روزنگاریِ خبرنگار شهرآرا که به کرونا مبتلا بود، اما پزشکان می‌گفتند «چیزی نیست»!
فاطمه سیرجانی | شهرآرانیوز؛ دوشنبه شب، هشتم اردیبهشت، تا سحر بیدار بودم. بعد از صبح بود که به خواب رفتم. سه ربع نگذشته بود که با حس خفگی در آب بیدار شدم. قلبم به شدت می‌زد. نشستم لبه تخت و شروع کردم به تمرین تنفس عمیق و شمارش تا ۱۰، اما نفسی نداشتم که عمیق باشد. سریع لباس پوشیدم و خودم را به درمانگاه رساندم. پزشک بعد از معاینه و گرفتن تست اکسیژن خون گفت چیز خاصی نیست؛ حساسیت فصلی و سرماخوردگی مختصر است. دارو‌هایی که بیشتر برای سرماخوردگی است و البته خواب آور، تجویز شد. روزه بودم و پزشک گفت: «موردی برای ادامه روزه ندارید. دارو‌ها را طوری تنظیم کنید که هم زمان با افطار و سحر میل کنید.»
کمی بعد خشکی گلو شدیدتر شد و تنگی نفس به حدی رسید که فقط با خوردن آب و استفاده از دارو‌ها برای لحظه‌ای التیام می‌یافت. چون دارو‌ها خواب آور بود و شب قبل هم خواب درست و حسابی نداشتم، خیلی زود به خواب رفتم. خوابی که بیشتر از ۳۰ثانیه طول نکشید و دوباره با همان حالت شدید خفگی بیدار شدم. با چند تن از دوستان پزشکم تماس گرفتم و مشورت کردم. تشخیص از روی نشانه‌های گفته شده، ابتلا به کرونا بود و دادن تست پی‌سی‌آر.
به یکی از مراکز انجام تست پی‌سی‌آر مراجعه کردم. پزشک آنجا هم وجود ویروس کرونا را با توجه به بالا بودن اکسیژن خون (۹۶) رد کرد و گفت «مشکلی نیست.» این در حالی بود که دیگر نفس هایم به شماره افتاده بود. دارو‌های تجویز شده، بیشتر گیاهی و ترکیبی بود. پزشک این مجموعه هم مجوزی برای صدور نسخه انجام سی تی اسکن ریه نداشت. به درمانگاه اول رفتم، به امید نوشتن نسخه سی تی اسکن، اما آنجا هم با گرفتن دوباره تست اکسیژن و فشار خون گفتند «چیزی نیست.» دوباره دارو‌های سرماخوردگی و حساسیت. تنفس برایم چنان سخت بود که فشارش را روی تک تک سلول‌های سرم احساس می‌کردم و دیگر اسپری آسم هم جواب گوی تنگی نفسم نبود، اما جالب اینکه همه پزشکان یک تشخیص داشتند و تأکید می‌کردند «چیزی نیست.»
چند ماه قبل گزارشی تهیه کرده بودم از پزشکی که فقط بیماران حاد تنفسی و کرونایی را درمان می‌کرد و از درمان مؤثر و موفق بیش از ۵۰۰۰ بیمار کرونایی می‌گفت. خودم را به مطب او رساندم. تشخیص او کرونا بود، اما به دلیل خطرات اشعه ایکس و سرطان زا بودنش، انجام سی تی اسکن را توصیه نکرد. دارو‌هایی تجویر کرد. توصیه این بود «حداقل ۱۰روز قرنطینه و خودداری از گرفتن روزه.» بعد از گرفتن دارو‌ها وقت نشستن در نوبت تزریق سرم بود. طبق نظر پزشک باید تزریق یک سرم و ۵آمپول همان جا انجام شد. ساعت۱۱ شب به خانه رسیدم. با خاطری آسوده از اثرگذاری سرم و ۵آمپول، سر بر بالش گذاشتم. اما این بار با فاصله‌ای کوتاه‌تر از قبل با تنگی نفس وحشتناک و ضربان قلب شدید از خواب بیدار شدم. نه بخور سردی که به صورتم می‌خورد و نه اسپری آسم، هیچ کدام مرهم دردم نبود.
ساعت از یک نیمه شب گذشته بود که با اورژانش۱۱۵ تماس گرفتم. از تن صدا و نفس نفسی که به سختی می‌زدم، اپراتور توصیه کرد بلافاصله به بیمارستان منتقل شوم. از ترس انتقال به بیمارستان‌های شلوغ و حمل با آمبولانس‌هایی که درصد آلودگی بالایی دارند، از دادن نشانی منصرف شدم. تصمیم گرفتم خودم به بخش اورژانس یکی از بیمارستان‌های مشهد بروم. ساعت حدود یک و نیم بود. پذیرش و گرفتن آزمایش‌های خون، نوار قلب و سی تی اسکن چهارساعتی زمان برد.
