به گزارش شهرآرانیوز؛ در عصر هوش مصنوعی، یکی از بزرگترین چالشهای اساتید دانشگاهها این است که تشخیص دهند آیا دانشجو واقعاً مفاهیم درسی را آموخته یا صرفاً تکالیف خود را با کمک چتباتها انجام داده است. در حالی که ابزارهای تشخیص محتوای تولیدشده با هوش مصنوعی خطای بالایی دارند، برخی اساتید به سراغ امتحانهای شفاهی رفتهاند؛ روشی که ریشه در یونان باستان و دانشگاههای قدیمی آکسفورد دارد.
براساس گزارش واشنگتنپست، در این شیوه دانشجو بهصورت حضوری یا آنلاین، رودررو با استاد مینشیند و به پرسشها پاسخ میدهد؛ شرایطی که عملاً امکان جایگزینی هوش مصنوعی بهجای دانشجو را از بین میبرد.
«کاترین هارتمن»، استاد مطالعات دینی دانشگاه وایومینگ، میگوید امتحان شفاهی به او کمک کرده از نقش کارآگاه، که دائماً در پی کشف تقلب است، فاصله بگیرد و دوباره به نقش آموزشی خود بازگردد. به گفته او، این روش امکان سنجش درک عمیق دانشجو را فراهم میکند؛ مسئلهای که در آزمونهای کتبی یا تکالیف نوشتاری بهراحتی قابل جعل است.
آمارها نشان میدهد حدود ۸۵ درصد دانشجویان در انجام تکالیف درسی خود از هوش مصنوعی استفاده میکنند؛ موضوعی که نگرانیها درباره «یادگیری سطحی» را افزایش داده است.
هارتمن برای توضیح ممنوعیت استفاده از هوش مصنوعی در کلاسهایش، از تشبیهی ساده استفاده میکند: «کلاس درس مثل باشگاه بدنسازی است و من مربی شما هستم. اگر برای بلندکردن وزنهها از لیفتراک استفاده کنید، شاید وزنه جابهجا شود، اما عضلهای ساخته نمیشود.»
او معتقد است سپردن فرایند فکرکردن به هوش مصنوعی منجر به پدیدهای میشود که آن را «تخلیه شناختی» مینامند؛ حالتی که در آن دانشجو عملاً از تمرین ذهنی محروم میشود.
اگرچه امتحانهای شفاهی آنلاین در پلتفرمهایی مانند زوم یا گوگلمیت نیز کاملاً مصون از تقلب نیستند، اما ریسک و دشواری آنها بسیار بالاست. «جودی هالستن لایچاک»، استاد دانشگاه ایلینوی، تجربهای از امتحان شفاهی آنلاین نقل میکند که در آن بازتاب نور صفحه نمایش در عینک دانشجویی توجه او را جلب کرده بود. به گفته او، دانشجو تلاش میکرد پرسشها را همزمان برای هوش مصنوعی تایپ کند، اما پاسخهای نامرتبط نشان داد که ابزار هوش مصنوعی قادر به ترکیب مفاهیم کلاس نبوده و در نهایت دانشجو مردود شد.
برخلاف تصور اولیه، بسیاری از دانشجویان پس از تجربه امتحان شفاهی از این روش رضایت داشتهاند. «لیلی لمان»، دانشجوی ۲۰ ساله، میگوید هرچند ابتدا از این نوع امتحان ترسیده، اما در نهایت آن را به آزمونهای کتبی ترجیح داده است: «در امتحان شفاهی فقط خودت هستی و دانشت؛ هیچ راهی برای استفاده از هوش مصنوعی وجود ندارد.»
این روش تنها به علوم انسانی محدود نشده و در رشتههای فنی نیز نتایج مثبتی داشته است. «مارک چین»، استاد دانشگاه وندربیلت، در درس برنامهنویسی R از امتحان شفاهی استفاده میکند. او با نشاندادن یک قطعه کد از دانشجو میخواهد توضیح دهد که کد چه کاری انجام میدهد؛ روشی که نشان میدهد دانشجو منطق برنامه را درک کرده یا صرفاً آن را کپیپیست کرده است.
گزارشها حاکی از آن است که این شیوه حتی در کلاسهای بسیار پرجمعیت، از جمله کلاسهای ۶۰۰ نفره در کانادا و دورههای مهندسی دانشگاه کالیفرنیا، با موفقیت اجرا شده است.
با وجود تمام مزایا، کارشناسان تأکید میکنند که امتحانهای شفاهی بهتنهایی نمیتوانند مشکل استفاده گسترده از هوش مصنوعی در دانشگاهها را حل کنند. به نظر میرسد آموزش عالی برای مواجهه با این چالش، نیازمند ترکیبی از روشهای ارزیابی جدید، سیاستگذاری شفاف و آموزش نحوه استفاده درست از هوش مصنوعی است.
منبع: دیجیاتو