در لیگ برتر والیبال تقریباَ هفته‌ای نیست که داوری مورد هجمه و بی‌حرمتی قرار نگیرد، اما رئیس پروازی این تشکیلات وقت کافی برای پرداختن به نارسایی‌ها را ندارد.
گروه ورزش/شهرآرانیوز، هفته بیست‌وهفتم لیگ برتر والیبال هم خالی از حاشیه نبود و در دیداری که ۲ تیم شهرداری ورامین و شهرداری ارومیه به مصاف یکدیگر رفتند، درحالی‌که نماینده ورامین ۳ بر ۲ بازی را برده بود، در آخر دیدار پوریا یلی و فرهاد سال‌افزون، بازیکنان شهرداری ارومیه، باعث به وجود آمدن حواشی شدند. سال‌افزون به‌سمت داور رفت و فریاد می‌کشید که «یک داور خوب برای بازی بگذارید» و در آن‌طرف هم پوریا یلی فیلم‌برداری که درحال ضبط این لحظه‌ها بود را هل داد و اگرچه از یک نفر هم سیلی خورد، دست از بی‌احترامی به فیلم‌بردار برنداشت تا اینکه به زور دیگر هم‌تیمی‌هایش راهی رختکن شد!
نشست کمیته انضباطی فدراسیون والیبال برای بررسی این موضوع، دوشنبه ۲۰ بهمن‌ماه برگزار شد و درنهایت پوریا یلی ۲ جلسه محرومیت قطعی از حضور در سالن مسابقه و ۳۰۰ میلیون ریال جریمه نقدی و فرهاد سال‌افزون هم ۲ جلسه محرومیت که تا پایان لیگ ۱۳۹۹ به‌حالت تعلیق درآمده است و ۲۰۰ میلیون ریال نیز جریمه نقدی شد.
کمیته انضباطی فدراسیون والیبال همان‌گونه تصمیم گرفت که فکر می‌کردیم. بدیهی است که در این اوضاع حساس لیگ برتر، نباید سرنوشت یک باشگاه پرطرف‌دار فدای رفتار ناپسند یکی‌دو ورزش‌کار شود، اما آیا جریمه نقدی در نظر گرفته شده مطابق با میزان رفتاری است که ۲ بازیکن سطح ملی مرتکب شده‌اند؟ در این بین نبود ۲ بازیکن یادشده در ۲ مسابقه باقی‌مانده از دور مقدماتی لیگ برتر ممکن است به رده‌بندی تیم شهرداری لطمه بزند، اما همین که تصمیمات و ملاحظات باهم مدنظر قرار گرفته‌اند، باید گفت که دم شما گرم!
اما از این موضوع که هر هفته در لیگ والیبال شاهد اعتراضات و حواشی هستیم، نمی‌شود گذشت. خداراشکر که مسابقات امسال بدون تماشاگر برگزار می‌شود، وگرنه اگر در شهر‌هایی که والیبال جنبه ورزش ملی دارد و حساسیت‌برانگیز است، چنین صحنه‌هایی رقم می‌خورد، معلوم نبود چه پیامد‌هایی داشت. به‌عنوان مثال اگر همین اتفاقات در ارومیه و در مقابل چشمان هزاران هوادار متعصب رقم می‌خورد، واقعا معلوم نبود چه اتفاقاتی می‌افتاد.
آنچه در هفته بیست‌وهفتم در تالار فدراسیون والیبال گذشت و بازیکن جوان یقه فیلم‌بردار تلویزیون را گرفت و باقی قضایا، دنباله سریال بی‌احترامی‌هایی است که از بدو ورود غیر والیبالی‌ها به این ورزش ریشه قوی‌تری پیدا کرده است و چه فایده که بنویسیم فلانی زیر گوش بهمان زد؟!
همه این‌ها معلول علت‌هایی است که نشان می‌دهد دست‌کم به‌لحاظ اخلاق و رفتاری، خانه از پای‌بست ویران است. جوان وقتی می‌بیند که به مربیان و بزرگانش برای یک صندلی چوبی بی‌احترامی می‌شود و آب از آب تکان نمی‌خورد، سرمشق می‌گیرد و ضدارزش جای ارزش‌های دیرینه والیبال را به‌عنوان یک ورزش دانشگاهی می‌گیرد.
عصبانیتی که جامعه ما را در بر گرفته است و خبرنگار و مربی و ورزش‌کار و نماینده مجلس نمی‌شناسد، زمانی که آدم‌ها مسئولیت‌پذیر نباشند وضعیت را حادتر می‌کند. تقریبا هفته‌ای نیست که به داوری هجمه و بی‌حرمتی نشود، اما رئیس پروازی این تشکیلات وقت کافی برای پرداختن به نارسایی‌ها را ندارد. عجیب اینکه هر فردی که مدعی شده است، سوت را بر گردنش می‌اندازند، چون همه در کارگاه پنبه‌زنی زندگی می‌کنند و هر روز دست به افشاگری می‌زنند و فیلم‌ها و حرف‌وحدیث‌ها را در طبق اخلاص می‌گذارند.
مهم نیست که سرمایه‌گذاری‌های میلیاردی تیم‌ها چگونه با یک سوت آقایان به هدر می‌رود. همه ما اشتباه می‌کنیم، اگر آن را بپذیریم و برای اصلاح خود گام برداریم، دیگر این رویه مذموم ادامه نمی‌یابد.
به‌درستی چه کسانی باید چرخه امور را زیر نظر داشته باشند؟ دبیر کمیته مسابقات دائم در سفر و مشغول نظارت است. از رئیس تازه‌وارد سازمان انتظاری نداریم، اما انصافا این رسم اداره مهم‌ترین بخش فدراسیون نیست، بخشی که آیین دوست‌یابی را به‌درستی انجام می‌دهد، اما از اداره لیگ چند صد میلیاردی بر نمی‌آید. چیزی به پایان لیگ باقی نمانده است، ولی انصاف ورزشی و اجتماعی حکم می‌کند که دست به خودشناسی بزنیم و اگر از عهده کار بر نمی‌آییم، استعفا کنیم و این، شهامت بزرگی است.