نعیمه ظفر مربی جدید تیم ملی بسکتبال دختران قطر می‌گوید: مسئولان فدراسیون ایران خودشان حاشیه دارند، اما به دنبال حاشیه سازی برای دیگران هستند. از قطری‌ها در خصوص حاشیه‌سازی‌های طباطبایی و قاسمی چیز‌هایی می‌شنوم که خجالت می‌کشم!
گروه ورزش/شهرآرانیوز، نامش نعیمه ظفر است. با اصالتی بروجردی، اما بزرگ شدۀ تهران. بسکتبالیست، مربی بسکتبال. با مدرک دکترای بیومکانیک ورزشی (مهندسی ورزش). استاد دانشگاه، اما حدود سه ماه است که همۀ این موقعیت‌ها در کشورش را رها کرد و مقیم دوحه در قطر شد. عاشق ایران است و وطنش را به خاطر مشکلات و تنگنا‌های اقتصادی رها نکرد که با پول قطری‌ها زندگی‌اش را بنا کند. همین جا که بود دستش توی جیب خودش بود و نیاز مالی نداشت، اما عشق به کار کردن داشت. عشق به بسکتبال برای بسکتبال.
مدتی برای چشم‌انداز امیدواری در فدراسیون بسکتبال کوشید، اما زمانی که به تأثیرات با خواست و سلیقۀ فردی در تصمیمات ملی پی برد و از وقتی که با چشمانش دید به جای داشتن شورای راهبردی با افراد متخصص که در مورد یک پروژۀ یا پروسۀ ملی نظر بدهند، یک نفر مبنا را خواست فردی می‌گذارد و همان یک نفر طرحی را قبول یا رد می‌کند، فضا را برای کار کردن تاریک‌تر از حد تصورش دید و رفت.. نعیمه ظفر در بی اعتمادی فزایندۀ فدراسیون بسکتبال، با ارتباطاتی که از دو سال پیش با فدراسیون بسکتبال قطر و با هدف کار سیستماتیک در زمینۀ پایه‌های بسکتبال برقرار ساخت، به این کشور مهاجرت کرد و حالا فدراسیون بسکتبال قطر خبر مربیگری مربی زن ایرانی تیم‌های ملی بسکتبال و سه نفره دختران این کشور را به صورت رسمی اعلام کرد. صحبت‌های این مربی را در ادامه می‌خوانید.
چه شد که راهی قطر شدید و همکاری تان با قطری‌ها از کی شروع شد؟
من از دو سال پیش کارم را با فدراسیون بسکتبال قطر به صورت آزمایشی شروع کردم. برنامه‌هایم را با فدراسیون قطر در میان گذاشتم و در دو تورنمنت برای قطری‌ها شرکت کردم. پس از آن کارم را حدود سه ماه است که از سرگرفتم. در ابتدا به عنوان مربی جوانان دختر و روز یکشنبه هم حکم مربیگری‌ام در تیم ملی بزرگسالان دختر قطر به طور رسمی اعلام شد. واقعیت این است قطری‌ها بعد از مشاهدۀ برنامه‌هایم در تیم سه نفره جوانان، پیشنهاد مربیگری تیم بزرگسالان را به من دادند که قبول کردم. من در ابتدای امر، گزینه‌های خود در زمینۀ توسعۀ بسکتبال گروه‌های سنی را به عنوان نخستین اقدام در این مسیر روی میز قطری‌ها گذاشتم که مورد توجۀ آن‌ها قرار گرفت. پس از آن بنا به اهداف فدراسیون بسکتبال قطر، روی رشد و پیشرفت منابع انسانی قطری‌ها مطالعه کردم و برنامه‌ای را در همین زمینه نوشتم که باز هم مورد توجه واقع شد.
هدف و برنامه شما در قطر چیست؟
کار من اینجا مشروط به مدال‌آوری و قهرمانی و در مجموع هیچ‌گونه نتیجه‌گیری‌ای نیست. این‌ها می‌خواهند من تیم‌های جدیدی را برای‌شان پایه‌گذاری کنم. ما الان تیم‌های سه نفره را به راه انداختیم و فعالیت‌های‌شان تنظیم شده است. اخیراً تورنمنتی داخلی برگزار شد که ۸ تیم دختران در آن شرکت داشتند. این حرکت را در مدارس امتداد می‌دهیم و بعد استعداد‌ها را جذب می‌کنیم تا پایه‌های قوی‌تری داشته باشیم. قطر، اصلاحات ساختاری در میدان بسکتبال را هدفگذاری و برنامه‌ریزی کرده است. ترمیم‌بخشی نیرو‌های قطری و جدا سازی بازیکنان غیر قطری که تاکنون هزینه‌های زیادی برای آنان با موفقیت‌های مقطعی داشته، اما با برنامۀ جدید، سرمایه‌گذاری روی نیرو‌های قطری آغاز شده است. با چنین برنامه‌ای و جلب مشارکت همگانی اعم از نهاد‌ها و خانواده‌ها و … اوضاع را به سامان‌تر می‌سازد.
