به گزارش شهرآرانیوز، طبق قانون ایران، (بند ۳ ماده ۱۸ قانون گذر نامه) زنان متاهل ولو کمتر از ۱۸ سال تمام، برای گرفتن گذرنامه و خروج از کشور، اصولاً باید اجازه کتبی شوهر خود را داشته باشد. به بیان دیگر، قانون این اختیار را به شوهر اعطاء کرده و به نحوی اختیار زن را در این زمینه محدود نموده است.
برای اینکه زن همواره وابسته به اجازه شوهر نباشد، میتواند از همسر خود یک «وکالتنامه رسمی بلاعزل جهت اخذ گذرنامه و خروج از کشور» دریافت کند.
مفهوم این وکالتنامه آن است که شوهر به زن اختیار میدهد بدون نیاز به حضور، امضا یا اجازه مجدد شوهر، شخصاً برای صدور یا تمدید گذرنامه و همچنین خروج از کشور اقدام کند البته اجازه مرد میتواند در قالب سند رضایت نامه محضری نیز تنظیم گردد. وکالتنامه اشاره شده میتواند به دو روش تنظیم گردد؛ یا همزمان با عقد ازدواج و بهعنوان یکی از شروط ضمن عقد نکاح، و یا پس از ازدواج و با توافق زن و شوهر، از طریق تنظیم سند رسمی در دفتر اسناد رسمی.
نکته بسیار مهم این است که درج شرط اجازه خروج از کشور در عقدنامه، بهتنهایی کافی نیست. اداره گذرنامه صرفاً «وکالتنامه رسمی بلاعزل» را معتبر میداند؛ بنابراین شوهر باید حتماً با حضور در دفتر اسناد رسمی، این وکالت را به نام زن تنظیم کند. بلاعزل بودن وکالت نیز اهمیت اساسی دارد؛ زیرا در صورت عزلپذیر بودن، شوهر میتواند بعداً وکالت را فسخ کرده و اجازه خروج را پس بگیرد.
در متن این وکالتنامه، شوهر به زن اختیار میدهد که بخش «اجازه شوهر» در فرمهای مربوط به گذرنامه را بهجای او امضا کند و بدون نیاز به اخذ اجازه جدید، نسبت به صدور یا تمدید گذرنامه اقدام نماید.
برخی دفاتر اسناد رسمی اعلام میکنند که به دلیل پنجساله بودن اعتبار گذرنامه، وکالت نیز باید محدود به پنج سال تنظیم شود؛ در حالی که اگر وکالتنامه بدون محدودیت زمانی تنظیم گردد، زن میتواند مادامالعمر از همان وکالتنامه برای اخذ یا تمدید گذرنامه استفاده کند و نیازی به دریافت اجازه مجدد نخواهد داشت.
در وکالتنامهای که از طریق دفاتر اسناد رسمی صادر میگردد حضور زن در هنگام تنظیم الزامی نبوده و مرد میتواند یکطرفه این وکالت را اعطاء کند ولی از آنجا که شروط ۱۲ گانه سند ازدواج به منزله توافق ضمن عقد محسوب میگردد و درج شرط اذن در خروج از کشور در زمان ثبت نکاح انجام میپذیرد حضور زوجین برای امضای شروط الزامی است.