طبق گفته‌های وزارت آموزش وپرورش در سال تحصیلی جدید اولویت با حضور بچه‌ها در مدرسه است. این درحالی است که هفته هاست ۱۳ استان کشور جزو مناطق قرمز و ۱۵ استان دیگر در وضعیت هشدار قرار دارند.
محبوبه عظیم زاده | شهرآرانیوز؛ هنوز زمان زیادی از کنکور و حاشیه‌های کرونایی آن فاصله نگرفته ایم که رسیدن به نیمه شهریور و بازآمدن بوی ماه مهر، حرف وحدیث‌های زیاد و جدیدی را به وجود آورده است.
صحبت‌هایی که البته این مرتبه فقط محدود به چند ساعت حضور سر جلسه یک امتحان نیست. مسئله رفتن یا نرفتن به مدرسه است. داستان بازگشایی مدارس از ماه‌ها پیش مشخص بود و درباره آن بحث شد، یعنی از روز‌هایی که کرونا این طرف و آن طرف جولان می‌داد و روند مبتلا‌ها و فوتی‌ها صعودی بود.
ستاد ملی مقابله با کرونا در نشستی که سی ویکم خرداد داشت، ۱۵ شهریور را به عنوان روز آغاز سال تحصیلی جدید در مدارس و دانشگاه‌ها اعلام کرد. به دنبال این موضوع صحبت از حضوری و غیرحضوری برگزارشدن کلاس‌ها هم به میان آمد.
آموزش مجازی نکته‌ای بود که در روز‌های پایانی سال تحصیلی گذشته به حد قابل توجهی در معرض امتحان قرار گرفت که نتیجه خوشایندی را به بار نیاورد و بیشتر از همیشه ضعف‌های زیرساختی اینترنت را در یک حد وسیع به رخ کشید، به ویژه در مناطق محروم.
مدتی پیش قرار شد که اختیار اعمال محدودیت‌ها در مناطقی که وضعیت آن‌ها به لحاظ درگیری با ویروس کرونا قرمز مشخص شود، به مسئولان محلی واگذار شود، البته با کسب موافقت وزیر بهداشت، وزیر کشور و تأیید رئیس جمهور. حالا، اما طبق گفته‌های وزارت آموزش وپرورش و دقیقا یکی دو روز مانده به آغازسال تحصیلی جدید، اولویت با حضور بچه‌ها در مدرسه است، البته با رعایت پروتکل‌های بهداشتی. این درحالی است که هفته هاست ۱۳ استان کشور جزو مناطق قرمز و ۱۵ استان دیگر در وضعیت هشدار قرار دارند. یعنی از ۳۱ استان کشور فقط ۳ استان باقی می‌ماند که در شرایط بی خطر و سفید هستند.
سازمان نظام پزشکی: یک فاجعه انسانی در کمترین زمان
به دنبال این تصمیم، عباس آقازاده، رئیس مجمع عمومی سازمان نظام پزشکی، به صورت رسمی و مکتوب از ستاد ملی مبارزه با کرونا درخواست کرد از بازگشایی حضوری مدارس در تمام مناطق کشور جلوگیری کند. او در بخشی از درخواست خود نوشت: «این «دستور» جناب وزیر، با شرایط حاکم بر همه گیری ویروس کرونا و وضعیت «قرمز» بسیاری از مناطق کشور هم خوانی ندارد. به خطرانداختن جان میلیون‌ها دانش آموز و آموزگار و خانواده‌های ایشان و دخالت در کارشناسی تخصصی نحوه مقابله و مبارزه با بیماری از سوی مسئولان غیرمرتبط با امور بهداشتی، می‌تواند در کمترین فاصله زمانی به یک فاجعه انسانی تبدیل شود.»
مینو محرز، عضو ستاد مقابله با کرونا، هم که حالا به یکی از چهره‌های آشنا در نظر مردم تبدیل شده است، دراین باره نکاتی را گوشزد کرده و گفته است: «تا حد امکان تجمعاتی که به طور معمول هر روز و ساعت‌ها در مدارس انجام می‌شده است، نباید رخ دهد.» او به این نکته هم اشاره کرده است که مدارس می‌توانند بهترین جا برای انتقال ویروس باشند و صرف استفاده از ماسک و فاصله فیزیکی کافی نیست و کلاس‌ها باید در هر ساعت ۱۰ مرتبه تهویه شوند. نگرانی‌های خانواده‌ها هم در این میان به شدت احساس می‌شود.
نگرانی‌هایی که بیان می‌کند با وجود اینکه پایان این بیماری زمان مشخصی ندارد، واکسن یا درمان قطعی برای آن وجود ندارد، رفتاری که این ویروس از خودش نشان می‌دهد دائم درحال تغییر است و سرعت انتقال ویروس همچنان بالاست، آیا واقعا انتخاب اصلح، فرستادن دانش آموزان به مدرسه است یا مشابه شرایطی که برای برپایی آزمون‌های ورودی به دانشگاه‌ها پیش آمد، باید نگرانی‌های طولانی مدت تری را متحمل شد؟ حالا خیلی از خانواده‌ها از دنیای مجازی برای بیان نظر‌ها و دغدغه‌های خود استفاده کرده اند.
