مریم شیعه‌زاده | شهرآرانیوز - اواخر سال ۱۳۹۸ که اظهار نظر‌های رسمی و غیررسمی درباره شیوع کرونا در کشورمان بالا گرفت، هیچ کس فکرش را نمی‌کرد که تا یک سال و چندماه بعد، کرونا همچنان صدرنشین اخبار بماند. انتظارمان برای گرم شدن هوا و از بین رفتن ویروس و واکسیناسیون سریع و گسترده بیهوده بود و در این بین مشاغل زیادی درگیر بحران شدند. از سایر مراکز تفریحی که بگذریم، سینما و تئاتر ۲ صنعتی بودند که اگر بازگشایی‌های گاه گاه کوتاه و کم رنگشان را نادیده بگیریم، کرونا در این یک سال و چندماه نفسشان را گرفت.
سینماداران در معرض خطری جدی قرار گرفتند و افزایش تعرفه بلیت‌ها از آغاز سال ۱۴۰۰ شرایط را بحرانی‌تر کرد. افزایش تعرفه بلیت سینما‌های درجه یک به ۳۰ هزار تومان، اگرچه شاید در ظاهر چندان زیاد به نظر نرسد، اما با توجه مشکلات اقتصادی و معشیتی مردم در سالی که گذشت، می‌تواند مانعی برای حضور دوباره مردم در سینما‌ها باشد. در شرایط بی رونقی سینما‌های کشور، بسیاری از سینماداران در آستانه ورشکستگی قرار گرفته اند و نتوانسته اند آن طور که باید و شاید درباره رعایت شیوه نامه‌های بهداشتی اطلاع رسانی کنند و از ترس مردم بکاهند.
از سینما به عنوان مرکزی پرخطر نام می‌برند و در تمام این مدت، سینما نتوانست بر این تصویر چیره شود. پیرو همین تصور، فیلم سینمایی «شنای پروانه» که به سیمرغ بهترین فیلم از نگاه مردم در سی وهشتمین جشنواره فیلم فجر رسیده بود، در فروش گیشه موفق ظاهر نشد. شنای پروانه که فروردین ماه امسال اکران شد، قرار بود ناجی سینماداران باشد، اما رکورد فروش برخط را زد. این فیلم در ۱۷ روز اکران خود، به فروش اینترنتی بالای ۴ میلیارد و ۲۹۵ میلیون تومان رسید و روی هم رفته، آن طور که رسول صدرعاملی و اعضای تیمش انتظار داشتند، دیده نشد.
تجربه اکران شنای پروانه در سینما، نشان داد که چرا دیگر تهیه کنندگان راضی به نمایش فیلم هایشان در همه گیری کرونا نیستند و ترجیح می‌دهند بازگشت سرمایه شان ماه‌ها یا شاید هم سال‌ها بعد اتفاق بیفتد، اما فیلمشان ضررده نباشد. از زمان شیوع همه گیری کرونا، کمتر فیلم خوبی راهی سینما شده است و معلوم نیست که این وضعیت تا چه زمانی ادامه پیدا کند. در جلسه اخیری که شورای صنفی سینماداران با حضور نمایندگان چند فیلم برگزار کرد، هیچ یک راضی به اکران فیلمشان نشدند. مدعیان گیشه از حضور در سینما‌ها امتناع می‌کنند و اگر توافق غیرمنتظره‌ای رخ ندهد، همچنان فیلم‌هایی با اقبال عمومی کمتر به روی پرده خواهد رفت.
سه شنبه شب هم درحالی که خبر سانس ویژه پخش فوتبال در سینما‌های کشور بر سر زبان‌ها افتاده بود، به طور ناگهانی و چندساعت مانده به بازی حساس ایران و عراق، این اکران لغو شد. با وجود رعایت شیوه نامه‌های بهداشتی توسط سینماداران و دریافت مجوز‌های مربوط، فدراسیون فوتبال به میدان آمد و سهم خواهی کرد. سینماداران پیش از لغو مجوز اکران، شرایط را خوب ارزیابی کردند و از استقبال مردم خبر دادند، اما یکباره همه معادلاتشان به هم ریخت و به نقطه‌ای بازگشتند که آن‌ها را در معرض نابودی قرار داده است.
پخش بازی ایران و عراق و حضور پرشور دوباره مردم در سالن‌های سینمایی کشور می‌توانست نقطه عطفی برای پایان دادن به بی رونقی سینما‌ها باشد. سنگ اندازی فدراسیون فوتبال و درخواست حق پخش از سینماداران یک سؤال جدی را به وجود آورد و آن هم اینکه چرا فدراسیون فوتبال در تمام این سال‌ها از نهاد ثروتمند و پرقدرتی مثل صداوسیما، حق پخش بازی‌های ملی را مطالبه نکرده است؟