تکتم جاوید | شهرآرانیوز؛ تنها خواهرش را ۶ ماه است از ترس کرونا ندیده. مهمانی و رستوران هم تعطیل است. بیش از یک سال است به دلیل همه‌گیری کرونا و تعطیلی موقت محل کارش، هیچ‌کس به آن خانه نرفته است، اما خبر جدید صدای اعتراض دوست و آشنا را درآورد.
او که رفت‌و‌آمد عادی را ممنوع کرده بود چه‌طور از مطب پزشک سردرآورد؟ چه‌طور بینی‌اش را عمل کرد؟ در این اوضاع زندگی با ماسک، چرا لب‌هایش را تزریق کرده؟ و هزاران چرای دیگر. دفاع چندانی برابر این پرسش‌ها ندارد جز اینکه مطب‌ها خلوت‌اند و برای طی‌کردن دوران نقاهت در خانه این روز‌ها بهترین فرصت است.
بسیاری از زنان و حتی مردان جوان و میان‌سال دیگر هم که پولی داشتند و همیشه از ظاهر خود ناراضی بودند، در این ایام خطر بیمار شدن را به جان خریدند و از جراحی زیبایی نگذشتند. شاید خود شما هم از این دست باشید و خودتان را این‌گونه راضی کرده باشید که «من همیشه دنبال این جراحی بوده‌ام».
این رفتار‌ها اکنون باید نگاه ما را درباره هدف از جراحی‌های زیبایی یا بهتر بگوییم دست‌کاری در چهره و عضوی از بدنمان به سوی دیگری تغییر داده باشند. انجام عمل‌های جراحی زیبایی ریز و درشت در همه دنیا در ایام کرونا اتفاق افتاد. یعنی آدم‌های زیادی درگیری ذهنی دارند.
پیش از این نارضایتی از چهره یا اندام را به کمبود اعتمادبه‌نفس یا نحوه رفتار و گفتار اطرافیانی نسبت می‌دادیم که شاید از کودکی آزارمان داده بود و حالا که روشی برای درمان مشکل پیدا شده است، برای رفع آن، هرقدر هم هزینه بردارد یا خطر مرگ و میر پیش رویمان باشد، آن را به جان می‌خریم.
اما اگر دقت کنید، خواهید دید آدم‌های بسیاری به‌ویژه خانم‌های بیشتری در روز‌هایی که تنها خودشان قادر به دیدن چهره کامل خود بودند، به جراحی زیبایی تن دادند. این یعنی «من خودم را این شکلی که هستم دوست ندارم». یعنی تحقیر‌های بیرونی، سرزنش‌ها، ناتوانی‌های شغلی و مالی، بی‌عدالتی در محیط زندگی، کمبود تحصیلات، ناباروری و خیلی مشکلات دیگر آن‌قدر «خود» من را ضعیف و کوچک کرده است که حالا دیگر مطمئن هستم ریشه همه مشکلات به من برمی‌گردد. اگر توان تغییر در وضعیت بیرونی زندگی‌ام را ندارم، شاید با تغییر ظاهری، برخی مشکلات بسامان شود.
یکی از دلایلی که زنان بسیاری پس از طلاق دست به انجام عمل‌های زیبایی می‌زنند همین است. آن‌ها پس از جدایی احساس بی‌کفایتی و حقارت خواهندکرد. با وجود آرامش ظاهری، عزت نفسشان به‌شدت آسیب دیده است و برای جبران بخشی از وجود خود، به ظاهرشان دست می‌برند.
تنهایی دوران کرونا هم برای خیلی‌ها رنج‌آور است، زیرا آن‌ها را با کمبود‌های درونی، احساس کمبود‌ها و غم‌هایشان تنها می‌گذارد. در چنین شرایطی، آدم‌ها به سراغ کار‌هایی می‌روند که آنان را خوشحال و لحظه‌ای از کمبود‌ها رها کند و وسوسه تبلیغات بیرونی برای جذاب‌شدن، ایجاد تنوع در زندگی دل‌مرده و کسل‌کننده یا دیده شدن از سوی دیگران، تن دادن به عمل زیبایی را توجیه می‌کند.
اکنون، شاید بهتر باشد بدانید اگر چنین حال و روزی دارید، پیش از تصمیم برای جراحی یا پایان همه‌گیری کرونا، باید برای درمان روان خود حساس‌تر باشید.