در این مطلب به بررسی شانس‌های قهرمانی جام‌ملت‌های اروپا ۲۰۲۱ که هفته آینده آغاز می‌شود از ایتالیای شکست‌ناپذیر تا جوانان انگلیسی خواهیم پرداخت.
محمد امیرپور | شهرآرانیوز؛ شانزدهمین دوره جام‌ملت‌های اروپا امسال با اتفاقات عجیبی همراه بود؛ از میزبانی هم‌زمان ۱۲ کشور در این رقابت‌ها تا تأکید یوفا به رسانه‌ها به استفاده از نام یورو ۲۰۲۰ درحالی‌که مسابقات در سال ۲۰۲۱ برگزار می‌شود، حتی میزبانی ۲ کشور آذربایجان و ایرلند در این رقابت‌ها درحالی‌که خودشان در مسابقات حضور ندارند. با همه این اوصاف، جام‌ملت‌های اروپا لقب باکیفیت‌ترین رقابت ملی جهان را دارد و تیم قهرمان ۲۰ تیرماه در ورزشگاه ویمبلی مشخص خواهد شد. این گزارش نگاهی به شانس‌های قهرمانی در یورو و بررسی نقاط قوت و ستاره‌های این تیم‌ها دارد.
اسپانیا؛ رنسانس ماتادور‌ها
اسپانیایی‌ها با ۳ قهرمانی در اروپا و البته ۲ قهرمانی متوالی ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ رکورددار هستند. فوتبال ملی اسپانیا از جام‌جهانی ۲۰۱۸ روند روبه‌نزولی را آغاز کرد و بعد از بازگشت لوئیز انریکه، ماتادور‌ها شروع به تغییر نسل کردند و ستاره‌های جوانی مثل پاکو تورس، پدری، دنی اولمو و گایا به تیم‌ملی دعوت شدند. چهره دگرگون‌شده اسپانیا حالا آن‌ها را از شانس اول قهرمانی دور می‌کند، اما هنوز هم تیم زهرداری هستند که می‌توانند مالکیت توپ را در هر مسابقه‌ای از آن خودشان کنند و با سرعت زیادی توپ را از حریف بگیرند. ترکیب بازیکنان جوان و باتجربه اسپانیا، آن‌ها را یکی از بخت‌های قهرمانی اروپا می‌کند.
نقطه قوت: خط هافبک یا جایی که پدری، رودری، بوسکتس، آلکانترا، فابین روئیز و کوکه حضور دارند. یکی از باکیفیت‌ترین خط هافبک‌های اروپا در اختیار لوئیز انریکه قرار دارد.
پاشنه‌آشیل: نقطه‌ای که تا چند سال پیش با بازیکنانی مثل رائول و فرناندو تورس کشنده و زهرآگین بود، حالا
پاشنه‌آشیل قرمزهاست. تیم لوئیز انریکه از نداشتن یک مهاجم شش‌دانگ و گل‌زن اذیت می‌شود و موقعیت‌سوزی‌های موراتا هم گاهی خارج از تحمل می‌شود.
ستاره: تیاگو آلکانترا
بلژیک؛ شیاطین جذاب
اگر ۲۰ سال پیش از هر کارشناس و متخصصی می‌خواستید تیم اول دنیا در سال ۲۰۲۱ را برایتان پیش‌بینی کند، بعید بود کسی اسم بلژیک را بیاورد. اما بلژیکی‌ها بعد از سال ۲۰۰۲ دست به تغییرات گسترده‌ای در فوتبال پایه زدند و هر تیم حرفه‌ای در این کشور موظف بود ۳ تیم پایه راه‌اندازی کند. همه این تیم‌ها هم باید با ۳ مهاجم فوتبال بازی می‌کردند. بعد از گذشت ۲۰ سال، حالا بلژیکی‌ها یکی از قدرتمندترین و جذاب‌ترین تیم‌های دنیا را در اختیار دارند و مدت‌هاست تیم اول رده‌بندی فیفا به‌حساب می‌آیند. تیم روبرتو مارتینز با امید زیادی به یورو می‌آید و نسل طلایی بلژیک باید با یک جام به پایان راهش برسد. اگر دوران کوین دی‌بروین، لوکاکو، مرتنز و ویتسل به پایان برسد، معلوم نیست شیاطین چند سال دیگر باید منتظر چنین ستاره‌هایی بمانند.
