مهدی فرسنگی - مشکلات یکی دو تا که نیست؛ از کم توجهی در اجتماع گرفته، تا نگاه های سنگین فلانی و بهمانی در فلان میهمانی و بهمان جلسه، از گرانی سمعک و باتری، عمل های سنگین کاشت حلزون و نبود مترجم برای بیان حداقل نیازها. ناشنوایان حتی اگر تمام امکانات و ملزومات مورد نیاز خود را هم داشته باشند، باز هم نمی توانند سایه سنگین نگاه و ترحم دیگران را از خود دور کنند. برای دانستن بیشتر از مشکلات و مرارت های آن ها، معصومه ترابی مقدم، مدیرعامل کانون ناشنوایان خراسان رضوی، با ما هم کلام شده و از آنچه تاکنون از مشکلات این قشر گفته شده، بیشتر می گوید.
14هزار ناشنوا در استان
«ناشنوایان استان 14هزار نفرند و از این تعداد 4هزار نفر در مشهد زندگی می کنند. مشکلات اصلی آن ها سمعک و باتری سمعک، اشتغال، خدمات درمانی و پذیرش در اجتماع است.» این ها فتح باب حرف های ترابی مقدم است؛ حرف هایی که در ادامه به ابعاد جزئی تری از آن اشاره کرده و درباره قیمت سمعک این گونه بیان می‌کند: ناشنوایان برای خرید سمعک باید بین 8تا15میلیون تومان بپردازند. تعداد زیادی از آن ها این پول را ندارند و با کمک خیران و پس از تحقیق درباره وضعیت زندگی ناشنوا، هزینه خرید تأمین می شود. البته همیشه هم سمعک در بازار موجود نیست؛ از یک طرف نوسانات قیمت و از طرف دیگر تحریم ها باعث می شود همیشه امکان تهیه سمعک هایی که به طور عمده از سوئد وارد می شود، مهیا نباشد.
از او درباره خدماتی که کانون به ناشنوایان ارائه می دهد، می پرسیم و می گوید: مشاوره قبل و بعد از ازدواج و برگزاری کلاس های زبان اشاره ازجمله این خدمات است. معمولا بسیاری از خانواده ها مسائل اجتماعی و فرهنگی را به طور مختصر برای فرزندان توضیح می دهند، اما وقتی والدین وارد کانون می شوند، به خوبی زبان اشاره را فرامی گیرند و آگاهی های آن ها افزایش می یابد و تعامل بیشتری با فرزندان خود برقرار می کنند. البته بهزیستی استان نیز سامانه ای دارد که ناشنوایان در هر ساعت از شبانه روز می توانند با استفاده از آن، از خدمات اعزام حضوری مترجم استفاده کنند.
اما اینکه چه کسانی می توانند از خدمات سمعک استفاده کنند، پرسش دیگر ماست و ترابی مقدم در این باره می گوید: در سازمان بهزیستی فقط به دانش آموزان و دانشجویان خدمات سمعک ارائه می شود، اما خدمات کانون ناشنوایان فراتر از این است که به نوجوانان، جوانان، افراد میان سال و سالمندان نیز ارائه می شود.
کمبود هفتاددرصدی سمعک در استان
با وجود تمام تلاش هایی که صورت گرفته، 70درصد از ناشنوایان استان به خدمات سمعک نیاز دارند و آن گونه که مدیرعامل کانون ناشنوایان استان می گوید، بسیاری از ناشنوایان یا سمعک ندارند یا سمعک های آن ها فرسوده شده و نیازمند تعمیر یا تعویض است.
حالا اگر ناشنوایی سمعک نو هم داشته باشد، تهیه باتری‌های سمعک مشکل بعدی اوست: «هر ورق شامل 5باتری است و هزینه هر ورق نیز 17هزار تومان است. این تعداد باتری نیز کمتر از یک ماه جواب گو است و دوباره باید برای خرید باتری اقدام کنیم.»
کمبود مترجم و زیرنویس در تلویزیون
غصه های ناشنوایان به این موضوعات محدود نیست و ترابی مقدم می گوید: بسیاری از ناشنوایان از ترس تمسخر افراد ناآگاه، به حضور در اجتماع مایل نیستند. یکی از مهم ترین درخواست های ناشنوایان، حضور دائمی مترجم برای تمام برنامه های صداوسیماست. اکنون فقط در بخش های محدودی از اخبار تلویزیون شاهد حضور مترجم هستیم، اما ناشنوایان به طور عمده درخواست مترجم و زیرنویس برای برنامه های آموزشی، دینی و فیلم و سریال را دارند و حتی برای این مهم، ناشنوایان سراسر کشور با امضای طوماری برای صداوسیما، خواستار تسریع در اجابت خواسته های خود شدند، اما تاکنون در این باره اتفاق جدیدی نیفتاده است.
بی اطلاعی ناشنوایان از قوانین تصویبی
وی می افزاید: در مجلس شورای اسلامی وقتی قانونی به تصویب می رسد، همه از وجود آن مطلع می شوند، اما ناشنوایان یا آخرین گروه هستند، یا اصلا از وجود قوانین مطلع نمی شوند. نمونه اش قانون مربوط به کارت سوخت بود که بسیاری از ناشنوایان خیلی دیر از تغییرات و چگونگی دریافت کارت سوخت مطلع شدند. بهتر است هم زمان با تصویب و اعلام این قوانین در مجلس، مترجمی از طریق رسانه ملی، ناشنوایان را از تصویب قوانین جدید مطلع کند.
مستمری اندک ناشنوایان تحت پوشش بهزیستی، مشکل دیگری است که ترابی مقدم اعلام می‌کند و می گوید: با مستمری ماهانه 53هزار تومانی، چگونه می توان انبوه مشکلات معیشتی و اجتماعی ناشنوایان را پوشش داد؟
کاشت حلزون؛ حداقل 30میلیون تومان
مشکل بسیاری از ناشنوایان تا حدود زیادی با کاشت حلزون برطرف می شود، اما هزینه های گزاف ملزومات و هزینه جراحی، سد بزرگ دیگری است که پیش روی ناشنوایان قرار دارد؛ چنان که ترابی مقدم می گوید: جراحی کاشت حلزون حداقل به 30میلیون تومان هزینه نیاز دارد و در بسیاری از عمل ها، این هزینه به بالای 100میلیون تومان می رسد. او ادامه می دهد: بسیاری از کودکان و نوجوانان ناشنوا نیازمند همراهی بیشتر و اعتمادبه نفسی هستند که والدین به آن ها تزریق می کنند تا با این حمایت روحی بتوانند نقش آفرینی بیشتری در جامعه داشته
باشند.