لیلا جانقربان| شهرآرانیوز- هنوز دوربین را روشن نکرده ایم که سر حرف را از دغدغه هایش برای زنان باز کرده است. دستی به لبه های نامرتب روسری اش می کشد و می گوید: همه می گویند مقنعه بپوش تا راحت باشی ولی من آنقدر روسری می پوشم تا پوشیدن لباس های رنگی بین زنان محجبه فرهنگ شود. اصلا اگر جایی مسئولیت بگیرم پوشیدن لباس های مشکی بجز ایام عزاداری را ممنوع می کنم!
بعد لبخندی می زند و نگاهی به ساعتش می کند که ما را هم متوجه جلسات بعدی و قرارهای دیگرش کرده باشد اما حرفی از اینکه عجله کنیم که وقت ندارد نمی زند.
خیلی ها او را به عنوان زنی می شناسند که همیشه به دنبال احقاق حقوق زنان بوده است و برای رسیدن به این هدف، خودش جلوی صف ایستاده و پیشتاز بوده است.
شهناز رمارم از آن دست زن هایی است که هیچ مانعی چرخ های بودن او را لنگ نکرده است و از همان ۹ سالگی با ذهنی پرسشگر به دنبال یافتن نقش و جایگاه خود در جامعه با مبنا قرار دادن آیات، احادیث و روایات ها بوده و الگو برداری اش از زنان بزرگی همچون خدیجه سلام ا...، حضرت فاطمه علیها سلام و حضرت زینب علیه السلام بوده است.
با خودم می گویم شاید همین الگو کشی هایش باعث شده است که عطری مادرانه همیشه به همراه داشته باشد و در عمق نگاهش چشمه ای از گذشت جا خوش کرده باشد.
او که از ۱۲ سالگی مشهد نشین شده و همزمان با روزهای انقلاب و جنگ زندگی در این شهر را تجربه کرده است، رو به دوربین ما می نشیند و از سال های کودکی، ازدواج در ۱۷ سالگی، روزهای مادرانگی برای ۴ فرزند قد و نیم قد و شیوه های تربیتی، فعالیت های اجتماعی و آرزوهایی که در سر دارد می گوید و گاهی هم به مسائل روزی که این روزها زنان را نگران کرده است گریز می زند و حرف از قانون جدید مهریه را نیز به میان می کشد و دغدغه هایش را از این تصمیم گیری نیز به ما می گوید