نقطه قوت: خط حمله بلژیکی‌ها غنای فوق‌العاده‌ای دارد؛ از بازیکنان فیزیکی مثل لوکاکو تا تکنیکی‌هایی مثل ادن هازارد.
پاشنه‌آشیل: خط دفاع مسن و کند و پراشتباه بلژیک برای آن‌ها دردسرساز می‌شود. فرتونگن و آلدروایرلد در قلب دفاع توان سدکردن مهاجمان بزرگ اروپا را ندارند.
ستاره: روملو لوکاکو
انگلیس؛ گنج ساوتگیت
یکی از عادات رسانه‌های انگلیسی پیش از شروع هر رقابت ملی، اغراق درباره ستاره‌های انگلستان است؛ با این شیوه که نسل طلایی انگلستان در جام‌جهانی ۱۹۹۸ یا ۲۰۰۲ یا ۲۰۰۶ بود و همین‌طور بیایید جلو. اما انصافا انگلیسی‌ها با یکی از پروپیمان‌ترین ترکیب‌های ممکن به یورو ۲۰۲۰ آمده‌اند؛ آن‌قدر پروپیمان که ساوتگیت برای پست مدافع راست کایل واکر، تریپیر، آرنولد و ریس جیمز را دعوت کرد. تیم ساوتگیت در خط حمله هم دست پری دارد و با مارکوس راشفورد و هری کین و جیدون سانچو و استرلینگ، یکی از سریع‌ترین خطوط هجومی جهان را در اختیار دارد. خوش‌شانسی انگلیس هم افتادن در گروهی ساده با اسکاتلند، کرواسی و جمهوری چک است.
نقطه قوت: انواع‌واقسام مهاجم با خصوصیات فنی مختلف در ترکیب سه‌شیر‌ها وجود دارد؛ از هری کین تمام‌کننده، تا راشفورد با گام‌های بلند و سریع و استرلینگ و سانچو فانتزی و حتی فیل فودن دونده.
پاشنه‌آشیل: خط هافبک انگلستان نسبت به باقی نقاط زمین کم‌اثر‌تر به‌نظر می‌رسد. دکلاین رایس و مونت بهترین بازیکنان این پست هستند. خودتان دیگر باقی ماجرا را حدس بزنید.
ستاره: هری کین
ایتالیا؛ طلسم مانچینی
هیچ‌کس باورش نمی‌شود تیم ازهم‌گسیخته‌ای که جام‌جهانی را از دست داد و ونتورای پیر به مانچینی سپرد،
حالا بیست‌و‌هفتمین دیدار بدون شکستش را پشت سر گذاشته باشد و در تاریخ آتزوری رکورد شکست‌ناپذیری به‌نام تیم روبرتو مانچینی ثبت شده باشد. مانچینی بیش از ۲۰ سال تجربه کار در تیم‌های مختلف دارد و با همه آن‌ها هم قهرمانی را تجربه کرده است؛ از قهرمانی با اینترمیلان که دوران طلایی این تیم محسوب می‌شد تا قهرمان‌کردن منچسترسیتی وقتی هنوز معدن سوپراستار‌های فوتبال دنیا نبود.
مأموریت مانچینی حالا قهرمانی ایتالیا در یوروست. تیمی منسجم و قدرتمند که برخلاف باقی تیم‌های آتزوری براساس دفاع و ضدحمله بازی نمی‌کند و سیستم شناوری دارد. خیلی‌ها مثل مورینیو تیم مانچینی را جزو شانس‌های اصلی قهرمانی می‌دانند.
