محمدرضا ضیا | شهرآرانیوز - سال ۵۴ از خرمشهر جامعه شناسی تهران قبول شد و بعد‌ها در مرکز آموزش فیلم سازی باغ فردوس فیلم نامه نویسی خواند. از سال ۱۳۷۵ شروع کرد به نگارش حرفه‌ای فیلم نامه. خیلی نگذشت که ابتدا با «خانه پدری» و بعد از آن با «خاک سرخ» حاتمی کیا در تلویزیون سروصدا به پا کرد. فیلم نامه نویسی که زاده شهر جنگ بود سریالی نوشت که ۲۰ سال پیش همه را به دهه شصت برد. او ۴ سال بعد با فضایی دور از جبهه و جنگ و آن «نرگس» معروف سیروس مقدم چشم‌ها را هرشب پای تلویزیون می‌بُرد؛ پروژه‌ای که قطعا یکی از موفق‌ترین پروژه‌های صداوسیما در ساخت سریال بعد از انقلاب است. در اواخر دهه ۸۰ هم دو کار پرمخاطب «فاصله ها» و «ترانه ها» را به کارگردانی حسین سهیلی زاده خلق کرد.
آخرین تصویر به یادماندنی به جا مانده از بهبهانی نیا «کیمیا»ست؛ جایی که دوباره به سراغ دفاع مقدس و یک داستان درام رفته بود. در همه این نمونه‌ها کشش داستان و بالا و پایین هایش ویژگی جدانشدنی فیلم نامه‌های بهبهانی نیا بوده است، حتی اگر بلندترین سریال تلویزیون (کیمیا) بوده باشد. هرچند گاهی به تکرار، کلیشه یا کش دادن بی دلیل متهم شده است، اما به هرحال بهبهانی نیا یکی از متخصصان نوشتن سریال بلند و چندفصله در کشور ماست، آن هم درحالی که کار‌های تلویزیونی ایرانی ضعفی ساختاری در مجموعه‌های چندفصله دارند و معمولا یک سریال ساخته می‌شود، اگر بازخورد خوبی داشت، به نویسنده می‌گویند به هرنحو که می‌توانی به آخرش داستانی دیگر وصله پینه کن.
بهبهانی نیا رکورد کیمیا را با شروع نگارش «برف بی صدا می‌بارد» نشانه گرفت؛ سریالی که گفته می‌شود ۲۵۰ قسمتی است و هنوز هم پخشش آغاز نشده است. این سریال در سه دهه متفاوت ۶۰، ۷۰ و ۹۰ روایت می‌شود؛ سریالی که ادامه و پایان بندی اش حالا پر از، اما و اگر است، نه به این دلیل که تلویزیون بودجه ندارد، یا فلان بازیگر در حین کار قهر کرده است، چون سینما و تلویزیون ایران، مسعود بهبهانی نیا را نیمه شب ۱۴ خرداد، وقتی هیچ نشانه‌ای از ناراحتی و بیماری نداشت، بر اثر سکته قلبی از دست داد و احتمالا هنوز همه قسمت‌های برف بی صدا نوشته نشده است. کاش می‌شد قلم نویسندگی هم به ارث برسد؛ مثل صدا، بازیگری یا حتی ورزشکاری که ژن و محیط تربیت، از آن وارث و فرزند به جا می‌گذارد. فوت سریال نویس سرشناس بازتاب گسترده‌ای هم در میان اهل هنر داشت. سازمان سینمایی حوزه هنری و مؤسسه سیمافیلم پیام تسلیت منتشر کردند و عده‌ای از نویسندگان، کارگردانان و بازیگران هم در فضای مجازی واکنش نشان دادند.
یکی از این واکنش‌ها از مهراوه شریفی نیا، «کیمیا»ی سریال «کیمیا»ی مسعود بهبهانی نیاست که گفته است: «آقای بهبهانی نیای عزیز! دو سال عاشقانه در جانِ کیمیایی که شما نوشتید زندگی کردم. با کیمیای شما در کنار خامی و غرور و هیجان زدگی و پختگی و عشق، زیستن در جنگ را تجربه کردم؛ جنگی که در خاطره خود واقعی ام چیزی جز هراس از آژیر و شیشه‌های شکسته نبود. کیمیای شما، ولی مرا به درکِ عمیقی از شهامت و اندوه مبتلا کرد؛ اندوهی که از سوزانندگیِ شعله‌های آتشِ هشت ساله برمی خاست؛ شهامتی که از نگاهِ میهن پرستان ساطع می‌شد؛ درک عمیقی که تا همین امروز دم و بازدمم به آن آغشته است و دوستش دارم، هرچند با اشک، هرچند با بغض.»