سمیرا شاهیان | شهرآرانیوز - پس از تعطیلی‌های یک درمیان سالن‌های تئاتر که به احتمال زیاد تا ریشه کنی بیماری کرونا، یک روال عادی خواهد بود، نمایشی مذهبی با عنوان «یک نظرت زندگیم را بس است...» به نویسندگی و کارگردانی بهمن حافظیان در فرهنگ سرای غدیر به روی صحنه رفته است.
این نمایش از پنجم تیر ۱۴۰۰ آغاز شده است و از آنجا که مقرر شده ۱۰ شب اجرا شود تا امشب ادامه خواهد داشت.
علیرضا سوزنچی (عبدالرضا)، علی‌جوانمرد (خادم) و محمد تقی نژاد (خادم) سه‌بازیگرِ پیشکسوت در کنار ریحانه رضازاده (شاه‌خاتون)، آیدا اخلاقی (غنچه) و وحید ممیزی (مهاجم- جوان) نقش آفرینان نمایش هستند که در پرده آخر روایت، شفا یافتن دختری بلوچی را با زبان نمایش بازگو می‌کنند.
با نویسنده و کارگردان و عوامل این کار که امشب (۱۵ تیر ۱۴۰۰) ساعت ۱۹ برای آخرین بار روی صحنه می‌رود گفت و گویی داشته ایم که در ادامه می‌خوانید.
علیرضا سوزنچی از پیشکسوتان تئاتر مشهد، بازی در نمایش‌هایی با موضوع ائمه معصومین (ع) را زکات هنرش می‌داند و می‌گوید: یک سال و نیم پیش وقتی متن آقای حافظیان را خواندم به دلم نشست و گفتم نقش اول کار را خودم بازی می‌کنم. در میان کار‌های زیادی که در طول فعالیتم در تئاتر انجام داده ام، ۱۰ نمایش با موضوع امام رضا (ع) و امام حسین (ع) اجرا کرده ام و هر چند وقت یک بار نمایشی در باره با ائمه (ع) بازی می‌کنم.
نمایش «بی کران» با موضوع شفا کار دیگری است که سوزنچی پیش از بازی در «یک نظرت زندگیم را بس است...» در آن به عنوان مردی روستایی که فلج است و از امام رضا (ع) شفا می‌گیرد، ایفای نقش کرده است. او می‌گوید: تماشاچیان در شهر‌های مختلف با موضوعات دینی ارتباط برقرار می‌کنند. بازیگر پیشکسوت تئاتر که در نمایش‌های «خانات»، «گلارکته» و «ابوذر» با هم بازی‌های فعلی اش ازجمله علی جوانمرد همکاری داشته است، اضافه می‌کند: به خاطر دارم نمایشی با عنوان «به آسمان نگاه کن» با موضوع شفا را در اتریش و ترکیه اجرا کردیم و بسیاری از تماشاچیان در آنجا به ما گفتند ما را به مشهد بردید و زیارت کردیم؛ بنابراین از کارکرد‌های خوب تئاتر این است که باعث شود عده‌ای در یک سفر معنوی، کیلومتر‌ها راه را طی کنند.
به باور این هنرمند، وقتی بازیگر با کار ارتباط برقرار کند و طوری نقشش را بپذیرد که به دلش بنشیند، بدون شک تماشاچی هم لذت می‌برد. او می‌گوید: صحنه نمایش «یک نظرت زندگیم را بس است...» عرفانی است و هرقدر بازیگر اخلاص داشته باشد بیشتر می‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند.
سوزنچی با اشاره به بیماری یکی از اقوامش که پزشکان از بهبودی او قطع امید کرده اند، بیان می‌کند:، چون در خانه بیمار داریم، شب‌ها روی صحنه از امام رضا (ع) شفای بیمارمان را می‌خواهم و به ایشان توسل می‌کنم.
اثر دیگری که این هنرمند مشهدی در دست دارد تله فیلمی به نویسندگی خودش است که پس از نهایی شدن موسیقی آن، برای پخش از شبکه یک آماده می‌شود.
نویسنده و کارگردان «یک نظرت زندگیم را بس است...» با بیان اینکه نمایش یادشده به نوعی تداوم دهه کرامت در مشهد است، می‌گوید: با توجه به فراگیری گسترده بیماری کرونا و اینکه در دهه کرامت نمایش‌های میدانی در مشهد اجرا شد، طبق برنامه ریزی‌های انجام شده به ما گفتند کار ما بعد از دهه کرامت اجرا شود. البته نمایش‌هایی با موضوع امام رضا (ع) مناسبت نمی‌طلبد و همیشه قابلیت اجرا دارند.