نقطه قوت: خط هافبک فوق‌العاده قدرتمند ایتالیا که ترکیب سه‌نفره وراتی، بارلا و جورجینیو آن را می‌سازند.
پاشنه‌آشیل: زوج کیلینی و بونوچی در فصل گذشته حتی قادر نبودند از دروازه یوونتوس مقابل تیم‌های معمولی سری‌آ هم حراست کنند و به‌نظر می‌رسد کار تیم مانچینی در عمق دفاع به‌مشکل بربخورد.
ستاره: جیان لوئیجی دوناروما
هلند؛ شکلات تلخ
هلند همیشه برای طرف‌داران پرتعدادش در سراسر دنیا بخش زیبای فوتبال بوده است. اما در سال‌های گذشته به‌جز اولین دوره لیگ ملت‌های اروپا که تیم رونالد کومان نمایشی عالی داشت، هلندی‌ها حال‌وروز خوشی نداشته‌اند. اوضاع بعد از رفتن کومان و ورود دی بوئر بدتر هم شده است؛ سرمربی‌ای که از تیم آخر لیگ ام‌ال‌اس آمریکا آمد و روی نیمکت هلند نشست. تیم دی بوئر بدون برنامه و سردرگم بازی می‌کند و نشانه‌اش هم دیدار دوستانه همین هفته مقابل اسکاتلند است که ضربه ایستگاهی دیپای به داد سرمربی هلند رسید. اما هلند حتی با یک سرمربی معمولی هم تیم بزرگی است؛ تیمی که دلیخت و دی‌فرای را در خط دفاع، وینالدوم و دی‌یونگ و دی‌رون را در خط میانی و دیپای را به‌عنوان مهاجم دارد، می‌تواند هر احتمالی را به‌هم بزند.
نقطه قوت: سه‌اختاپوس، وینالدوم، دی‌یونگ و دی‌رون، که تخصص گرفتن توپ را از حریفان دارند، خط میانی هلند را به مثلث برمودا تبدیل کرده‌اند؛ جایی که توپ از روی پای حریفان غیب می‌شود.
پاشنه‌آشیل: خط حمله. ممفیس دیپای باید تک‌وتن‌ها بار گل‌زنی برای تیمی را به دوش بکشد که برنامه هجومی خاصی هم در کادرفنی‌اش به چشم نمی‌خورد.
ستاره: فرنکی دی‌یونگ
فرانسه؛ سمفونی خروس‌ها
یک تحلیل جامعه‌شناسانه در فرانسه آمار داده بود که بعد از قهرمانی فرانسوی‌ها در جام‌جهانی ۹۸ و یورو ۲۰۰۰ علاقه‌مندی پسربچه‌های این کشور به فوتبال، آکادمی‌های فوتبال فرانسه را لبریز کرده بود. پسربچه‌هایی که رشد کرده و حالا یکی از قدرتمندترین فهرست بازیکنان را در اختیار دیدیه دشان قرار داده‌اند. تیمی که در هر پست دست‌کم ۲ بازیکن هم‌تراز و باکیفیت دارد. فرانسه که در آخرین دوره یورو میزبان بود و در فینال از پس پرتغال برنیامد، حالا به‌دنبال پس‌گرفتن جام از یوفاست تا آن را کنار جام‌جهانی ۲۰۱۸ بگذارد و سلطنت خروس‌ها بر فوتبال جهان رسمی شود. یکی از ایراداتی که به تیم دشان گرفته می‌شود، نمایش کمتر از حد انتظار مقابل تیم‌های بزرگ است؛ اتهامی که برای اثبات یا رد آن باید چندهفته‌ای صبر کرد.
