به گزارش شهرآرانیوز؛ وقتی ذره‌بین را بر الگوی مصرف کاربران ایرانی متمرکز می‌کنیم، تفاوت‌های جنسیتی با وضوح بیشتری و متأثر از نقش‌های سنتی اجتماعی آشکار می‌شوند. طبق آمار‌های داخلی، مردان ایرانی حاکمان بلامنازع استفاده از «اپلیکیشن‌های خدمات مالی و بانکی» و «مسیریاب‌ها» هستند. فاصله استفاده از این ابزار‌ها میان مردان و زنان بسیار معنادار است. این داده‌ها بازتابی از تقسیم کار سنتی در جامعه است که حالا به شکل دیجیتال درآمده است؛ مرد همچنان مسئول مدیریت تراکنش‌های مالی و ناوبری در فضای بیرون از خانه شناخته می‌شود. برای یک مرد ایرانی، گوشی هوشمند در درجه اول یک شعبه بانک سیار و یک نقشه هوشمند برای فرار از ترافیک شهری است.
در سوی دیگر، زنان ایرانی الگوی مصرفی را نشان می‌دهند که بسیار پیچیده‌تر و چندلایه‌تر از کلیشه‌های رایج است. برخلاف تصور عمومی که زنان را صرفاً مصرف‌کننده محتوای سرگرمی می‌داند، پژوهش‌ها حاکی از آن است که زنان ایرانی پیشتازانِ استفاده از «کتاب‌خوان‌های الکترونیک»، «پادکست‌ها» و اپلیکیشن‌های حوزه «سلامت و سبک زندگی» هستند. این امر نشان‌دهنده یک عطش پنهان برای یادگیری و خودآگاهی است. فضای مجازی برای بسیاری از زنان، تبدیل به دانشگاهی بدون دیوار شده است که در آن مهارت‌های فرزندپروری، مدیریت سلامت روان و دانش عمومی خود را ارتقا می‌دهند. بنابراین، اگر مردان به دنبال «مسیرِ خیابان» در گوشی خود می‌گردند، زنان اغلب به دنبال «مسیرِ زندگی» و ارتقای کیفیت زیستِ خود و خانواده هستند.
همچنین در حوزه سرگرمی خالص، یعنی بازی‌های دیجیتال (Gaming)، آمار‌ها همچنان به نفع مردان سنگینی می‌کند و تعداد گیمر‌های مرد تقریباً دو برابر زنان است. این نشان می‌دهد که گوشی برای مردان، علاوه بر ابزار کار، یک کنسول بازی همراه برای تخلیه هیجان و رقابت‌جویی است؛ عنصری که در سبد مصرفی زنان سهم کمتری دارد.
شاید یکی از عمیق‌ترین لایه‌های این تحلیل، بررسی دلایل «حذف اپلیکیشن‌ها» توسط زنان و مردان باشد. این بخش از رفتار کاربر، پرده از اولویت‌های ذهنی و دغدغه‌های ناخودآگاه دو جنس برمی‌دارد.
پژوهش‌ها نشان می‌دهند که مردان در مواجهه با اپلیکیشن‌ها، رفتاری شبیه به یک «مهندس سخت‌گیر» یا «ناظر امنیتی» دارند. دو عامل اصلی که باعث می‌شود یک مرد دکمه حذف را فشار دهد، «رابط کاربری ضعیف / دشواری استفاده» و «نقض حریم خصوصی / دسترسی‌های غیرمجاز» است. مردان تحمل کمتری در برابر ناکارآمدی فنی دارند و نسبت به سرقت اطلاعاتشان بدبین‌ترند. آنها به محض اینکه احساس کنند برنامه‌ای کند است یا می‌خواهد بداند کجاست، آن را از گوشی خود اخراج می‌کنند.
اما داستان برای زنان کاملاً متفاوت است. دلیل شماره یکِ زنان برای حذف برنامه‌ها، نه فنی است و نه امنیتی، بلکه «محدودیت حافظه گوشی» است. این واقعیت ساده، بار معنایی سنگینی دارد. گوشی موبایل برای زنان، «آلبوم خاطرات» است؛ مخزنی از هزاران عکس و فیلم از فرزندان، مسافرت‌ها و لحظات ناب زندگی. وقتی حافظه پر می‌شود، زن ترجیح می‌دهد یک اپلیکیشن کاربردی را حذف کند، اما عکس‌های خانوادگی‌اش را پاک نکند. این نوعی فداکاری دیجیتال برای حفظ حافظه جمعی خانواده است. همچنین، زنان کمتر از مردان به دلیل مسائل امنیتی برنامه‌ای را پاک می‌کنند که این موضوع می‌تواند ناشی از اعتماد بیشتر یا نیاز به آموزش‌های تخصصی‌تر در حوزه امنیت سایبری برای این قشر باشد. علاوه بر این، موضوع «فیلترینگ» و در دسترس نبودن سرویس، عاملی است که زنان را زودتر از مردان منصرف و وادار به حذف برنامه می‌کند، در حالی که مردان اغلب سماجت بیشتری برای دور زدن موانع فنی به خرج می‌دهند.
منبع: مهر