به گزارش شهرآرانیوز، تیمور غیاثی از پیشکسوتان نامی دوومیدانی خراسان است که در دهه ۵۰ به المپیک مونترال رفت و از افتخارات و مشاهیر ورزش مشهد به شمار می‌رود. مجله کیهان ورزشی در همان زمان با او مصاحبه‌ای انجام داده است که خلاصه اش را در ادامه از نظر خواهید گذراند:
«تیمور غیاثی به ایران بازگشته است تا عید نوروز را در وطن و کنار خانواده و دوستانش باشد و در هوای ایران همه سنت‌های نوروزی را معمول دارد. او طاقت نمی‌آورد که این چندروز شادی بخش را هم در سکوت اتاق کوچکش در شهر یانس آلمان بگذراند. غیاثی کمی تغییر قیافه داده است. مثل جوانان ریش و سبیلی گذاشته است و معلوم نیست برای تبعیت از مد است یا برای فرار از شر اصلاح صورت در هر بامداد. چهره اش نشان می‌دهد که نزدیک به اوج آمادگی است.
می‌گوید که روزی ۵/۲ تن وزنه برمی دارد و من که فکر می‌کنم اشتباه شنیده ام، می‌گویم: «روزی ۵/۲ تن؟ مگر وزنه بردار شده ای؟ آخر چطوری؟» و جواب می‌دهد: «۱۰۰ کیلو وزنه را روی سینه می‌گیرم و به تناوب هربار ۱۰ مرتبه می‌نشینم و بلند می‌شوم (حرکت معروف به اسکات).»
از اینکه بازی‌های المپیک به جای شهریور در تیرماه انجام می‌شود و نزدیک به ۲ ماه جلو افتاده، سخت نگران است و می‌گوید: «این تغییر نه فقط برنامه من، بلکه برنامه همه قهرمانان بزرگ را به هم ریخته است و آن‌ها بر شدت فشار افزوده اند. مثل خود من که حقیقتا زیر فشار هستم و این فشار تا اواسط فروردین ادامه دارد و در آن موقع فصل تمرین در فضای آزاد و مسابقات اروپا شروع می‌شود. درواقع پروفسور ویشمان (مربی من) این دوره را برای بدن سازی گذاشته است.»
نه، حرکات دیگر و دو‌های ضعیف هم هست، اما بیشتر روی وزنه برداری تکیه شده است.
کاملا، مطابق برنامه.
خیلی امیدوارم جزو ۶ نفر اول باشم.
با ۲۳/۲ متر و همت مولا با ۲۵/۲ متر.
ارادتی که غیاثی به حضرت علی (ع) دارد، به اندازه‌ای خالصانه است که همیشه تکیه کلام اوست و انسان از این همه صفا و صداقت لذت می‌برد.
به شما نوشته بودم که در این دوره بین عده زیادی داوطلب خارجی اول شدم.
جشن هم گرفته شد و من به نمایندگی از سوی دانشجویان خارجی به آلمانی سخنرانی کردم و از همه استادان آلمانی صمیمانه تشکر کردم و سینی نقره‌ای را که از ایران خواسته بودم، به عنوان سپاسگزاری به استادم پروفسور ویشمان تقدیم داشتم.
۲۷۰۰ نفر شرکت داشتند و دروس عبارت بود از دوومیدانی از همه جنبه ها، آموزش و پرورش ورزش، بهداشت ورزشی، ماساژ و فیزیوتراپی که همه این‌ها به طریق عملی و علمی به مدت یک سال تدریس شد.
بلی، در ۷ مسابقه در آلمان شرکت کردم. در ۵ مسابقه قهرمان شدم و در ۲ مسابقه مقام دوم را احراز کردم. در مسابقات داخل تالار اسپانیا و هلند نیز با ۱۷/۲ متر اول شدم.
۱۳/۲ متر؛ و در اینجا به این فکر فرومی روم که غیاثی واقعا به خودش، به مقامش و به وطنش علاقه دارد. زیرا تداوم او در تکرار نتیجه بین ۱۳/۲ تا ۱۷/۲ متر از نظر ورزشی نشانه آن است که همیشه خود را آماده نگاه می‌دارد و مراقب کوچک‌ترین مسائل مربوط به سلامت و تمرین خود هست.
تصور می‌کنم ۲۳/۲ متر کافی باشد. از ناحیه اروپاییان نگرانی ندارم. چون از این بیشتر نمی‌روند. اما آمریکاییان از این بابت عجیب هستند.
سخن به دوایت استونز اعجوبه رسید که اخیرا درون تالار ۳۰/۲ متر پریده و تیمور بخت او را در المپیک مونترال مسلم می‌داند. ما یک بار دیگر تیمور را به خاطر صفات کم نظیر قهرمانی اش می‌ستاییم و امیدواریم او را در روی سکوی پرش ارتفاع مونترال خوش حال و خندان ببینیم.»