نقطه قوت: کریم بنزما، کیلین امباپه، گریزمان، ژیرو و کینگزلی کومان. این اسم‌ها خودشان کافی هستند و نیازی به توضیح بیشتر و تحلیل دیگری نیست.
پاشنه‌آشیل: دفاع چپ و راست فرانسه در سال ۲۰۱۸ نقطه قوت این تیم بود؛ اما لوکاس هرناندز و پاوارد نسبت به ۳ سال پیش افت محسوسی کرده‌اند و باید منتظر ترفند کادرفنی برای حل این مشکل بود.
ستاره: کیلین امباپه
آلمان؛ خداحافظ یوگی
«من خیلی آگاهانه و سرشار از غرور و سپاس فراوان این قدم را برمی‌دارم، اما در عین حال وقتی صحبت از مسابقات یوروست، همچنان پرانگیزه به کارم پایان خواهم داد.» این بخشی از متن خداحافظی رسمی یوگی لو از نیمکت مربیگری تیم‌ملی آلمان بعد از پایان مسابقات یوروست؛ سرمربی‌ای که لحظات شیرینی مانند فتح جام‌جهانی ۲۰۱۴ و لحظات تلخ مثل بیشتر مسابقات بزرگ یکی‌دو سال گذشته را هم‌زمان باهم داشت. آلمان این روز‌ها اوضاع خیلی خوبی ندارد؛ ژرمن‌ها که چند سال پیش پر از استعداد‌های جوان در سراسر اروپا بودند، با افت عجیب و فاحش ستاره‌های آلمانی مواجه شدند. به‌طوری‌که آلمان در برخی پست‌ها مشکل کمبود بازیکن دارد؛ مثل هافبک دفاعی. با این‌همه آلمان‌ها همیشه پیش‌بینی‌ناپذیرند و شاید یوگی لو به‌دنبال یک پایان شیرین در مانشافت می‌گردد.
نقطه قوت: مثلث قدرتمند پشت مهاجم، بزرگ‌ترین برگ‌های برنده یواخیم لو هستند؛ سرژ گنابری، کای هاورتس و لروی سانه.
پاشنه‌آشیل: نوک حمله. گزینه عجیب تیمو ورنر که تقریبا هر موقعیت گل‌زنی مسلمی را به درودیوار می‌زند، اما توی گل نه.
ستاره: جاشوا کیمیچ
دانمارک؛ بلندپروازی وایکینگ‌ها
۳۰ سال پیش هیچ‌کس تصور نمی‌کرد تیمی که به‌دلیل کنارگذاشته‌شدن یوگسلاوی به یورو ۹۲ رسیده بود، به بازی فینال برسد و در فینال هم یکی از قدرتمندترین تیم‌های آلمان تاریخ را با اقتدار ببرد و قهرمان شود؛ تیمی که پیتر اشمایکل بزرگ را درون دروازه داشت و شگفتی دهه ۹۰ فوتبال دنیا را خلق کرد. ۳ دهه بعد از آن روز‌ها حالا پسر اشمایکل، یعنی کسپر، به‌دنبال خلق یک شگفتی دیگر می‌گردد. اگر هم فکر می‌کنید توان فنی بازیکنان دانمارکی شانس قهرمانی را از آن‌ها می‌گیرد، سخت در اشتباهید. دانمارک در همه پست‌ها بازیکنان درجه اول و تعیین‌کننده‌ای دارد که می‌تواند پابه‌پای هر حریفی مسابقه بدهد. شکست‌دادن انگلستان در ویمبلی و تساوی مقابل آلمان در خانه حریف در همین ماه‌های گذشته کیفیت وایکینگ‌ها را نشان می‌دهد.
نقطه قوت: ۳ هافبک جنگنده و بازی‌ساز در میانه زمین دانمارک حضور دارند؛ هوجبرگ، اریکسن و دلینی.
