به گزارش شهرآرانیوز، در سه مرحله تور مسابقات بانوان در سال ۱۳۹۶ از سد رقیبانش گذشت و در هفدهسالگی به تیم ملی تنیس روی میز راه یافت؛ جایی که هنوز هم حضور دارد و هر روز تجربه تازهای به آن اضافه میکند. با تمرکز پشت میز میایستد؛ گاهی ضربه فورهندش بیپاسخ میماند و با مشت گرهکرده و فریاد کوتاهش امتیاز را جشن میگیرد و گاهی هم نرسیدن توپ به بکهند، تنها افسوسی کوتاه برایش به جا میگذارد. با این حال، مهشید اشتری خوب میداند بعد از هر امتیاز گرفتن یا از دست دادن، باید دوباره حواسجمع بازی را ادامه داد. او تجربه حضور در رقابتهای مختلف داخلی و برونمرزی را دارد و حالا بار دیگر خود را برای چالشی تازه آماده میکند.
سرپنجه و سرحال پشت میز میایستد و با ضربات پیاپی، توپ را به زمین ۱۳۲ در ۱۵۲ سانتیمتری حریف میفرستد. بیش از هفت سال است که نام مهشید با لباس تیم ملی گره خورده، اما این مسیر برایش نقطه پایان نیست. هر بار که مهیای رقابت در میادین آسیایی و جهانی میشود، هدفش ثبت بهترین نتیجه برای ایران است.
او درباره آغاز فعالیتش میگوید: «از هفتسالگی تنیس روی میز را شروع کردم. ورزشکار تکرشتهای هستم و از همان کودکی در مسابقات مختلف شرکت داشتم. اولین مسابقه جدیام، رقابتهای آموزشوپرورش در کلاس سوم ابتدایی بود که مقام دوم گرفتم.»
مهشید ادامه میدهد: «جزئیات آن روزها را خیلی خوب به یاد ندارم، اما میدانم همان مقام برایم انگیزه بزرگی بود.»
تمرینهای فشرده، نظم سختگیرانه و فشار ذهنی بخشی از مسیری بوده که او در این سالها طی کرده است؛ مسیری که گاهی به قیمت عقبماندن از تحصیل یا چشمپوشی از تفریح و استراحت تمام شده.
او میگوید: «در تمام این سالها تمرین برایم اولویت بوده است. هرچه جلوتر رفتم، حرفهایتر و باتجربهتر شدم، اما فشار و استرس کمتر نشد، چون توقعم از خودم بالاتر رفت.»
بانوی ورزشکار شهرمان تجربه حضور در رقابتهای متعدد بینالمللی را دارد؛ بارها از کشور خارج شده و با مدال و تجربه بازگشته است. با این حال، این نقطه پایان راه او نیست.
مهشید میداند عبور از سد رقیبان قدرتمند چینی و ژاپنی در مسابقات بزرگ کار آسانی نیست، اما در تنیس روی میز ایران جایگاه خودش را پیدا کرده و اهالی این رشته به تواناییهای او امیدوارند.
او از افتخاراتش میگوید: «دو مدال طلای بازیهای کشورهای اسلامی و مدال طلای مسابقات آسیای میانه را در کارنامه دارم. حضور در مسابقات جهانی، آسیایی و بازیهای آسیایی از تجربههای ارزشمند من بوده و در این سالها عضو ثابت اردوهای تیم ملی بودهام.»
سه ماه پیش، مهشید این شانس را داشت که سهمیه المپیک پاریس را کسب کند و برای شهرش تاریخساز شود، اما در فینال مسابقات آسیای میانه نتیجه را واگذار کرد تا سهمیه به ندا شهسواری برسد. با این حال، مسیر برای او بسته نشده و هدف بعدیاش المپیک ۲۰۲۸ لسآنجلس است؛ هدفی که با اراده و پشتکار دنبال میکند.
وقتی بند کفشهایش را محکم میکند، بدنش را گرم میکند و راکت را در دست میگیرد، همه چیز فقط به بردن ختم نمیشود. مهشید اشتری از خودِ بازی لذت میبرد.
او میگوید: «پینگپنگ ورزش مفیدی است؛ چالش فیزیکی سنگینی ندارد و اگر کار خودت را درست انجام بدهی، از آن لذت میبری.»
مهشید ادامه میدهد: «کسی از آینده خبر ندارد، اما فعلاً فقط میخواهم بازی کنم. دوست دارم بازیکن تنیس روی میز بمانم؛ لذتی که در بازی کردن هست، در مربیگری یا داوری تجربه نمیشود.»
ملیپوش جوان شهرمان، تنیس روی میز را ورزشی متناسب با فیزیک و روحیات بانوان میداند.
او میگوید: «این رشته شباهتی به ورزشهای رزمی یا رشتههای فیزیکی سنگین ندارد. سرعت، دقت و تمرکز اهمیت زیادی دارد و به همین دلیل برای خانمها مناسب است. پینگپنگ مصدومیتهای شدید ندارد و همین موضوع باعث محبوبیت آن شده است.»
مهشید توصیه میکند: «هرچه زودتر این ورزش را شروع کنید، مسیر پیشرفت کوتاهتر میشود. یادگیری تنیس روی میز از سنین پایه بسیار مؤثر است.»
او در پایان به هزینهها اشاره میکند و میگوید: «پینگپنگ رشته گرانی نیست، اما قیمت راکت و تجهیزات مثل دیگر وسایل ورزشی در سالهای اخیر افزایش داشته که باید مورد توجه علاقهمندان باشد.»