ماجرای مارگزیدگی مداوم «عسگر شریفی» در روستای تل پوک فارس + فیلم

مارها از جان عسکر چه میخواهند

شماره عسگر شریفی روکه مار زدگی دارد رو کسی دارد

باسلام
والا هر روزه یه خبرای از گوشه کنار دنیا میشنوی ومیبینی که
ادم حیرت زده میشه. به قول معروف عمر زیاد همه چی
می بینی. البته استیحصال این مرد از مار گزیدگی نشان از
بی فکری خودش هست. حالا باید دانست که مار ها بیرون نیشش میزنن یاداخل خونه اگه داخل هست خب یه راحی داره اگه بیرون هم هست خب اونم یه راهی. والبته تا الانم که نمرده دیگه نمیمیره

جلل خالق

خوب میتونن یک ورق حلبی به پاشون ببندند یا یه محافظ فلزی یا چرمی بالاخره یه محافظ به پاش ببنده

همه جا عسگر

با اهداء سلام
در موضوع مارگزیدگی 28 ساله نظر به اینکه اندکی مطالعات آزاد زیست شناسی دارم موارد زیر را قابل عرض و یکی از ‏احتمالات می دانم:‏
‏1-‏ هر حیوانی وقتی احساس خطر کند، اقدام پیشگیرانه انجام خواهد داد. فرار یا حمله ‏
‏2-‏ هر فردی وقتی از حیوانی بترسد، حیوان ترس او را درک کرده و تصور خواهد کرد که ترس او موجب اقدام برای ‏کشتن حیوان خواهد شد و لذا اقدام پیشگیرانه انجام خواهد داد.‏
‏3-‏ اغلب حیوانات با لب بویایی خود هورمون عواطف را که ترس نیز جزو آن ها است از فاصله های مختلف حس می ‏کنند. ‏
‏4-‏ پای راست کاراترین بخش از بدن برای کشتن مار می باشد، لذا مار به طور غریزی به این بخش حمله خواهد کرد.‏
‏5-‏ این آقا برای بار اول که توسط مار گزیده شده، بسیار ترسیده است. بنا بر این ترس زیاد او باعث ترشخ فراوان هورمن ‏عواطف می شود و هر مای که به وی نزدیک تر باشد، اقدام پیشگیرانه انجام خواهد داد.‏
‏6-‏ راه حل: الف: هجرت از آن روستا به شهر که مار کمتری وجود دارد. ب: از بین بردن ترس این فرد از مار به وسیله ‏بازی با مارهای بدون نیش – محبت به مارها با انداختن گوشت برای آن ها - پوشیدن چکمه، دستکش و نمد پیچ کردن ‏و پوشاندن بخش هایی از بدن که در معرض خطر قرار دارد. (خوشبختتانه از نظر فیزویولوژیکی پای راست دورترین ‏بخش به قلب می باشد و این شانش زنده بودن این هم وطن عزیز را افزایش داده است.)‏

مارهای جعفری مارهای کینه ای وخطرناک هستند این آقای عسگر احتمالا حالا یا عمدا یا سهواآنها را کشته یا اذیت کرده ویا لانه آنها را خراب کرده است واین مارها با او کینه برداشته اند

چکمه پاش کنه

مارها حافظه بسیار قوی دارند. اگر شخصی کاری کرده باشد که در حافظه آنها مانده باشد، هرگز رهایش نمی کنند. تنها راه مهاجرت به روستایی دیگر است.