عده‌ای در این میان واقعا نمی‌دانند بهترین تصمیم چیست و مردد مانده اند: «والا خودمونم نمی‌دونیم چی کار کنیم. پسر من کلاس اوله. کلاساشونم به صورت زوج و فرد تشکیل می‌شه، ولی با این حال، مدرسه از ما برای حضور بچه هامون سر کلاس # رضایت_ نامه کتبی گرفته.» عده دیگری هم ترجیح دادند با مسئولیت و ترجیح شخصی خودشان کودکان خود را به مدرسه نفرستند: «من که پسرم رو نمی‌فرستم. مگه بچه م رو از سر راه آوردم که دستی دستی باعث بیماری یا اتفاق بد بشم؟ باید فکری کنن. ما خانواد‌ها واقعا #نگرانیم.»
این موضوع حتی دیروز در نظرسنجی‌های کانال‌های خبری هم دیده شد تا جایی که در یکی از این نظرسنجی ها، از ۶۷ هزار رأی دهنده، ۷۰ درصد گفته بودند که فرزندشان را به مدرسه نمی‌فرستند. کاربر دیگری هم به خطری که کودکان دبستانی را تهدید می‌کند اشاره کرد و گفت: «بچه‌های دبستانی نمی‌توانند اصول بهداشتی را رعایت کنند. در خانه نمی‌شود کنترلشان کرد، وای به حال مدرسه با آن ازدحام و شلوغی.».
اما جالب‌ترین واکنش‌ها به صحبت رئیس مرکز هماهنگی حوزه وزارت آموزش وپرورش بود که گفت: «والدین شنبه صبح از مدارس فرزندانشان کسب اطلاع کنند». کاربری درباره این صحبت توئیت کرد: «یعنی انتظار دارید حدود ۱۵میلیون #دانش آموز صبح شنبه زنگ بزنن مدرسه بپرسن هستید ما بیایم #مدرسه؟!»
تجربه کرونایی آموزش در کشور‌های دیگر
آغاز سال تحصیلی و بازگشایی مدارس جزو مسائلی است که برای کشور‌های زیادی به یک مسئله جدی تبدیل شده است. با این حال، تمام آن‌ها به نوبه خود سعی کرده اند با اعمال قانون‌هایی که البته خیلی اوقات سخت گیرانه هم نیست، شرایط را تعدیل کنند.
در دانمارک با وجود اینکه آمار ابتلا به کرونا در هفته‌های گذشته روند صعودی داشته است، کودکان دبستانی از اواسط آوریل به مدرسه رفتند و از هجدهم ماه می‌هم دانش آموزان ۱۲ تا ۱۶ سال راهی مدارس شدند. با این حال، دانمارک کشوری بود که تدابیر زیادی را برای حضور در مدرسه اعمال کرد. تدابیری مثل تعیین ساعات متفاوت ورود به مدرسه، توصیه به شستن مکرر دست ها، تمیزکردن مدرسه در طول روز و قراردادن کودکان کم سن وسال‌تر در گروه‌های کوچک. در اسپانیا برخی کودکان در اواخر می‌راهی مدرسه شدند، اما به صورت داوطلبانه.
سپتامبر، اما ماهی است که همه دانش آموزان باید به کلاس برگردند. در اسپانیا از مدارس خواسته شده است قوانینی را به عنوان پروتکل‌های بهداشتی رعایت کنند. قوانینی مثل اینکه توالت‌ها باید روزی ۳ مرتبه شسته شود، ساختمان و وسایل مدرسه باید دست کم روزی یک مرتبه تمیز شود، فعالیت در فضای باز باید برای مدارس اولویت باشد، ساعات شروع، پایان و زنگ‌های تفریح متفاوتی باید در نظر گرفته شود و دانش آموزان باید فاصله حداقل یک ونیم متری را از یکدیگر رعایت کنند.
ایتالیا یکی دیگر از کشور‌هایی بود که در بحران کرونا اوضاع سختی را پشت سر گذاشت و دقیقا به همین دلیل تمام مدارس در مارس تعطیل شدند و حتی بعد از اینکه اوضاع بعد از قرنطینه کمی پایدارتر شد، در ماه می‌هیچ کلاس درسی برگزار نشد و آغاز کار آن‌ها به چهاردهم سپتامبر موکول شده است، البته با رعایت شروطی. به عنوان مثال با هدف کاهش تجمعات، روز تعطیلی مدارس هم به روز‌های درس آموزی تغییر پیدا کرده است. ماسک زدن برای دانش آموزان و استفاده از ماسک و شیلد برای معلمان ضروری است و کلاس‌های درس تا حد امکان در فضا‌های بزرگ مثل سالن‌های تئاتر یا موزه‌ها برگزار خواهد شد.