲ در مسابقات کشوری در سمنان شرکت کردم و موفق به کسب مقام سوم کشوری در رده سنی خودم شدم که برایم موفقیتی لذت‌بخش بود.
هر پیروزی برایم یک خاطره دل‌نشین است، هرچند در این راه شکست هم داشته‌ام؛ مثلا امسال در مسابقات استانی در کاشمر مقام چهارم را کسب کردم و برای اولین‌بار روی سکو نرفتم.
چه فعالیت‌های دیگری را دوست داری و می‌خواهی چه نتیجه‌ای از آن‌ها بگیری؟
به‌جز ورزش، موسیقی را تقریبا از یک‌سال پیش شروع کرده‌ام و اکنون در مرحله آموزش بلز و فلوت هستم و تصمیم دارم پس از آموزش نت‌خوانی، تنبک را به‌عنوان ساز تخصصی انتخاب کنم.
سعی کرده‌ام در درس خواندن هم همیشه موفق باشم، زیرا دوست دارم پزشک شوم و مانند مادر و پدرم که جزو کادر درمان هستند و به بیماران خدمت می‌کنند من هم راه ایشان را ادامه بدهم.
امیدوارم بتوانم هم در درس و هم در ورزش و موسیقی موفق باشم تا مامان و بابام از من راضی باشند. به دوستانم هم می‌گویم هیچ‌وقت ناامید نشوند تا به پیروزی برسند.
در پایان، از حمایت‌ها و زحمات پدر و مادرم و مربی دل‌سوزم آقای مهدی مرتاض که خیلی دوستشان دارم سپاسگزاری می‌کنم.