رشد فناوری و سرعت باورنکردنی امکانات و سیستم‌های ارتباطی و اختراع دستگاه‌های متنوع، زمینه بسیار مناسبی برای جوامع و رشد فکری آن‌ها فراهم آورده و بسیاری از مسائل ناممکن برای بشر را ممکن ساخته است. مشکل از آنجا شروع می‌شود که به موازات رشد امکانات و استفاده بشر از این ابزار، به همان اندازه، امکان استفاده سوء و نامناسب را برای عوامل استکبار و هنجارشکن و مخالفان حقوق بشر فراهم کرده است. این سوء برداشت از امکانات به حدی بر جامعه تأثیر گذاشته که به‌تدریج نگاه انسانی و عقلایی به این ابزار فناوری را تغییر داده و به سوی مقابله با تحریم آن سوق داده است؛ زیرا در شرایطی که امکان مقابله با این هنجارشکنی وجود نداشته باشد، مسلما تحریم و دوری و استفاده نکردن پیش می‌آید، چیزی که با روح پیشرفت و توسعه تعارض می‌یابد؛ زیرا این شیوه ارتجاعی تلقی می‌شود و عملا مسیر رشد را مسدود می‌سازد.
الغرض، فضای مجازی که یک سوی آن همان فضای حقیقی جامعه است، در قالب دوربین و تلفن همراه و اینترنت به ثبت و ضبط این وقایع می‌پردازد، و موجب تسریع در روند ارتباطی جامعه و افراد می‌شود. بسیاری از مشکلات جوامع شهری و مسائل سخت گذشته با این ابزار عملا آسان شده است و کار‌ها در مسیری درست، و سرعت همراه با آرامش و بدون دغدغه انجام می‌پذیرد. چیزی که این ابزار را در بین انسان‌های واقع‌بین کمی با شک و تردید و بدبینی همراه ساخته، همان نقل‌وانتقال و شرح وقایع به همان شکل اصلی خصوصی یا گزینشی آن است؛ یعنی افراد یا جریانی به صورت گزینش‌شده، به فضای تصویری و خبری وارد می‌شوند و آن را مطابق با میل خود به دیگران انتقال می‌دهند، یا به شکل دیگر، حریم خصوصی افراد را در اختیار دیگران قرار می‌دهند که این امر موجب آزار و اذیت افراد و مردم آبرومند می‌گردد. از طرفی دیگر، این‌گونه باب شده است که اگر خبری یا تصویر و فیلمی از یک جریان یا افراد به فضای مجازی وارد شد، بدون تفکر و در نظر گرفتن عاقبت کار، در گروه‌ها و جوامع دیگر به اشتراک گذاشته می‌شود که بازخورد آن مسلما یکسان نیست و تبعات منفی زیادی در پی دارد. از طرفی، این وضعیت به نحوی درآمد که افراد یا جریانی که قصد تخریب اشخاص دیگر را دارند برای پیشبرد هدف خود با استفاده از فضای مجازی به تخریب افراد می‌پردازند که مسلما موجب افزایش بزهکاری و رواج منهیات و منکرات در جامعه و کشور می‌شود، خواه این امر در حوزه سیاست باشد، خواه در حوزه اقتصاد یا دین یا هر موضوع دیگر. در هر صورت، باید از این روند جلوگیری شود و مانع از انتشار حریم خصوصی افراد و حیثیت و آبروی دیگران گردد.
این روز‌ها شاهد به‌ظاهر افشاگری و پخش کلیپ‌هایی از افراد و شخصیت‌های ملی و علمی و مذهبی هستیم که گاه موجب آبروریزی و ترور شخصیت‌های آن‌هاست. اگرچه البته افراد متهم‌شده به نوعی مقصر به‌حساب می‌آیند که در فضای گناه‌آلود و منکرآفرین، بهانه دست دیگران می‌دهند و عملا باید متوجه حرکات و گفته‌های خود باشند، اما پخش این تصاویر به‌مراتب رواج منکر را افزایش می‌دهد و گناه را صدچندان می‌کند، و دیگر نمی‌شود آب رفته را به جو برگرداند. انتشار تصاویری روابط نا مشروع برخی از مسئولان، شخصیت‌هایی نظیر استاندار یا نماینده مجلس یا شهردار و سایر اشخاص و مقامات مذهبی و ملی اکنون جامعه را به‌شدت تیره تار ساخته و استفاده از فضای مجازی بزرگ‌ترین شکل ترویج گناه را در جامعه به نمایش گذاشته است به طوری که میلیون‌ها نفر آن را دست‌به‌دست می‌کنند. در چنین شرایطی است که باید فکری کرد و چاره‌ای اندیشید.
جامعه باید ظرفیت‌های خود را بشناسد، زیرا هنوز تازه آغاز راه است و ممکن است امکانات و دستگاه‌های قوی‌تر و سیستم‌های هوشمندتری اختراع گردد که هر حرکت انسانی را از ابتدای تولد تا مرگ رصد کند. پس در چنین شرایطی هم جامعه باید سمت‌وسوی سالم و درستی در پیش گیرد و هم کسانی که متصدی نظام سیاسی و اجتماعی آن هستند، تا بتوانیم زندگی سالمی را به تصویر بکشیم. ترویج منکر و تخریب افراد و جامعه از سوی هر کسی باشد، محکوم است و دین اسلام آن را به‌شدت تحریم کرده است و فضای مجازی را که اکنون در دست منکران و منهیان قرار دارد به سمت فضای دوستی و حقیقی و راستی سوق دهیم.