آیا با وجود منابع انسانی معدود در بسکتبال قطر می‌توان به برنامه‌های تان امیدوار بود؟
قطری‌ها فقط دنبال مدال نیستند یا اینکه فقط بخواهند بازیکنان خارجی را تبعه کنند. ساختن مربیان پایه و بازیکن قطری از اهداف مهم فدراسیون بسکتبال قطر است. برای فدراسیون قطر نکتۀ مهم، حضور در میادین بین‌المللی با بازیکنان قطری است در صورتی که چند نفر غیرقطری دارند، اما آنان را کنار گذاشتند. سه هفتۀ دیگر هم کلینیک تخصصی مربیگری برای مربیان قطری برگزار می‌شود. تمامی این کار‌ها در راستای پشتوانه‌سازی برای بسکتبال قطر در حال برنامه‌ریزی است. مقایسه ایران و قطر به لحاظ منابع انسانی درست نیست، اما سازماندهی و امکانات متناسب با همین مقدار ظرفیت‌ها امیدوارمان می‌کند.
پس از کار در قطر راضی هستید؟
بله، بر خلاف فدراسیون بسکتبال ایران، تمام وقت من اینجا در بسکتبال می‌گذرد و در حال لذت بردن از بسکتبال هستم. در اواخر دورۀ مشحون با ۷۰ تا مربی کار تدریس را شروع کردم. یکی از بخش‌های تمرینی من، تمرینات در آب بود. این تمرینات برای ساختاربدنی بچه‌ها مناسب است و نیاز به حرکات اصلاحی در دورۀ بزرگسالان را کم می‌کند. این طرح در ایران منتقدان زیادی داشت در حالی که اینجا یک دکتر بیومکانیک و یک دکتر رفتار حرکتی کاملاً موافق با طرح من هستند و با امکاناتی که در اختیارم گذاشته شده به فکر ساختار بدنی متناسب با بسکتبال در گروه‌های مختلف سنی هستیم. این طرح‌ها محصول نعیمه ظفر به تنهایی نیست. استاندارد‌های آموزش فیبا با مشاهده تجربیات مؤفق کشور‌هایی مثل ترکیه و صربستان است. زمانی بود به طباطبایی می‌گفتم ارتباطات‌مان را با بسکتبال گرجستان بیشتر کنیم، اما واکنش او جالب بود و می‌گفت گرجستان جایی در بسکتبال ندارد در صورتی که گرجی‌ها با برنامۀ صرب‌ها پیش رفتند و صربستان را در بازی‌های مقدماتی اروپا بردند. من عاشق مربیگری هستم و کارم را به بهترین شکل انجام می‌دهم به شرطی که با آدم‌های درست و حسابی کار کنم.
یعنی در ایران شرایط برای کار فراهم نبود که به قطر رفتید؟
ببینید به اعتقاد من ورزش یک بستر زبانی بین‌المللی مشترک دارد و در همه جای دنیا از مربیان و بازیکنان در راستای اهداف ورزش برنامه و کار می‌خواهند. ما هر کجای دنیا باشیم بسکتبال، بسکتبال است، اما به نظر در ایران قواعد زبانی ورزش تغییر کرده است. برای داشتن بسکتبال باید با خیلی از اشخاص ارتباط بگیری یا وابسته به فلان پیج و کانال باشی و تن به یکسری کار‌ها بدهی تا اجازه بدهند کار کنی! بیرون از ایران زبان بسکتبال، بسکتبال است. از تو بسکتبال می‌خواهند. دنبال حاشیه‌سازی نیستند و وقتی می‌فهمند کاری را «بلدی»، می‌گویند از تو استفاده می‌کنیم.
در ایران هم دنبال اجرایی کردن این برنامه‌هایی که الان برای قطری‌ها دارید، بودید؟
بله، کاری که الان من برای قطری‌ها انجام می‌دهم دقیقاً از روی برنامه‌هایی است که در ایران به دکتر طباطبایی، رئیس فدراسیون بسکتبال تحویل داده بودم، اما جواب او و مسعود قاسمی مدیر تیم‌های ملی به من این بود که ظفر، چقدر تو حاشیه داری؟ حاشیۀ من کارم بود که نناد ترونیک، مربی صرب هر کجا می‌رفت از طباطبایی می‌خواست در کلینیک‌های مربیگری که در شهر‌های مختلف برگزار می‌شد به عنوان اسیست همراهش باشم، چون نناد بار‌ها جلوی من به طباطبایی می‌گفت، ظفر، بسکتبال بلد و بسکتبالش بر اساس متد‌ها و استاندارد‌های به روز است. با تحریک قاسمی که در تمامی امور فدراسیون دخالت می‌کرد کار من را متوقف کردند و مرا با نناد به شهر‌ها نمی‌فرستادند. حقوق مرا قطع کردند تا از فدراسیون آن‌ها بیرون بروم. حقوق من در سال ۱۳۹۷، یک میلیون و ۳۰ هزار تومان بود. این مبلغ در حد هزینۀ رفت و آمد من به سالن آزادی هم نمی‌شد. آن وقت در پنجرۀ دوم کاپ آسیا دیدم طباطبایی با یک عده افراد برای تفریح به قطر آمدند.
و در آنجا واکنش‌ها به حواشی که قاسمی و طباطبایی در قطر به وجود آوردند چه بود؟
هنوز هم بعد از ماجرا‌های سفر طباطبایی و قاسمی به قطر و آن اتفاقات، مسائلی از طرف قطری‌ها در خصوص حاشیه‌سازی‌های این دو نفر می‌شنوم که خجالت می‌کشم. کسانی که در مملکت من بقیه را به حاشیه سازی برای بسکتبال متهم می‌کنند و خیلی‌ها را به همین بهانه کنار گذاشتند خودشان در این سه سال و چهار سال تا پایان دوره ریاست، اصلاً به فکر بسکتبال نیستند و ۴۰ سال بسکتبال ایران را عقب انداختند.