پاشنه‌آشیل: یوسف پولسن، مهاجم آربی لایپزیگ تنها گزینه هجومی دانمارک برای گل‌زنی است، بقیه مهاجمان مثل برایتویت و دالبرگ هیچ‌وقت توان فنی لازم را برای درخشش در رقابت سطح بالایی مثل یورو ندارند.
ستاره: یوسف پولسن
پرتغال؛ یاران رونالدو
قهرمان دوره گذشته رقابت‌ها دوباره با رهبری فرناندو سانتوس به رقابت‌ها پا می‌گذارد. کریس رونالدو در رختکن یوونتوس به هم‌تیمی‌اش، آدرین رابیو، گفته است «مراقب پرتغال باشید». تیمی که نه‌تن‌ها ضعیف‌تر از دور قبل نیست، بلکه با اضافه‌شدن ستاره‌هایی مثل برونو فرناندز و ژوائو فلیکس تقویت هم شده است. پرتغال البته کار سختی برای صعود دارد. هم‌گروهی با فرانسه و آلمان، معادلات صعود از این گروه را برای پرتغالی‌ها و البته ۲ تیم دیگر خیلی پیچیده می‌کند، اما پرتغال یکی از جان‌سخت‌ترین و باکیفیت‌ترین تیم‌های دنیاست و بازیکنانی با تنوع تاکتیکی زیاد در اختیار سانتوس هستند؛ تیمی مرموز که هیچ‌وقت حدس نمی‌زنید با چه دستور تاکتیکی‌ای وارد زمین شده است. رونالدو هم به فتح آخرین یورو احتمالی‌اش و متأسفانه شکستن رکورد گل‌زنی علی دایی فکر می‌کند.
نقطه قوت: مثلث هجومی خطرناک رونالدو در رأس و دیگو ژوتا و ژوائو فلیکس در کناره‌ها هر سد دفاعی را از پا درمی‌آورد.
پاشنه‌آشیل: خشونت زیاد که در سبک بازی پرتغالی‌ها به چشم می‌خورد و استفاده از وار، برای آن‌ها مشکل‌ساز خواهد شد. عناصر دفاعی پرتغال ظرفیت خوبی برای اخراج‌شدن دارند.
ستاره: کریس رونالدو
کرواسی؛ دونده‌های بالکان
کرواسی جزو تیم‌هایی است که از سال ۱۹۹۶ سروکله‌اش با نسلی طلایی در یورو پیدا شد و داور شوکر، بوبان، پروسیسنکی و آلن بوکسیچ در لباس شطرنجی این تیم درخشیدند. کروات‌ها همیشه پیش از شروع رقابت‌ها شانس زیادی برای قهرمانی ندارند، اما در هر تورنمنتی هر حریفی را به چالش می‌کشند. فراموش نکنید آن‌ها در جام‌جهانی ۲۰۱۸ چه کار کردند و چطور به فینال رسیدند. کرواسی همیشه خط هافبک قدرتمندی در ترکیبش دارد و این‌بار هم خیال دالیچ از گرفتن جریان بازی از حریف آسوده است. تیمی که کواچیچ، بروزویچ و لوکا مودریچ را با توان ارسال پاس‌های بلند دارد، تیمی که ۲ وینگر چپ و راست تکنیکی مثل آنته ربیچ و پریشیچ در تیمش بازی می‌کنند، استاد ضدحمله‌های برق‌آساست.
نقطه قوت: بروزویچ و لوکا مودریچ به‌خوبی وظایف پست هافبک وسط را بین خودشان تقسیم کرده‌اند؛ بروزویچ استاد تخریب بازی حریفان و بازی بدون توپ است و مودریچ هم استاد گرفتن توپ از هم‌تیمی‌ها و بازسازی برای کرواسی است.
پاشنه‌آشیل: بعد از خداحافظی ماریو مانژوکیچ از تیم‌ملی، کروات‌ها خالی از یک مهاجم شش‌دانگ هستند و این روز‌ها فقر گل‌زن دارند.
ستاره: لوکا مودریچ