ورزش قبل از اینکه رنگ‌و‌بوی حرفه‌ای بگیرد و مادیات حرف اول و آخر آن را بزند، سالیان دراز با عشق و همت آدم‌هایی زنده بود که بی‌منت خادم ورزش بودند.
به گزارش شهرآرانیوز، ورزش قبل از اینکه رنگ‌و‌بوی حرفه‌ای بگیرد و مادیات حرف اول و آخر آن را بزند، سالیان دراز با عشق و همت آدم‌هایی زنده بود که بی‌منت خادم ورزش بودند. این ستون می‌کوشد دوشنبه هر هفته یکی از این حامیان بی‌نام‌و‌نشان را معرفی کند؛ باشد که پاسداشتی اندک در قبال کار‌های بزرگ آنان باشد.
نام و نام خانوادگی: عباس اعطایی
تاریخ تولد: ۷ فروردین ۱۳۲۸
تاریخ فوت: ۱ اردیبهشت ۱۳۹۹
محله زندگی: خیابان صاحب‌الزمان (عج)
حامی تیم فوتبال ابومسلم مشهد
او هم یکی از یاران وفادار ابومسلم بود که در دهه ۶۰ پابه‌پای مرحوم جهانگیر زنده‌دل، مرحوم علی روحانی، صیامی، خیامی، رضایی و چند تن دیگر برای ابومسلم از جان مایه می‌گذاشتند؛ برای ابومسلم که نه، برای عشقشان، برای مشکی‌های دوست‌داشتنی. عباس اعطایی از آن‌هایی بود که محل کارش را پاتوق ابومسلمی‌ها کرده بود. بچه بامعرفت محله صاحب‌الزمان (عج) مشهد که اگرچه خانواده‌اش در کار تجارت لوازم خانگی بودند، خودش بنگاه معاملات و تعمیر خودرو داشت.
محل کارش در خیابان صاحب‌الزمان (عج) مشهد به دفتر باشگاه ابومسلم در دهه ۶۰ تبدیل شده بود و هروقت ابومسلمی‌ها، از بازیکن و کادر فنی گرفته تا مدیر و هوادار، می‌خواستند جلسه‌ای بگذارند و دورهمی داشته باشند، سروکله‌شان آنجا پیدا می‌شد. اعطایی هر کاری از دستش برمی‌آمد، برای فوتبال انجام می‌داد؛ برای ابومسلمی که همه زندگی‌اش بود. خودش در تشکیل تیم‌های پایه استقلال (تاج) نقش عمده‌ای داشت، اما همه عشقش رنگ مشکی بود. بعد از انقلاب در شکل‌گیری ابومسلم نقش زیادی داشت و اسناد و مدارکی را در اختیار داشت که نشان می‌داد او مالک واقعی ابومسلم است، اما حقیقتش هیچ‌گاه ثابت نشد. برادر بزرگ‌ترش بازیکن بود و خودش هم سرپرستی تیم‌های پایه منتخب استان را سال‌ها عهده‌دار بود.
زمان ریاست اعتمادگلستانی در هیئت‌فوتبال، دبیرش بود و از بچگی دور و بر سعدآباد می‌پلکید. خیلی‌ها بزرگ‌ترین خدمت او به ابومسلم را این موضوع می‌دانستند که دفتر کارش را به دفتر باشگاه تبدیل کرده بود. با وجود این، منیت‌ها و بی‌مهری‌ها رفته‌رفته ابومسلم را از او دور کرد. این اواخر هم بیماری کلیوی و بیماری قند امانش را برید. اعطایی همین چندماه پیش بر اثر بیماری دار فانی را وداع گفت تا در خاموشی و سکوت غربت عصر کرونا به خاک سپرده شود و در جوار بارگاه ملکوتی امام هشتم (ع) برای همیشه آرام بگیرد. روحش شاد و یادش گرامی.