اوضاع ظاهرا رو به راه بود و به گفته پزشک کشیک و با توجه به آزمایشات قدری عفونت در بدنم وجود داشت که «کرونا نیست و بهتر است پس از اینکه بهبود یافتید، این موضوع پیگیری شود.» گفتند «باتوجه به آمار بالای کرونایی‌هایی با درصد بیشتری از درگیری ریه، ضرورتی به بستری شما نیست.» ساعت ۶ بامداد دوباره خانه بودم. ظاهرا سرم کم کم اثر کرده بود و توانستم بخوابم، البته کمتر از یک ساعت!
در روز کمتر دچار تنگی نفس می‌شدم، اما شب دوباره تنگی نفس و بیدار خوابی به سراغم می‌آمد و فقط با دستگاه اکسیژن رسان، نفسم آرام می‌گرفت. بعد اطمینان از مبتلا نبودن به ویروس کرونا با خاطری آسوده تر، برگشتم به جمع خانواده. از سویی، چون برای برگشت به روزنامه باید قسمتی از فرم «بازگشت به کار» توسط پزشک معالج پر می‌شد، مجدد خدمت آخرین پزشک معالجم رسیدم.
گفتم بعد استفاده از دارو‌هایی که مصرف می‌کنم از شدت بیماری کاسته شده است، اما همچنان خستگی مفرط و تنگی نفس دارم، به ویژه شب‌ها که بر اثر تنگی نفس نمی‌توانم بخوابم. بعد از نگاه کردن به آزمایش دست گذاشت روی همان قسمتی که در بیمارستان رضوی عفونت بدن تعبیر شده بود، گفت: این یعنی شما کرونا دارید. درباره جواب منفی پی سی آر هم گفت، ۴۰ تا ۵۰ درصد این تست‌ها خطا دارند و قابل اطمینان نیست!
من کرونا داشتم و دارو‌های جدیدی تجویز شد که مهم ترینش سرمی بود که برای ۳ روز متوالی و هر بار به همراه ۴ آمپول تزریق می‌شد. چون فردای آن روز مصادف بود با ۲۱ رمضان و تعطیلی عمومی، پرستاری هماهنگ شد تا برای تزریق به خانه بیاید. البته بعد از اینکه متوجه شد یکی از آمپول‌های تزریقی سفتریاکسون است و احتمال عوارض وجود دارد، از آمدن اجتناب کرد. به ۳ درمانگاه مراجعه کردم؛ هر سه از زدن سرم با آمپول‌ها خودداری کردند. گفتند تزریق این نوع خاص آمپول فقط در بیمارستان‌ها انجام می‌شود.
حال خوشی نداشتم و تنم به عرق نشسته و سینه ام به شدت تنگ شده بود. خودم را به یکی دیگر از بیمارستان‌های شهر رساندم. مسئول بخش تریاژ بعد از دیدن آزمایش‌ها و شنیدن اوضاعم، گفت «تلقین است خانم! شما از من سالم‌تر هستید.» خلاصه اینکه آنجا هم با آنکه چند تخت خالی بود، از پذیرشم خودداری کردند با این توجیه که «این تزریق و دیگر تزریق‌ها را وقتی انجام می‌دهیم که پزشک متخصص بیماری‌های عفونی خود بیمارستان تجویز کرده باشد.» در ادامه گفتند: «امروز روز تعطیل است و هیچ متخصصی در بیمارستان نیست.»
برای تزریق سرم و آمپول‌ها به بخش اورژانس بیمارستان قائم رفتم. پزشک کشیک بعد از دیدن دارو‌ها و آزمایش گفت «ما نمی‌توانیم برای شما که حالتان زیاد حاد نیست، تخت اختصاص بدهیم.»
اگرچه رفتن به بیمارستان امام رضا (ع) به خاطر مرکزیت پذیرش بیماران کرونایی برایم ترسناک بود، چون به تأکید پزشک، باید این دارو‌ها سه روز متوالی و سر ساعت مشخصی تزریق می‌شد، به ناچار راهی بیمارستان امام رضا (ع) شدم.
