به گزارش شهرآرانیوز، امیر سرلشکر پرویز خوشرو، نابغۀ مخابرات و جنگ الکترونیک در ۸ سال دفاع مقدس، از شهدایی است که با وجود مقام بالا و دستاورد‌های متعدد در ایجاد خطوط ارتباطی میان واحد‌های مختلف جنگ، کمتر در محافل عمومی شناخته شده است. این شهید بزرگوار که بسیاری او را «نابغۀ جنگ» می‌دانند دورۀ رادیو رله را در کشور کانادا گذرانده بود و نقش برجسته‌ای در ارتباط میان واحد‌های مختلف جنگ و برقراری ارتباط مخابراتی میان آنان داشت.
شهید پرویز خوشرو در ۲۰ آبان ۱۳۱۸ در اردبیل به دنیا آمد. او و خانواده تا پنج سالگی در اردبیل ساکن بودند و سپس به تهران مهاجرت نمودند.
پرویز خوشرو پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی، وارد دانشکده افسری شد. در این حین، پدرش از دنیا رفت و ادارۀ خانواده (مادر و خواهرانش) بر دوش او افتاد. پرویز توانست با نظمی مثال زدنی و استفاده از یک برنامه‌ریزی دقیق هم به مسائل خانواده بپردازد و هم درسش را ادامه دهد.
توان او در درس به حدی بالا بود که خیلی زود تبدیل به یکی از دانشجویان نخبۀ دانشکدۀ افسری شد. او توانست دوره‌های رنجری، چتربازی، زبان انگلیسی، دوره عالی رسته‌ای و ... را طی تحصیل و بعد از آن بگذراند.
پرویز خوشرو فردی توانمند بود و در ورزش و مطالعات جانبی و مذهبی نیز استعداد زیادی از خود نشان داد. او در والیبال و سوارکاری مهارت زیادی داشت و همزمان، مطالعۀ زبان عربی، قرآن و به خصوص «نهج البلاغه» را دنبال می‌کرد. شهید خوشرو علاقۀ زیادی به نهج البلاغه داشت و مطالعات زیادی در آن می‌نمود. خوشرو در حاشیۀ نامۀ مهم امام علی (ع) خطاب به مالک اشتر به ویژگی‌های یک مدیر، افسر و فرماندۀ شجاع پرداخته و نوشته است: «افسر باید دارای علو روح، شجاعت قلب، شرف خانوادگی باشد. در عین مهربانی سنگین دل و در حال گشاده‌رویی با مهابت باشد.»
پرویز خوشرو در سال ۱۳۴۶ با درجۀ ستوان دومی و در رستۀ مخابرات فارغ التحصیل شد. پرویز سپس به کانادا اعزام شد و توانست دورۀ پیشرفتۀ مخابراتی را در این کشور طی کند. او در کانادا دورۀ تخصصی رادیو رله را گذراند. این یک فناوری جدید بود که کسی در ایران با آن آشنا نبود و خوشرو با آموختن آن توانست تحولی جدی در سیستم مخابرات ارتش ایران ایجاد کند.
با بازگشت از کانادا، خوشرو در گروه صفر یک مخابرات مشغول به فعالیت و کار شد. او توانست فرماندۀ گروهان بی‌سیم گردان شود.
خوشرو در ۵ مرداد ماه ۱۳۵۱ ازدواج کرد. او سپس برای انجام ماموریت راهی کرمانشاه شد. در این حین، نخستین فرزندش در سال ۱۳۵۲ به دنیا آمد. او سپس به همراه خانواده به تهران بازگشت. در بازگشت به پایتخت، وارد دورۀ عالی شد.
خوشرو در سال ۱۳۵۶ ارتقاء درجه گرفته و سرگرد شد. با آغاز جریان انقلاب، وارد فعالیت‌های اعتراضی و انقلابی گردید. فعالیت او سبب شد مدت کوتاهی در پادگان بازداشت شود. با این حال، بعد از انقلاب وارد شورای سیاستگذاری و کمیته‌های امام و ارتش شد.
از همان ابتدای جنگ تحمیلی، پرویز خوشرو حضوری فعال و با مسئولیت داشت و تحت عنوان "فرماندهی مخابرات ارتش" وظیفۀ برقراری ارتباط میان تمامی واحد‌های مختلف را بر عهده گرفت. برقراری ارتباطات جبهه‌ها و تمامی واحد‌های رزمی، توپخانه، زرهی، پشتیبانی، نیروی زمینی و نیروی هوایی از جمله اقدامات شهید خوشرو و واحد مخابرات او بود.
همزمان، شهید خوشرو شروع به آموزش افراد و پرسنل مختلف در مرکز آموزش مخابرات کرد.
مهرماه ۱۳۶۰ خوشرو ارتقاء درجه یافته و سرهنگ دوم گردید.
شهید خوشرو نقش برجسته‌ای در عملیات‌های مهمی مانند ثامن الائمه، فتح المبین و بیت المقدس و همچنین، رمضان و والفجر مقدماتی داشت و در برقراری ارتباطات مخابراتی تلاش زیادی کرد.
خوشرو در اردیبهشت ۱۳۶۲ ارتقاء درجه یافت و سرهنگ تمام شد. بعد از عملیات والفجر ۴ نیز وارد دانشگاه فرماندهی و ستاد شد تا دورۀ عالی دافوس را طی کند.
سه ماه از دورۀ او در دافوس نگذشته بود که راهی سوریه شد تا ضمن بازدید از ارتفاعات جولان ماموریت‌هایی را انجام دهد. در سوریه بود که اتوبوسش مورد حمله قرار گرفت، اما او زنده ماند و راهی ایران شد.
در تیر ماه ۱۳۶۳ ستاد کل فرماندهی جنگ، تصمیم به انجام عملیاتی بصورت گذر از اروند رود (شط العرب) و حمله به مواضع دشمن، می‌گیرد. در راستای طراحی جزئیات و چگونگی انجام آن، شهید خوشرو و دیگر همرزمانش در قرارگاه فرماندهی جنگ خوزستان یا "قرارگاه کربلا" حضور داشتند. در بامداد ۳۰ تیر ماه قرارگاه مورد حمله توپخانه دشمن قرار‌می‌گیرد و بر اثر انفجار‌های رخ داده و ترکش‌های انفجار، شهید خوشرو از ناحیه شکم زخمی می‌شود.
او پس از انتقال به پشت جبهه، به بیمارستان شهید بقایی اهواز و سپس به بیمارستان جندی شاپور منتقل می‌گردد و تحت عمل جراحی قرار می‌گرد که متاسفانه بدلیل شدت جراحات از ناحیه طحال و خونریزی شدید در ظهر ۳۰ تیر ماه ۱۳۶۳ به درجه رفیع شهادت نائل می‌گردد
شهید خوشرو به هنگام شهادت ۴۴ سال سن داشت و در مزار شهدای بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
یادش جاودان و روحش شاد...