بهمن حافظیان درباره ایده متن می‌گوید: حدود ۲۰ سال در سیستان و بلوچستان زندگی کرده ام و با اهل‌سنت ارتباط نزدیکی داشتم و می‌دانم آن‌ها چقدر به شخص بزرگوار حضرت امیرالمومنین (ع) و ائمه معصومین (ع) ارادت دارند.
او ادامه می‌دهد: برای اینکه احساس می‌کردم دینی به اهل سنت دارم، از حضرت رضا (ع) خواسته بودم بتوانم فراز کوتاهی درباره ایشان بنویسم تا اینکه بالأخره موفق شدم و توانستم این چند خط را درباره کرامات ایشان بنویسم.
حافظیان، با اشاره به موضوع معنوی نمایش بیان می‌کند: از زمان تمرین‌های اولیه مان که روخوانی بود تا شب‌هایی که اجرا داشتیم، همه عوامل صحنه هر شب با چشمان گریان سالن نمایش را ترک می‌کنند. کار هنوز برایمان عادی نشده است، چون از امام رضا (ع) خواسته داریم و همه همکاران بخش‌های دیگر هم با پرده آخر اشک می‌ریزند.
او با اشاره به بازیگران پیشکسوت این نمایش می‌گوید: هیچ وقت به خودم اجازه نمی‌دادم از آقای سوزنچی بخواهم برای من بازی کند، اما یک سال و نیم پیش که چند صفحه از متن این نمایش را خواند خودش از من خواست نقش اول نمایش را او بازی کند. کار بعدی حافظیان نمایش «ابوذر»، نوشته خودش است که می‌گوید: متن آماده است و حتی دو سال پیش تمرین هایش را شروع کرده بودیم، اما بنا به دلایلی این پروژه را متوقف کردم و اگر خدا یاری کند کار بعدی ما اجرای همین نمایش است. همچنینن اگر تقاضا برای تمدید اجرای نمایش «یک نظرت زندگیم را بس است...» باشد می‌توانیم در دیگر سالن‌های مشهد هم اجرا داشته باشیم.
مهدی حسنی، او که سه دوره در جشنواره سراسری تئاتر رضوی موفق به کسب رتبه نخست شده است آهنگ سازی این نمایش را به عهده دارد. او درباره ویژگی‌های موسیقی این اثر نمایشی می‌گوید: با توجه به اینکه تم موسیقی کار باید بلوچی باشد از موسیقی نمونه سیستان و بلوچستان با آهنگ‌ها و سازبندی‌های محلی این منطقه استفاده کردم.
در صحنه اول، سُرنا (ساز بادی باستانی ایرانی) و دُهل بلوچی که سازی کوبه‌ای است، بهره بردم و در صحنه‌های احساسی از ساز‌های «رباب» و «قیچک» و «دونلی»، که یکی از ساز‌های محلی بلوچستان و از خانواده نی است استفاده کردم. همچنین صحنه آخر، موسیقی عمومی مذهبی ایران را در برمی گیرد. او می‌گوید: خوشحالم مردم با نمایش‌های دینی ارتباط خوبی دارند و برای آرامش و تسکین خویش و رسیدن به مطالبات خودشان رو به مذهب و دین می‌آورند.
اما یکی از میهمانان این نمایش که در جمع تماشاچیان حضور داشت، حسن کریمی پیشکسوت تئاتر مشهد بود. کریمی حدود ۱۲ سال پیش در نمایش سیاه بازی «علی بابا و چهل دزد» به کارگردانی علی آزادنیا با نقش اول این کار، علیرضا سوزنچی هم بازی بوده است.
او که از دوران نوجوانی تا سال ۱۳۸۹ که از اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی مشهد بازنشسته شده، در تئاتر فعالیت داشته است می‌گوید: در اوضاع وخیم کرونا که به اجبار فاصله‌ها زیاد شده است، دیدن این نمایش بعد از مدتی باعث می‌شود آدم جان بگیرد.
به باور کریمی، همه کسانی که به بن بست می‌رسند در خانه آقا امام رضا (ع) را می‌زنند.
تصاویر نمایش «یک نظرت زندگیم را بس است...»