در بخش درمانگاه این بیمارستان، پزشک متخصص بعد دیدن آزمایش گفت: «شما صد درصد به کرونا مبتلا هستید و باید سخت مراقب خودتان و به ویژه اطرافیانتان باشید.» درباره دارو‌ها هم گفت ۳ آمپول از ۴ آمپول که تقویتی و آرام بخش هستند باید در یک سرم و آمپول سفتریاکسون که ویژه بیماران کرونایی است، باید در یک سرم ۵۰۰ میلی جداگانه تزریق و طی سه ربع تا یک ساعت وارد بدن شود. تأکید داشت تزریق آمپول‌ها با هم آن هم از طریق محتویات یک سرم به شدت خطرناک و ممکن است عواقب جبران ناپدیری داشته باشد. این در حالی بود که روز قبل، همه آمپول‌ها در یک سرم و در مدت ۲۰ دقیقه به من تزریق شده بود!
بستری با تست منفی!
ماجرای تست‌های منفی کاذب؛ از مهارت نداشتن نمونه گیرنده تا قیمت متفاوت تست کرونا
مهدیزاده - بستری با تست‌های منفی. واقعیتی که به دلیل منفی شدن تست، فرد بیماری خود و علائم آن را ساده می‌پندارد. به عبارتی فرد بیمار با منفی شدن تست، خود را رها شده از کمند کرونا می‌داند و به علائم به دید بیماری ساده نگاه می‌کند.
برخی از متخصصان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، اواخر فروردین اعلام کردند که تعدادی از بیماران بستری شده در بیمارستان ها، افرادی بوده اند که تست ابتدایی آن‌ها منفی بوده و همین مسئله در ساده انگاری و گسترش بیماری دخیل بوده است.
وزارت بهداشتی‌ها نیز بار‌ها آماری درباره تست‌های منفی کاذب کرونا داده اند. آخرین آمار را دکتر جعفر صادق تبریزی، رئیس مرکز مدیریت شبکه وزارت بهداشت، هفته قبل بیان کرد. بر اساس آماری که او ارائه داده، پاسخ تست ۳۵ درصد افراد، با آنکه کرونا دارند، منفی است. چرایی تست‌های منفی کاذب بیماران کرونا را یکی از متخصصان حوزه آزمایشگاهی مشهد به مهارت نداشتن فرد نمونه گیر ارتباط می‌دهد. او با صراحت تأکید می‌کند که همین مهارت نداشتن‌ها سبب بروز خطا در نتیجه تست‌ها می‌شود.
این پزشک متخصص که به دلیل پیشگیری از گلایه‌های احتمالی هم صنف هایش در حوزه آزمایشگاه، نمی‌خواهد نامش درج شود، درباره نداشتن مهارت توضیح می‌دهد: وقتی همکار من در فلان آزمایشگاه، فردی را برای گرفتن تست استخدام می‌کند که مهارت کافی برای گرفتن نمونه حلق بیمار ندارد، نتیجه این می‌شود که نمونه گرفته شده، بزاق بیمار است، نه نمونه انتهای حلق. نمونه بزاق با نمونه‌ای که در انتهای حلق بیمار وجود دارد، تفاوت قابل ملاحظه‌ای دارد و همین مسئله سبب بروز خطا می‌شود.
این متخصص علوم آزمایشگاهی، درباره اینکه چرا افرادی بدون مهارت برای نمونه گیری در آزمایشگاه‌ها حضور دارند، به نگاه درآمدی و تعهد نداشتن این گونه آزمایشگاه‌ها اشاره می‌کند. البته به اذعان او، در نهایت این نتایج اشتباه، آینده آزمایشگاه و اعتماد پزشکان برای ارجاع بیمار را دستخوش تغییراتی می‌کند.
نکته دیگری که بخش درخور توجهی از مراجعه کنندگان برای تست کرونا به آن اشاره می‌کنند، تفاوت قیمت این تست در آزمایشگاه‌های شهر است. این پزشک متخصص این تفاوت قیمت را دلیلی بر بهتر بودن تست‌های دریافتی نمی‌داند و می‌گوید: در این همهمه کرونا برخی آزمایشگاه‌ها تخلف می‌کنند و خارج از تعرفه، وجه دریافت می‌کنند. به گفته او این وظیفه نظام پزشکی مشهد است که این موارد را بررسی و با قیمت‌های خارج از تعرفه برخورد کند.
نکته تأکیدی: منفی را جدی بگیرید «تست‌های منفی الزاما به معنی نداشتن بیماری نیست. اگر علائم دارید، جدی بگیرید.» این بخشی از تأکیدات استادان علوم پزشکی دانشگاه شهید بهشتی است. آن‌ها در اطلاعیه‌ای که ۲۶ فروردین به خبرگزاری صداوسیما داده بودند، به مواردی از بستری اشاره کرده بودند که تست آن‌ها منفی بوده و همین مسئله در جدی نگرفتن علائم و پیشرفت بیماری نقش درخور توجهی داشته است.