فرهاد مجیدی، سرمربی تیم فوتبال امید ایران، با انتشار پیامی در صفحه شخصی خود از هدایت این تیم انصراف داد و دلیل آن را دخالت در امور سرمربیگری دانست. او در این پیام نوشت: «به‌خاطر دخالت‌های نادرست و غیرحرفه‌ای در امور سرمربیگری، تیم المپیک ایران را ترک می‌کنم. زمان زیادی از کارم در تیم امید و تلاش برای حل این مشکل گذشت؛ اما نهایتا ادامه این وضعیت شرم‌آور را به نفع تیم امید در آستانه یک تورنمنت مهم نمی‌دانم و روش‌هایی که بر اساس پست‌های تعریف‌نشده و غیراستاندارد توسط کمیته فنی بر تیم امید حاکم است، مطابق اصول مربیگری‌ام نبوده و نخواهد بود.» مجیدی که از دیروز دیگر سمتی در تیم امید ندارد، یکی دیگر از قربانیان تیمی است که برخلاف نامش هیچ امیدی به آن نیست. از سال2014 تا امروز، تیم امید در 5 سال 7 مربی مختلف داشته و جانشین مجیدی، هشتمین نفر خواهد بود. جالب اینکه از 7 مربی قبلی که در سال‌های اخیر قرار بوده ایران را به المپیک2016 و 2020 برسانند، فقط 2 نفر مربیان شناخته‌شده و باتجربه‌ای به حساب می‌آمدند که مرورری بر اسامی آن‌ها می‌تواند تأمل‌برانگیز باشد.
از همدان به آزادی
علیرضا منصوریان امروز مربی مطرحی در فوتبال ایران است؛ اما زمانی که به‌عنوان مربی تیم امید انتخاب شد، در کارنامه‌اش چیزی جز ناکامی با پاس همدان نبود. او مقطعی به‌عنوان دستیار قطبی و مربی موقت در تیم ملی بود و ناگهان، به عنوان سرمربی تیم امید انتخاب شد. منصوریان 3سال مربی ماند و درنهایت بدون دستاورد خاصی جدا شد.
همیشه در صحنه
بدون هیچ موفقیتی در هیچ رده‌ای، هومن افاضلی همیشه یکی از گزینه‌های دستیاری تیم ملی در تیم‌های پایه است. او اولین‌بار درحالی سرمربی تیم امید شده بود که تنها سابقه‌اش به‌عنوان نفر اول نیمکت، به شهاب زنجان مربوط می‌شد. مربی‌ای که حتی یک روز، سابقه سرمربیگری در لیگ برتر را نداشت.
بازگشت ناکام
تیم امید در آخرین گام رسیدن به المپیک2016 به مثلث کاشانی، مایلی‌کهن و خاکپور سپرده شد. خاکپور که از آمریکا به ایران برگشته بود، در انتخابی غیرمنتظره، سرمربی تیم امید شد؛ ریسک عجیبی که جواب هم نداد و 3 گل ژاپن، پرونده حضور ایران در المپیک را بست.
ریاست یک‌روزه
امیرحسین پیروانی که فقط چند هفته سابقه مربیگری در لیگ برتر را دارد، بعد از موفقیت در تیم جوانان، سرمربی تیم امید شد و در مسابقات قهرمانی آسیا، از تیمی استفاده کرد که به لحاظ سنی شرایط حضور در المپیک بعدی را هم داشته باشند. اما ناکامی در همین جام، پرونده کوتاه حضور او در تیم امید را بست.
سرنوشت مشترک
مربیان بزرگ هم در این سال‌ها با تیم امید به موفقیتی نرسیدند. نلو وینگادا، سال2014 سرمربی تیم امید شد و بعد از ناکامی در بازی‌های آسیایی و حذف در گروه سه‌تیمه، حکم اخراجش را گرفت. کرانچار هم با تیم امید به بازی‌های آسیایی2018 رفت. باخت عجیب به میانمار برای دوم‌شدن و نخوردن به کره‌جنوبی در دور گروهی، و حذف مقابل کره‌ای‌ها، خیلی زود کرانچار را هم از تیم امید جدا کرد تا چهره‌های بزرگ هم، دورانی طولانی در این تیم نداشته باشند.