ایمان فروزان‌نیا - همین اول بگویم که خواندن این مطلب را به پدر و مادرهایی که نوزاد دارند یا افرادی که روحیه حساس دارند، توصیه نمی‌کنم. همه‌چیز از یک ویدئو شروع شد؛ ویدئویی که دیروز جزو داغ‌ترین ویدئوهای فضای مجازی بود و خبر از یک اتفاق تلخ در بیمارستان نور شهرستان شهریار واقع در استان تهران می‌داد. دوربین روی نوزاد تازه‌به‌دنیاآمده کمی مکث می‌کند. صدای هق‌هق و دل‌دل زدن نوزاد، خاطر هر بیننده‌ای را آزرده می‌کند. هیچ‌کس دور تخت خوشحال نیست. پدر کودک که معلوم است کمی قبل‌تر به تخت فرزندش بادکنک بسته‌اند، تندتند و بی‌هدف دور تخت قدم می‌زند. بعد دوربین روی دست کودک می‌رود و از انگشتی حکایت می‌کند که با سهل‌انگاری یک پرستار قطع شده است. ویدئو را خانواده کودک منتشر کرده و مدعی شدهاند یکی از انگشتان نوزاد تازه‌متولدشده‌شان در بیمارستان با قیچی بریده شده است.
مصاحبه دردناک پدر
اولین واکنش را خبرنگاران نزدیک به محل حادثه نشان دادند و به بیمارستان رفتند تا با پدر نوزاد صحبت کنند. خیلی زود ویدئوی صحبت‌های این پدر نیز مثل ویدئویی که از وضعیت جسمی کودک منتشر شده بود، در فضای مجازی داغ شد. پدر این کودک با سرووضعی پریشان و درحالی‌که نمی‌تواند جملات را به‌درستی پشت‌سر هم ردیف کند، می‌گوید: «ما دو تا سه ساعت پس از قطع انگشت فرزندم متوجه این حادثه شدیم، اما متاسفانه بیمارستان جراح نداشت که بتواند مشکل را حل کند. این اتفاق ساعت یک بعدازظهر افتاد اما جراح ساعت ۵بعدازظهر آمد و به من گفت احتمال درست شدن انگشت فرزندم ۵۰درصد است. او گفت باید هفت روز صبر کنیم و پس از هفت روز اگر انگشت خشک شد و افتاد، مشخص می‌شود عمل موفقیت‌آمیز نبوده است و اگر نیفتاد، عمل موفقیت‌آمیز بوده است. حالا با گذشت دو روز به من زنگ زده و گفته‌اند حال نوزاد بد است و به او دستگاه وصل کرده‌اند. درحال‌حاضر نه کسی به ما پاسخ‌گوست و نه اجازه ملاقات فرزندم را می‌دهند.»
خبرنگاری که این فیلم را تهیه کرده است، در ادامه خودش مقابل دوربین می‌آید و می‌گوید: مسئولان بیمارستان از پاسخ‌گویی به او خودداری و از بیمارستان، بیرونش کرده‌اند.
پخش ویدئو در اخبار تلویزیون
دردی که درمان نمی‌شود
این اولین‌باری نیست که خطای یک پزشک یا پرستار سوژه داغ فضای مجازی می‌شود. کشیدن بخیه از صورت بیمار، جاگذاشتن سوزن در قلب، جراحی اشتباه یک عضو و کلی داستان دیگر را می‌توانید با یک جست‌وجوی ساده در اینترنت پیدا کنید.
سوالی که پیش می‌آید این است که آیا خطاهای پزشکی در این سال‌ها زیادتر شدهاند یا به‌دلیل پیشرفت فناوری ارتباطی و وجود شبکه‌های اجتماعی، بیشتر دیده می‌شوند؟
طبق آمار درج‌شده در اخبار قصور احرازشده ازسوی کمیسیون پزشکی‌قانونی در سال97 نسبت‌به سال قبل از آن کاهش 19درصدی داشته است که این آمار را می‌توان نشانگر کاهش خطا و افزایش دقت در امور درمانی تلقی کرد. از آن طرف امکان اشتراک‌گذاری داستان در شبکه‌های اجتماعی باعث شده است که مردم بیشتر از گذشته درباره اتفاقات تلخی که در بیمارستان‌ها برایشان می‌افتد، صحبت کنند و خطاها و سهل‌انگاری‌های پزشکی بیشتر از قبل به چشم بیاید. آنچه این وسط باعث ناراحتی مضاعف و ایجاد جو علیه جامعه پزشکی می‌شود، نبود یک نهاد پیگیر و پاسخ‌گو در بیمارستان است.
در همین ماجرای قطع شدن انگشت نوزاد یادشده، پدر کودک بیشتر از هر چیز، از اینکه نه رئیس بیمارستان برای پاسخ‌گویی حضور داشته است نه معاون بیمارستان، کلافه بود. شاید اگر از همان اول یک نفر پیدا می‌شد تا این پدر نگران را آرام کند و از حق‌وحقوق قانونی و محفوظ او برای شکایت از پرستار و بیمارستان برایش بگوید، هیچ‌وقت کار به فضای مجازی کشیده نمی‌شد و افکار عمومی را درگیر نمی‌کرد. درد اصلی در بیمارستان‌های ما درد پاسخ‌گو نبودن و به حال خود رها کردن بیمار و اطرافیان اوست که تلخ‌ترین خاطرات را برای بسیاری از ما ساخته است و هیچ‌کس هم به فکر درمان آن نیست.